Samenvatting

De rechter is slecht op de hoogte van de wijze waarop straffen en maatregelen worden ten uitvoer gelegd en van de wetenschappelijke inzichten omtrent de effectiviteit van sancties, blijkt uit observaties van rechtbank- zittingen en gesprekken met rechters naar aanleiding daarvan. Deze slechte informatiepositie, maar ook de kennisachterstand die de rechter ervaren ten opzichte van de deskundigen in het strafrecht en de praktische organisatie van de strafrechtspleging, leiden ertoe dat de rechter nauwelijks actief invulling geeft aan de bevoegdheden die hij heeft om invloed uit te oefenen op de tenuitvoerlegging van straffen. Om ‘op maat’ te kunnen straffen blijkt de rechter in grote mate afhankelijk van de informatie en voorstellen van reclasseringswerkers en andere gedragsdeskundigen. De vraag dringt zich op hoe die situatie zich verhoudt met de eigen verantwoordelijkheid van de rechter, met name in relatie tot zijn straftoemetingsvrijheid.