Samenvatting

Het betoog dat de parterre op de peildatum niet voor bewoning geschikt was en dat daarom voor de bepaling van de hoogste waarde niet van de waarde als woonruimte maar als bedrijfsruimte moet worden uitgegaan, faalt, omdat ook voor de vaststelling van eventuele waardevermindering moet worden uitgegaan van hetgeen op grond van het oude planologische regime maximaal kon worden gerealiseerd en niet van de feitelijke situatie. De gestelde schade wegens leegstand van de parterre en verbouwing tot woonruimte is niet het gevolg van de planologische wijziging maar van de beëindiging van de huurovereenkomst.