Binnen afzienbare tijd zal de bestuurlijke strafbeschikking in het hele land worden ingevoerd. Met de komst van de bestuurlijke strafbeschikking krijgen gemeenten een nieuw instrument in handen ter handhaving van de openbare orde en veiligheid. De strafbeschikking als zelfstandige sanctiebevoegdheid op grond van het Wetboek van Strafvordering neemt een groot deel van de nadelen van de huidige buitengerechtelijke afdoening in strafzaken weg en heeft de voordelen van een bestuurlijke sanctie als de bestuurlijke boete. Met de invoering van de bestuurlijke strafbeschikking is dan ook mogelijk een adequaat handhavingsinstrument gecreëerd dat gemeenten een volwaardige en effectieve strafrechtelijke sanctiemogelijkheid kan bieden in vergelijking met de huidige transactie en de bestuurlijke boete.

Op 1 juli 2008 traden de nieuwe artikelen 15 tot en met 15l Sr in werking, waarmee de vervroegde invrijheidstelling van een tot een gevangenisstraf veroordeelde voortaan is gebonden aan bepaalde voorwaarden. Met deze regeling heeft de wetgever een extra factor doen ontstaan waarmee de rechter rekening moet of kan houden bij het bepalen van de lengte van een gevangenisstraf. Doordat de regeling van de voorwaardelijke invrijheidstelling niet geldt voor (deels) voorwaardelijke straffen, heeft de regeling ook invloed bij het antwoord op de vraag naar de strafmodaliteit. In dit artikel wordt onderzocht op welke manier de regeling van de voorwaardelijke invrijheidstelling de rechter kan beïnvloeden bij de keuze van de uiteindelijke straf.

In het kader van de voorgenomen inzet van de bijzondere voorwaarde voor justitiabelen met triple-problematiek is een quick scan uitgevoerd naar de zorgbehoefte van deze groep. Uit de analyse bleek dat er behoefte is aan een breed scala van aangepaste modules en programma’s in een context van intensieve, motiverende en deskundige begeleiding, met tijdige, herhaalde en op de problematiek van licht verstandelijk gehandicapte (LVG) aangepaste diagnostiek, vanuit een perspectief van continue zorg. Hoewel er zorgprogramma’s in ontwikkeling zijn, is de kennis versnipperd en is het beschikbare aanbod veelal niet voor de LVG-doelgroep onderzocht. Toch lijkt de bijzondere voorwaarde mogelijkheden te bieden voor deze groep.

In dit artikel wordt de toepassing van de levensloopcriminologie bij interventies besproken aan de hand van de uitkomsten van empirisch onderzoek. Het betreft hier een tussentijds evaluatieonderzoek van interventies die tussen voorjaar 2007 en begin 2009 onder coördinatie van een aantal veiligheidshuizen bij justitiabelen werden uitgevoerd. Uitgangspunt bij deze interventies is een resocialisatietheorie of model op basis van theoretische en empirische bevindingen uit de levensloopcriminologie. Uit het onderzoek blijkt dat deze levensloopbenadering bruikbare aanknopingspunten biedt voor interventies die gebruikmaken van factoren die samenhangen met het proces van stoppen of doorgaan met criminaliteit.