In tegenstelling tot het klassieke vruchtgebruik, dat primair is gericht op instandhouding van het vermogen, wordt in de testamentenpraktijk steeds vaker vruchtgebruik met vervreemdings- en verteringsbevoegdheid geadviseerd en toegepast. Deze bijdrage bevat een civielrechtelijke analyse van vruchtgebruik met vervreemdings- en verteringsbevoegdheid, waarbij de grenzen van de verteringsbevoegdheid worden verkend en ingegaan wordt op de verhouding tussen verteringsbevoegdheid en de zorg van een goed vruchtgebruiker. Ook wordt in de bijdrage ingegaan op een aantal fiscale aspecten, te weten de waardering van vruchtgebruik met verteringsbevoegdheid voor zowel de schenk- en erfbelasting als de inkomstenbelasting en de betaling van de door vruchtgebruiker en hoofdgerechtigden verschuldigde belasting.

Er is geen plaats voor analogische toepassing van artikel 4:52 BW, dat bepaalt dat een ten behoeve van een echtgenoot of aanstaande echtgenoot gemaakte uiterste wilsbeschikking vervalt door een daarna ingetreden echtscheiding of scheiding van tafel en bed. Evenmin is plaats voor toepassing van deze bepaling op dergelijke, onder het oude recht gemaakte beschikkingen van een erflater die onder het huidige recht overlijdt.

In deze bijdrage wordt een vonnis van de Rechtbank Utrecht besproken, waarbij de bekende vraag werd beantwoord of een uitkering levensverzekering de nalatenschap van de erflater op wiens leven de verzekering was gesloten, passeert of dat de derde die als begunstigde is aangewezen, een eigen recht op de uitkering heeft.