Samenvatting

Deze bijdrage bespreekt de recent aangenomen Digitaledienstenverordening, oftewel de <i>Digital Services Act</i> (DSA). Deze nieuwe verordening reguleert onlinediensten die betrekking hebben op de doorgifte en het opslaan van informatie afkomstig van de gebruikers van die diensten, zoals videodeelplatforms, onlinemarktplaatsen, bloggingwebsites, sociale media en internetaanbieders. De DSA beoogt illegale online-inhoud die via dergelijke ‘tussenhandeldiensten’ wordt verspreid beter te bestrijden en innovatie te bevorderen, maar zeker zo belangrijk is het streven gebruikers beter te beschermen in hun relatie met de aanbieders van deze diensten. Als zodanig probeert de DSA de verschillende, vaak botsende grondrechten van de betrokken partijen met elkaar te verzoenen. De DSA biedt daarmee een nieuw en tamelijk uitgebreid algemeen kader voor deze belangrijke vormen van dienstverlening, zoals de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) dat doet op het gebied van de bescherming van persoonsgegevens. Mede omdat de DSA een aantal innovatieve en op een open wijze omschreven regelingen bevat, zal afgewacht moeten worden hoe de nieuwe wetgeving precies zal uitpakken in de praktijk. De gevolgen zullen echter ongetwijfeld aanzienlijk zijn.<i>Verordening (EU) 2022/2065 van het Europees Parlement en de Raad van 19 oktober 2022 betreffende een eengemaakte markt voor digitale diensten en tot wijziging van Richtlijn 2000/31/EG (digitaledienstenverordening) (PbEU 2022, L 277/1)</i>.