De eerder nog verboden criminele burgerinfiltrant werd in de Vidar-zaak succesvol ingezet en ontving daarbij een riante onkosten- en uurvergoeding van ruim € 77.000 voor zijn werkzaamheden binnen het opsporingstraject. Het risico bestaat dat het inzetten van een criminele burgerinfiltrant de integriteit in de opsporing en de betrouwbaarheid van het verkregen bewijs in gevaar brengt. In het licht van het voorgaande staat in deze bijdrage de vraag centraal of het inzetten en het daarbij uitkeren van gelden aan criminele burgerinfiltranten bij undercovertrajecten mogelijk in strijd is met het instigatieverbod uit artikel 6 lid 1 EVRM.

In april 2023 heeft de Europese Commissie een verordening voor de overdracht van strafvervolging tussen EU-lidstaten voorgesteld. In deze bijdrage wordt betoogd dat dit Commissievoorstel niet de meest geschikte oplossing biedt om de problematiek die wordt veroorzaakt door concurrerende rechtsmachtclaims te bestrijden. In plaats van een EU-verordening waarin de overdracht van strafvervolging centraal staat, dient de EU-wetgever wetgeving aan te nemen op basis waarvan bindende forumkeuzes in het licht van de goede rechtsbedeling worden gemaakt. De overdracht van strafvervolging dient een meer faciliterende rol te krijgen. Deze bijdrage biedt de EU-wetgever aanbevelingen voor dergelijke EU-wetgeving.

Als een gedetineerde letselschade oploopt tijdens arbeid in of buiten de penitentiaire inrichting, is de Staat aansprakelijk. Gedetineerden verrichten namelijk waardevolle arbeid, dus de wettelijk gunstige werknemersbescherming moet ook voor hen gelden. Feitelijk is sprake van een arbeidsovereenkomst tussen partijen. Aansprakelijkheid van de Staat als werkgever is dan in beginsel gegeven. Gedetineerden verkrijgen hierdoor een gunstige processuele bewijspositie en de Staat moet bewijzen aan een verregaande zorgplicht te hebben voldaan. Hoe dan ook zijn gedetineerden personen waarbij de zorg voor veilige arbeidsomstandigheden bij een derde ligt. Genoemde werknemersbescherming geldt dan analoog, zelfs bij ontbreken van een arbeidsovereenkomst. De onrechtmatige daad is een ongunstige aansprakelijkheidsgrondslag, aangezien een dergelijke wettelijke bescherming ontbreekt.

In deze bijdrage werpt de auteur aan de hand van de rechtsgoedleer een kritische blik op de plaatsing van wraakporno in Titel V Misdrijven tegen de openbare orde. Zij stelt vast dat de ruime formulering van het rechtsgoed openbare orde met zich meebrengt dat wraakporno potentieel onder Titel V geschaard kan worden, maar dat dit normatief gezien niet gepast is. Volgens de auteur is er veel voor te zeggen dat de strafbaarstelling van wraakporno, anders dan de wetgever volhoudt, wel degelijk draait om bescherming van de seksuele integriteit en daarmee worden argumenten aangedragen voor een heroverweging van de plaatsing. De auteur pleit dan ook voor nader onderzoek ter beoordeling van de wenselijkheid om wraakporno over te hevelen naar de zedentitel.