Rb. Oost-Brabant 22 augustus 2014, nr. SHE 14/567 (Veghel/omgevingsvergunning foodcluster voormalig CHV-terrein) (ECLI:NL:RBOBR:2014:5092)

Rb. Oost-Brabant 22 augustus 2014, nr. SHE 14/567 (Veghel/omgevingsvergunning foodcluster voormalig CHV-terrein) (ECLI:NL:RBOBR:2014:5092)

Omgevingsvergunning foodcluster, relativiteitsvereiste van toepassing voor verkeer en mer niet voor ladder duurzame verstedelijking en branchering detailhandel.

Verweerder heeft een omgevingsvergunning verleend voor een foodcluster op een voormalige bedrijfslocatie (CHV-terrein). Verweerder stelt zich op het standpunt dat met een aantal beroepsgronden niet wordt voldaan aan het relativiteitsvereiste. De rechtbank volgt verweerder voor zover het de beroepsgronden over verkeer en mer betreft. Gezien de afstand en de specifieke ligging van de supermarkt van eiseressen en de projectlocatie valt niet in te zien op welke wijze eiseressen hinder zullen ondervinden. Wat betreft de mer-beoordelingsplicht bestaat er onvoldoende verwevenheid tussen de belangen van eiseressen bij het behoud van een goede kwaliteit van hun directe leefomgeving met de algemene belangen die de milieuwetgeving beoogt te beschermen. Verder doen eiseressen een beroep op de regels uit artikel 3.1.2, tweede lid, Bro en 3.1.6, tweede lid, Bro (branches detailhandel en stimuleren zorgvuldig ruimtegebruik), alsmede op onderdelen van de Verordening Ruimte op het gebied van detailhandel en het gemeentelijk (detailhandel)beleid. De rechtbank geeft aan dat geen grond bestaat voor het oordeel dat het beroep dat eiseressen hebben gedaan op desbetreffende bepalingen en beleidsstukken, kennelijk niet strekken ter bescherming van het belang waarvoor zij in deze procedure bescherming zoeken.

8:69a Awb2.1 lid 1 onder c Wabo

NO TITLE

(...)

Relativiteit

17.

Verweerder en vergunninghoudster hebben zich op het standpunt gesteld dat met een aantal beroepsgronden niet wordt voldaan aan het relativiteitsvereiste.

18.

Ingevolge artikel 8:69a van de Awb vernietigt de bestuursrechter een besluit niet op de grond dat het in strijd is met een geschreven of ongeschreven rechtsregel of algemeen rechtsbeginsel, indien deze regel of dit beginsel kennelijk niet strekt tot bescherming van de belangen van degene die zich daarop beroept.

Uit de Memorie van Toelichting bij het wetsvoorstel van de Wet aanpassing bestuursprocesrecht (Kamerstukken II, 2009/10, 32 450, nr. 3, blz. 18-20) blijkt dat de wetgever ten aanzien van artikel 8:69a van de Awb heeft willen aansluiten bij het – inmiddels vervallen – artikel 1.9 van de Crisis- en herstelwet. Ook met artikel 8:69a van de Awb heeft de wetgever de eis willen stellen dat er een verband moet bestaan tussen een beroepsgrond en de daadwerkelijke (of: achterliggende) reden om een besluit in rechte aan te vechten en dat de bestuursrechter een besluit niet moet vernietigen wegens schending van een rechtsregel die niet strekt tot bescherming van een belang waarin de eisende partij feitelijk dreigt te worden geschaad. De vraag of de beroepsgronden van eisers afstuiten op het relativiteitsvereiste als bedoeld in artikel 8:69a van de Awb, moet ambtshalve worden getoetst.

19.

De rechtbank oordeelt dat dit verweer slaagt wat betreft de beroepsgronden over verkeer en de mer. Gelet op de afstand van (tenminste) 800 meter tussen de Emté-supermarkt aan de stationsweg 11 in het centrum van Veghel en de projectlocatie, en hun specifieke ligging ten opzichte van elkaar, valt niet in te zien op welke wijze eiseressen hinder zullen ondervinden van de – gestelde – toename van de verkeersdruk, die zich blijkens het zich onder de gedingstukken bevindende rapport van Goudappel Coffeng beperkt tot de directe omgeving van het project. Wat betreft de mer-beoordelingsplicht bestaat er onvoldoende verwevenheid van de belangen van eiseressen bij het behoud van een goede kwaliteit van hun directe leefomgeving met de algemene belangen die de aangehaalde regels uit de milieuwetgeving beogen te beschermen.

20.

Wat betreft de overige gronden is de rechtbank van oordeel dat het relativiteitsvereiste niet aan beoordeling van deze gronden in de weg staat. Daartoe wordt als volgt overwogen.

Emté, en daarmee ook Sligro, komen op in de hoedanigheid van concurrent. Zij doen als zodanig een beroep op diverse bepalingen uit het Bro en de provinciale Verordening, alsmede op provinciaal en gemeentelijk beleid, waarvan de rechtbank hierna kort weergeeft wat de belangen zijn die de desbetreffende bepalingen beogen te beschermen.

De rechtbank stelt voorop dat bij de belangen die zijn betrokken bij een omgevingsvergunning als de onderhavige, ook de negatieve gevolgen van leegstand voor het ondernemersklimaat (ABRS 5 december 2012, ECLI:NL:RVS:2012:BY5093), alsmede de mogelijke duurzame ontwrichting van eerste levensbehoeften moeten worden begrepen (ABRS 18 september 2013, ECLI:RVS:2013:1192.

Artikel 3.1.2, tweede lid, van het Besluit ruimtelijke ordening (hierna: Bro) maakt de regulering van detailhandel mogelijk, om ruimtelijk ongewenste ontwikkelingen van de detailhandelsstructuur tegen te gaan, waaronder leegstand (Stb. 2008, 145, blz. 32-33). Artikel 3.1.6, tweede lid, van het Bro is in dat Besluit opgenomen ten einde zorgvuldig ruimtegebruik te stimuleren (Stb. 2012, 388, blz. 34 en 49-50) en beoogt in dat verband mede leegstand en ongewenste versnippering te voorkomen.

Artikel 3.10 van de Verordening strekt tot een goed voorzieningenniveau op het gebied van detailhandel en leisure binnen de provincie Noord-Brabant. De Detailhandelsvisie Veghel is gericht op een gezonde detailhandelsstructuur binnen de gemeente, en daarmee mede op een goed ondernemersklimaat.

Geen grond bestaat voor het oordeel dat het beroep dat eiseressen aldus hebben gedaan op voormelde bepalingen en beleidsstukken, kennelijk niet strekken ter bescherming van het belang waarvoor zij in deze procedure bescherming zoeken, te weten het voorkomen van onaanvaardbare effecten op de detailhandelsstructuur, onaanvaardbare leegstand van winkels en de daarmee gepaard gaande aantasting van het winkel- of ondernemersklimaat. Ten aanzien van artikel 3.1.6, tweede lid, van het Bro wijst de rechtbank op de uitspraken van de ABRS van 19 februari 2014, ECLI:NL:RVS:2014:570 en van 25 juni 2014, ECLI:NL:RVS:2014:2331.

De door eiseressen gestelde schending van het rechtszekerheids- en zorgvuldigheidsbeginsel, omdat naar hun mening niet duidelijk is voor welke activiteiten en in welke omvang precies vergunning is verleend aan vergunninghoudster, kan in het kader van de toepassing van art. 8:69a Awb niet los worden gezien van het beschermingsbereik van de inhoud van de voormelde normen die eiseressen inroepen. Niet valt daarom in te zien dat aan hen in zoverre het relativiteitsvereiste moet worden tegengeworpen.

(...)