Samenvatting

Uit de (tucht)rechtspraak blijkt dat de notaris de beoordeling van de wilsbekwaamheid niet altijd vastlegt. In een procedure leidt dat ertoe dat de notaris niet kan aantonen hoe het onderzoek heeft plaatsgehad en op welke gronden de notaris tot de conclusie is gekomen dat de testateur bekwaam was te testeren. In deze bijdrage wordt een voorstel gedaan voor een sjabloon waarmee de notaris de beoordeling kan vastleggen. Ook wordt ingegaan op de vraag of de beoordeling van de wilsbekwaamheid in het dossier of de akte zelf wordt opgenomen.