De betekenis van een schriftelijke wilsverklaring voor de beoordeling van euthanasie bij een wilsonbekwaam geworden patiënt is omstreden. Onlangs is die discussie verrijkt met een overzicht van wat over deze betekenis uit de jurisprudentie, in het bijzonder uit uitspraken van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie, kan worden opgemaakt. De belangrijkste conclusie van de onderzoekers, inmiddels overgenomen door de minister van VWS, is dat er open rechtsvragen zijn die dringend om beantwoording vragen. In dit commentaar stelt de auteur vast dat de onderzoekers voor deze conclusie geen steekhoudende argumenten aandragen.

Wanneer een patiënt zich op het standpunt stelt dat hij een andere beslissing zou hebben genomen indien hij was ingelicht over een risico dat zich heeft verwezenlijkt, dient een patiënt dit te stellen en te bewijzen. De patiënt verkeert op dit punt veelal in bewijsnood, aangezien sprake is van een hypothetische situatie. Een van de mogelijkheden om deze moeilijkheid voor de patiënt het hoofd te bieden, ligt besloten in de vergoeding van zogenoemde ‘integriteitsschade’. In deze bijdrage wordt weergegeven dat de deur tot het vergoeden van integriteitsschade geopend is.

De IGZ heeft een wettelijke bevoegdheid tot het inzien van patiëntendossiers. De vraag is wanneer de IGZ van die bevoegdheid gebruik mag maken zonder toestemming van de patiënt. Dit artikel is een bewerking van een advies van de auteurs aan de KNMG. Het verkent de mogelijkheden om via beleidsregels tot een beter beoordelingskader te komen.