Traditionally there was a lot of admiration in Russia for the social bandits in the sixteenth en seventeenth centuries. Later, under the Soviets, other brave political bandits, better known as revolutionaries, were praised. In addition, there were vory v zakone and the prisoners of Gulag. In this article the link between politics and crime in the Soviet and post-Soviet Russia is analyzed. In order to understand the emergence of old and new criminals it is necessary to follow the historical development of this interrelationship.

This article analyzes the so-called political-criminal nexus in Italy, that is, the relationships of exchange and collusion between politicians and civil servants, on the one hand, and members of organised crime - and specifically Southern Italian mafia - groups on the other. Its main thesis is that the political-criminal nexus in Italy finds nowadays no parallel in any other Western, developed nation, with the possible exception of Japan. The extraordinary intensity of Italy's political-criminal nexus is related to the specificity of Italy's organised crime. This is discussed in the first section of the article. The following ones briefly sketch the evolution of the political-criminal nexus since Italy's Unification in 1861 and then focus on the last thirty years. The recognition of the recent law enforcement successes is complemented by a discussion of the factors that favour the perpetuation of mafia organisations and the political-criminal nexus in the future.

In this article the author explores - on the basis of Mitchel Lasser's book Judicial deliberations - the possibilities of enlarging the legitimacy of the Dutch Cassation Court (Hoge Raad). After a broad theoretical analysis of several concepts of legitimacy he describes the societal position of de Hoge Raad as highest court vis-à-vis rivals, such as the European Courts, the Council of State (Raad van State) and the Council of the Judiciary (Raad voor de rechtspraak). He argues that the cassation institute has to innovate itself and suggest new ways of exerting judicial leadership.

De ideeënwereld van het moderne management lijkt in een aantal opzichten op het ideale politieke bestel dat Plato beschrijft. De moderne manager die zich als een van Plato’s wachters gedraagt, plaatst zich buiten en boven de praktijken waarin burgers productieve taken voor de gemeenschap uitvoeren, in de illusie over superieure kennis te beschikken. De praktijk laat zien dat deze stijl van werken vaak contraproductief is. In het ideaal van dienend leiderschap wordt tegenwoordig echter een alternatief ontworpen dat beter past bij de democratie.

Het Europese verbod op de handel in gloeilampen berust niet op een evenwichtige afweging van de relevante belangen en is in grote haast genomen zonder publiek debat. In termen van Ronald Dworkins rechtstheorie over integriteit in het recht is sprake van een `checkerboard statute’, oftewel een schaakbordwet die willekeurig gemotiveerde beslissingen oplegt. Een dergelijke wet mist legitimiteit bij de burgers en ondermijnt het draagvlak voor Europese regulering. Alleen een op de lange termijn gerichte democratische wetgevingsstrategie die bij publiek debat en evenwichtige afwegingen begint, kan hier mogelijk nog baat brengen.