In deze bijdrage geven de auteurs hun visie op de houdbaarheid van de contractuele invulling van de (bancaire) zorgplicht in contractuele verhoudingen. Meer in het bijzonder geven zij kort gezegd een antwoord op de vraag of de gevolgen van een schending van de ‘bijzondere bancaire zorgplicht’ door een bank, door middel van een exoneratie, kan worden gereguleerd of zelfs geneutraliseerd? Dit antwoord luidt dat de auteurs de kans substantieel achten dat een dergelijke exoneratie door de bank niet jegens een consument zal kunnen worden ingeroepen in het geval van een schending door de bank van een bijzondere bancaire zorgplicht. Het is volgens de auteurs raadzaam voor banken om te overwegen om dat in hun exoneratieclausules te expliciteren om daarmee te voorkomen dat de exoneraties ook zullen sneuvelen wanneer er niet sprake is van een schending van een bancaire zorgplicht, maar de rechter tot het oordeel zou kunnen komen dat vanwege de latent (te) ruime strekking van de exoneratie deze om die reden vernietigbaar is.

Rechtspraak en literatuur over de ontbinding van overeenkomsten tussen meer dan twee contractspartijen zijn zeldzaam. Dat is opmerkelijk, omdat in de praktijk toch veel meerpartijenovereenkomsten worden gesloten en de wetgever hiervoor met artikel 6:279 lid 2 en 3 van het Burgerlijk Wetboek (BW) zelfs een bijzonder ontbindingsregime heeft opgetuigd. Vermoedelijk maakt onbekend onbemind, want anders is moeilijk verklaarbaar dat bijvoorbeeld in een land als België meer rechtspraak en literatuur over dit onderwerp bestaat. Een andere mogelijke verklaring is dat artikel 6:279 BW door sommigen simpelweg als ‘ondoorgrondelijk’ wordt beschouwd.
In dit artikel wordt daarom stilgestaan bij de ontbinding van meerpartijenovereenkomsten.

In deze bijdrage wordt ingegaan op de waarschuwingsplicht die kan bestaan indien een duurovereenkomst niet verlengd gaat worden. De grondslag van deze waarschuwingsplicht wordt samen met de consequenties van het schenden daarvan onderzocht. Ook wordt bekeken hoe zo veel mogelijk kan worden voorkomen dat een waarschuwingsplicht ontstaat of wordt geschonden.

Op 25 augustus 2023 wees de Hoge Raad een arrest, waarin de beslissing van het hof dat de uitleg volgens de Haviltex-maatstaf was uitgesloten, in stand blijft. Dit arrest heeft de nodige pennen in beweging gekregen. In hun artikel gaan auteurs nader in op het leerstuk van de uitleg van overeenkomsten en op de mogelijkheden en wenselijkheid om de uitleg van overeenkomsten te sturen.