In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.

Gathier bepleit het opnemen van een mediationclausule in contracten en poneert een bruikbaar model. De voordelen die volgens Gathier kleven aan het opnemen van een dergelijke clausule zijn: het vooraf bewust worden van problemen, een grotere bekendheid met mediation, juridische zekerheid, een proactieve aanpak van conflicten en vereenvoudiging van het opstarten van een mediationprocedure. Gathier meent dat de clausule in rechte afdwingbaar zou moeten zijn.

Schutte vraagt zich af hoe hard een mediationclausule is, en beantwoordt die vraag aan de hand van diverse zaken waarin de rechter zich moest uitspreken over de ontvankelijkheid van partijen die zich eerder in hun contract een mediationclausule waren overeengekomen. Op basis van de jurisprudentie komt Schutte tot de conclusie dat de mediationclausule aanzienlijk minder hard is dan een arbitraal beding of bindend adviesclausule. Preprocessueel gedrag en de letter van de clausule kunnen echter de rechter desalniettemin aanleiding geven de clausule te laten ingaan.

Keirse meent dat wie door een toerekenbare tekortkoming genot waarvoor is betaald daadwerkelijk derft, er recht op heeft dat genot alsnog te verwerven. Het feit dat de schuldeiser in een dergelijk geval niet tijdig de contractuele prestatie heeft ontvangen waarop hij recht had, zal steeds gevoelens van ongenoegen oproepen, maar vertegenwoordigt in beginsel slechts voor vergoeding in aanmerking komend gemist onstoffelijk voordeel als gezegd kan worden dat de financiële investering die ter verkrijging van het genot is gedaan in een relevante mate het doel heeft gemist. Als het genot niet (meer) door herstel van de prestatie door de schuldenaar kan worden verschaft, dan is de herstelfunctie van het contractuele aansprakelijkheidsrecht gediend door de schuldeiser door middel van een aanspraak op vergoeding van tevergeefs gemaakte kosten financieel in staat te stellen opnieuw gelden aan te wenden om het eerder gekochte maar gemiste genot alsnog te verkrijgen.

Poelmann-Teijgeler adviseert contractspartijen de verwachtingen met betrekking tot een exploitatierecht in een licentieovereenkomst voorvoorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst over en weer uit te spreken en de afspraken die daaruit resulteren in de licentieovereenkomst vast te leggen, ten einde het niet op interpretatiekwesties te laten aankomen. Als dat niet is gebeurd hangt het van de concrete omstandigheden van het geval af of het verkregen exploitatierecht ook een exploitatieplicht inhoudt.

De Hoge Raad lijkt in zijn arrest van 20 maart 2009 aan te geven dat wanneer de koper reden heeft tot twijfel ter zake de eigenschappen van de zaak die twijfel eerst dient te worden weggenomen omdat deze twijfel aan het gerechtvaardigd verwachtingspatroon ten aanzien wat de koper mag verwachten in de weg staat. De Hoge Raad lijkt in dit arrest een andere richting op te gaan dan de Hoge Raad eerder koos in het arrest van 14 november 2008, waarbij de Hoge Raad lijkt te suggereren dat de normering ten aanzien van de mededelingsplichten en onderzoeksplichten bij dwaling en non-conformiteit hetzelfde is. Het is niet goed mogelijk om uit de combinatie van beide arresten de juiste koers te ontwaren.

Peletier meent dat art. 6:258 - conform het parool van de wetgever – tot nu toe door de rechter met de nodige terughoudendheid werd bejegend. Peletier signaleert dat door de crisis veroorzaakte contractuele perikelen vooralsnog echter vooral buiten rechte lijken te worden opgelost en concludeert dat waar in de literatuur op goede grond voor een heronderhandelingsplicht als alternatief voor rechterlijk ingrijpen bij onvoorziene omstandigheden is gepleit, zo’n eventuele, buiten het zicht van de rechter ontstane praktijk als winst kan worden beschouwd.

In Agenda worden lezingen, conferenties en andere evenementen aangekondigd.