In een column geeft een redacteur of auteur zijn of haar visie op een bepaald onderwerp.

Naar aanleiding van de NJ 2010, 111 en NJ 2011, 368 en 369 zijn de belangrijke consequenties bestudeerd voor de betekeningspraktijk. In grensoverschrijdende zaken volstaat kantoorbetekening (art. 63 Rv) voor het aanwenden van een rechtsmiddel. De gewone dagvaardingstermijn van 1 week is voldoende (art. 114 Rv.). Wel kan de praktijk van de kantoorbetekening tot uitvoeringsperikelen leiden, met mogelijk onaangename verrassingen.

Gebaseerd op het beginsel van ‘wederzijds vertrouwen’ dat EU-staten in elkaars rechtspraak geacht worden te hebben, wordt de grensoverschrijdende erkenning en tenuitvoerlegging van civiele beslissingen binnen de EU gaandeweg vereenvoudigd, dat deze beslissingen geen exequaturprocedure behoeven. Ter bescherming van de (niet verschenen) gedaagde dienen de procesrechtelijke beginselen van art. 6 EVRM en art. 47 EU-Handvest hierbij ijkpunt te zijn. Centraal staat het beginsel van ‘hoor en wederhoor’ dat in de EET-Vo gewaarborgd is o.m. door aan de betekening minimumvereisten te verbinden. In deze bijdrage wordt nagegaan of de balans tussen deze vereenvoudiging en de waarborgen die opgenomen zijn ter bescherming van de gedaagde evenwichtig is.

In dit artikel geeft de auteur naar aanleiding van actuele rechtspraak en literatuur een systematisch overzicht van herstelmogelijkheden van met nietigheid bedreigde gebreken in dagvaardingsexploten en de niet tijdige indiening ter griffie daarvan, alsmede van de mogelijkheden tot en de wenselijkheid van herstel van herstelexploten op initiatief van de eiser. Geconcludeerd wordt dat herstel van herstelexploten slechts beperkt wenselijk is en slechts mogelijk lijkt te zijn door middel van anticipatie op een bevel ex art. 121 lid 2 Rv. Het artikel kan dienen als naslagwerk en als leidraad bij het opstellen en beoordelen van herstelexploten.

Bespreking van H.B. Krans, Nederlands burgerlijk procesrecht en materieel EU-recht, Serie Burgerlijk Proces & Praktijk (Deel 12), Deventer: Kluwer 2010.

De periode van deze kroniek over insolventieprocesrecht beslaat twee jaar (van september 2009 tot september 2011). De auteur behandelt het voorontwerp voor een Insolventiewet, de Recofa-richtlijnen en Procesreglementen. Vervolgens bespreek ze verschenen jurisprudentie van (met name) de Hoge Raad.

In Agenda worden lezingen, conferenties en andere evenementen aangekondigd.