Samenvatting

Rentetermijnen die vervallen na overlijden van een schuldenaar wiens nalatenschap wordt vereffend conform afdeling 4.6.3 BW leveren in de praktijk onduidelijkheid op. Deze bijdrage vergelijkt twee op dit punt relevante rechterlijke uitspraken, om vervolgens de behandeling van rentetermijnen in faillissement voor het voetlicht te brengen. Daarna wordt beargumenteerd waarom die behandeling ook in vereffening dient te worden gevolgd en wordt geanalyseerd wat daarvan de praktische gevolgen zijn. Daarbij wordt aandacht besteed aan aansprakelijkheid en verhaalsaansprakelijkheid en wat de relevantie is van een eventueel negatief saldo en het onderscheid tussen de zware en lichte vereffening.