In de rechtspraktijk rijst de vraag in hoeverre de werknemer een door hem gedane opzegging van zijn arbeidsovereenkomst kan terugnemen dan wel herroepen. De werknemer kan terugkomen op de opzegging van de arbeidsovereenkomst als de werkgever die nog niet heeft ontvangen en, onder omstandigheden, als de werkgever heeft nagelaten om aan zijn onderzoeksplicht te voldoen. Herroeping van de schriftelijk door de werkgever bevestigde opzegging is, behoudens de aanwezigheid van wilsgebreken, naar geldend Surinaams recht niet mogelijk. Ook wordt in deze bijdrage de mogelijkheid benaderd of de opzegging vernietigd zou kunnen worden door de rechter wanneer die in strijd met de maatstaven van de redelijkheid en billijkheid wordt geacht. Aan de wetgever wordt aanbevolen om een bedenktijd wettelijk te verankeren met het oog op een effectieve arbeidsrechtelijke bescherming.

De betekenis van allodiale eigendom en erfelijk bezit (aeeb) houdt de juridische gemoederen al eeuwen bezig. De centrale vraag: Is hier sprake van een zakelijk recht of van volledige eigendom?
De meeste schrijvers zijn ervan uitgegaan dat aeeb volledig een product is van het Rooms-Hollandse recht dat tot 1869 in Suriname heeft gegolden.
De meest gezaghebbende auteur over aeeb, A.J.A. Quintus Bosz heeft gewezen op de mogelijkheid van een Anglo-Amerikaanse afstamming. Hij typeert aeeb als een zakelijk recht, waarbij de blote eigendom aan den Lande toebehoort.
Kraan heeft de opvatting van Q.B. bestreden en is van mening dat aeeb beschouwd moet worden als volledige (B.W.-)eigendom. Hij verwijst niet naar een mogelijke Angelsaksische afstamming.
De auteur van dit artikel (CJ) deelt de opvatting van Kraan, maar is van mening dat het gaat om een recht dat zijn oorsprong vindt in het oud-Engelse recht dat ten tijde van de Willoughby-kolonisatie in 1651 gold.
Het twistpunt lijkt op korte termijn beslecht te zullen worden, aangezien in het ontwerp (Surinaams) nieuw B.W. aeeb gelijkgesteld is aan volledige (B.W.-)eigendom.

In 2018 heeft de wetgever met de Ontslagwet 2018 getracht een vernieuwing aan te brengen in de ontslagwetgeving die als een van de meest controversiële delen van het Surinaams arbeidsrecht kan worden gezien, vanwege de overheidsbemoeienis in een in beginsel privaatrechtelijke aangelegenheid van de arbeidsovereenkomst. Toen werd de Wet Ontslagvergunning, het aanvankelijke Decreet E-39 dat in 2001 tot wet werd vernoemd, vervangen door een meer integrale en sterk op de internationale standaarden gebaseerde Ontslagwet 2018 met als meest principale vernieuwingen de verboden ontslaggronden en introductie van regels van fair trial.

In dit artikel wordt nagegaan aan welke vereisten medische onderzoeken moeten voldoen teneinde gerechtvaardigd inbreuk te kunnen maken op de privacy van de werknemer.

Globally, the Right to Education is evolving towards a fundamental human right. The Right to Compulsory Primary Education in the Americas, is based on regional law and regulations, doctrine and jurisprudence, a fundamental human right.

Het zakelijk recht van grondhuur kan ingevolge artikel 26 van het Decreet Uitgifte Domeingrond worden verkregen door middel van (verkrijgende) verjaring. Hiervoor is het belangrijk dat men voortdurend en onafgebroken, ongestoord, openbaar en niet dubbelzinnig bezit over het beperkt recht op de zaak kan aantonen. Bij een beroep op verjaring spelen de feitelijke omstandigheden een belangrijke rol.

Een ambtenaar kan gedurende de ambtelijke loopbaan met verschillende besluiten worden geconfronteerd, zoals een ontheffingsbesluit, overplaatsingsbesluit, schorsingsbesluit of een bevorderingsbesluit. Hoewel het begrip ‘besluit’ vaak gebezigd wordt in de Personeelswet (PW) is er geen definitie hiervan opgenomen. In de Memorie van Toelichting (MvT) op de PW is wel een definitie opgenomen; echter is dit achterhaald. Behalve dat niet ten aanzien van elk besluit – met betrekking tot een ambtenaar genomen – beroep openstaat bij het Hof van Justitie (HvJ) als ambtenarengerecht, blijkt dat de omschrijving van het besluitbegrip niet alleen een beperking vormt tot de toegang tot het HvJ als ambtenarengerecht, maar ook een beperking voor de rechter om in aan hem voorgelegde gevallen zelf te oordelen of er sprake is van een besluit.

De Rekenkamer van Suriname (RvS) is een onafhankelijk controleorgaan dat belast is met het uitoefenen van toezicht op de besteding van staatsgelden alsmede controle op het geldelijk beheer van de overheid in de ruimste zin. Het toezicht op de besteding van staatsgelden behelst zowel het toezicht op de rechtmatigheid als op de doelmatigheid van de besteding en het beheer van staatsfinanciën. Het orgaan verkrijgt haar wettelijke grondslag uit de Grondwet (GW) en de Wet Rekenkamer Suriname 2019 (Wet RS 2019). De Wet RS 2019 regelt onder meer de taakstelling, samenstelling, benoeming en functie eisen alsmede ontslaggronden van de leden van de RvS en andere functionarissen binnen het orgaan.

In hoofdzaak is de door de Studiegroep voorgestelde herziening van het kiesstelsel een omschakeling van een enkelvoudig naar een meervoudig stelsel waarin stemming op het niveau van districten en op landelijk niveau plaatsvindt. Een correctiemechanisme tussen de uitkomsten op de twee niveaus zorgt ervoor dat uiteindelijk elke politieke organisatie het aantal zetels toegewezen krijgt dat gelijk is aan het totaal aantal op die organisatie uitgebrachte stemmen gedeeld door de kiesdeler. Zodoende worden de effecten van een landelijk systeem met een op evenredigheid gebaseerd mechanisme voor toewijzing van zetels tot gelding gebracht en daarmede realisatie van het ‘one-person-one-vote’ beginsel dicht benaderd.

Wat is de redelijke termijn voor het doen van uitspraak in het Surinaams civiel recht en welke acties staan een rechtszoekende ten dienste bij overschrijding van die termijn?

Bij publicatie van dit artikel is in De Nationale Assemblée (DNA) de ontwerpwet inzake Collectieve Rechten van Inheemse Volken en Tribale Volken (ITPs) in behandeling of reeds aangenomen. In hoeverre het de versie is die in dit artikel wordt besproken of een geamendeerde tekst, is nu niet te overzien. Met dit artikel wordt getracht inzicht te verschaffen in een deel van het consultatie proces c.q. de dialoog die heeft plaatsgevonden alvorens DNA tot de behandeling van de ontwerpwetgeving is overgegaan.