Het debat over de aard van de Europese Unie woedt al lang: de Europese Unie kan namelijk moeilijk worden gevat in klassieke staatsrechtelijke paradigmata, omdat deze geënt zijn op de natiestaat. Zo luidt bijvoorbeeld een van de terugkerende vragen: is de EU een federale staatsvorm of niet? Volgens de klassieke benadering van Jellinek ontbeert de EU een handhavingsapparaat, en betreft het dus geen staat. Maar hoe moeten we dan de EU concipiëren? Het antwoord op deze vraag is niet enkel belangrijk op zichzelf, maar vooral met het oog op de legitimerende functie die staatsrechtelijke begrippen met zich brengen. Tegenover auteurs die in de EU een federaal systeem zien, staan anderen die erop wijzen dat de EU een Europese demos ontbeert, waardoor men, meer fundamenteel, haar legitimiteit in vraag stelt. Het doctoraal proefschrift dat in deze bijdrage wordt besproken, biedt een bijzonder interessante bijdrage aan dit debat. In wat volgt, worden eerst de principiële stellingen en voornaamste argumenten van het proefschrift besproken, waarna enkele beschouwingen worden geopperd. Het werk bestaat uit drie delen, waarbij het derde meer concrete toepassingen biedt van de twee eerste delen. Ik bespreek ze afzonderlijk.