Deze bijdrage belicht enkele aspecten van twee nieuwe richtlijnen op het terrein van consumentenbescherming, te weten Richtlijn (EU) 2019/770 (Richtlijn digitale inhoud) en Richtlijn (EU) 2019/771 (nieuwe Richtlijn consumentenkoop). Deze richtlijnen voorzien onder meer in regels die specifiek zijn toegesneden op digitale producten en goederen met digitale elementen.

• Richtlijn (EU) 2019/770 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2019 betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en digitale diensten, PbEU 2019, L 136/1-27;

• Richtlijn (EU) 2019/771 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2019 betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de verkoop van goederen, tot wijziging van Verordening (EU) 2017/2394 en Richtlijn 2009/22/EG, en tot intrekking van Richtlijn 1999/44/EG, PbEU 2019, L 136/28-50.

Het recente SER-advies inzake diversiteit en enkele andere ontwikkelingen laat zien dat er meer aandacht is voor de sturing van gedrag van mensen en organisaties. De juridische gedachte lijkt te zijn dat deze maakbaarheid gestuurd dan wel gevormd kan worden door invoering van regels. Wat betekent deze gedachte? En hoe leidt deze gedachte tot de noodzaak van multidisciplinarisering van de juridische sector?

In deze bijdrage gaat de auteur in op aandeelhoudersrechten die relevant zijn voor een pandhouder en de wijze waarop een pandhouder mogelijk wordt beschermd tegen hem onwelgevallige uitoefening van deze rechten door de aandeelhouder. Hij concludeert dat de wet niet voor elke situatie in een adequate bescherming voorziet voor de pandhouder.

De Ondernemingskamer heeft in het eindarrest inzake de uitkoopprocedure Gemalto bepaald dat zij exclusieve internationale rechtsmacht heeft bij uitkoopprocedures naar Nederlands recht op grond van artikel 24 lid 2 EEX-Vo (herschikking). Verder wordt verduidelijkt dat als er bewilligde certificaten zijn uitgegeven een uitkoper alleen de aandeelhouder die de certificaten heeft uitgegeven, hoeft te dagvaarden en de uitkoopvordering niet (ook) tegen de certificaathouders hoeft in te stellen.

De voorzitter van de raad van commissarissen vervult een spilfunctie in de vennootschap. Hij is voor de raad het contactpunt met bestuur en aandeelhouders. Hij wordt geacht de regie te nemen in crisissituaties. Dit roept de vraag op of de juridische positie van de voorzitter niet nader omlijnd zou moeten worden.

Criminologists have by and large sought to explain crime by the deficiencies people may have. It took till the 1970s until the idea that crime can also be caused by structural power inequalities got an actual name in criminology: crimes of the powerful. Starting with the works of Willem Bonger and Edward Ross in the early 20^th century, the author analyses how critical criminologists like Frank Pearce introduced the term ‘crimes of the powerful’ in the 1970s and how this concept was subsequently applied to gender- and racial inequalities, state crime, corruption et cetera, whilst pointing at the topical relevance of using a lens of ‘crimes of the powerful’ as a sensitising concept to analyse present-day problems, ranging from sexual abuse in the Roman Catholic church to the banking sector or indeed the expropriation of indigenous lands in the Amazon by soy-farmers and timber traders.

For social scientists undertaking critical research on elites in organisational contexts securing access is a challenging exercise that may rely on the use of several access strategies over extended periods. This process is further complicated by the existence of research ethics frameworks that establish boundaries to access strategies, posing dilemmas on how to best balance access needs with a commitment to ethical practices. This article focuses on such dilemmas – or the ‘ethics of access’ – through a reflection on PhD fieldwork during 2016-2017 in Luxembourg spent researching the European Investment Bank. The paper will conclude by calling for an overhaul of existing frameworks in order to foster more research on elites.

Attempting to understand the Greek narrative of crisis, this paper examines the most prominent forms of violence that emerged in the period of acute economic recession and political upheaval in Greece namely structural, institutional and anti-institutional violence. This paper aims to highlight existing theoretical gaps and avoid common fallacies of the current body of knowledge. In contrast to some of the more common features of the discussion on violence, this note sets out to: a) acknowledge that violence is not necessarily a physical act, b) acknowledge that the outcomes of violence performances might not be physical either, c) specify and adequately distinguish agency and structural dynamics and d) address the cultural and contextual aspects of violence. Vital to this endeavor is to acknowledge, identify and understand the interactive relation between different forms of violence that emerge during the same period of time in a context in which conflict escalates.

Multi-national corporations are increasingly facing attention and disapproval by different actors, including authorities, public and (non-) commercial organizations. Digital globalization and especially social media as a low-cost, highly interactive and multidirectional platform shape a unique context for this rising attention. In the literature, much attention has been devoted to top-down approaches and strategies that corporations use to avoid stigmatization and sanctioning of their behaviour. Reactions to corporate harm are, however, seldom researched from a labelling perspective. As a result, corporations are not considered as objects towards whom labelling is targeted but rather as actors who hamper such processes and who, as moral entrepreneurs, influence which behaviour is labelled deviant. Based on theoretical analysis of literature and case studies, this article will discuss how the process of labelling has changed in light of the digitalized, late-modern society and consequently, how the process should be revisited to be applicable for corporate deviance. Given a diversification of moral entrepreneurs and increasingly dependency of labelling and meaning-making on the online sphere, two new forms of labelling are introduced that specifically target institutions; that is bottom-up and horizontal labelling.

Contrary to its allies in other countries, the sex industry decriminalization movement in New Zealand, embodied by the New Zealand Prostitutes Collective (NZPC), achieved its goal in 2003. This article explores the reform of the sex industry policy in this country on the basis of a Social Movement Concept. Apart from the specific New Zealand culture, particularly the interaction between three social political aspects – awareness, political opportunities, and a strong social movement organisation – can be identified as crucial factors in realizing a decriminalized sex industry environment. The enactment of the Prostitution Reform Act 2003 meant a unique and huge success for a small sex workers movement.

De auteur verkent verschillende wijzen waarop vruchtgebruik een bruikbaar instrument kan zijn voor de financieringspraktijk.

In de peildatum-arresten besliste de Hoge Raad dat de rechter ook wanneer hij (reeds geleden) schade begroot tegen een peildatum in het verleden, rekening mag houden met gebeurtenissen die na de peildatum zijn voorgevallen. In het hier te bespreken arrest gaat de Hoge Raad voorbij aan kritiek op de peildatum-arresten.

Het recent door DNB gepubliceerde document ‘Good Practices. Fiscale integriteitsrisico’s bij cliënten van banken’ leidt in de praktijk tot diverse vragen. De auteurs analyseren de Good Practices uit fiscaal en regulatoir oogpunt en behandelen voorts de impact van de Good Practices op de relatie tussen de banken en hun cliënten in het licht van de bestaande jurisprudentie over het aangaan en beëindigen van bankrelaties.

Bierman en Kerckhaert onderzoeken de Conservatrix-casus en gaan in op de vraag of er, na de introductie van de Wet herstel en afwikkeling verzekeraars, lessen uit deze zaak zijn te trekken. Uiterst actueel, nu een aantal verzekeraars de afgelopen jaren (bijna) in de problemen is gekomen, meest recent Yarden in oktober 2019.

Restrictions imposed by the state on the exercise of religion are always the result of a weighing of interests by a judge, an administrative body or a legislator. This weighing of interests is strongly influenced by the context within the exercise of religion take place. In this article four different spheres are distinguished: the internal religious sphere, the public sphere, the sphere of private institutions and the government sphere. The particular relationship that these spheres have with neutrality characterizes the balancing of interests. This explains and justifies why wearing religious clothing may be restricted in some situations and not in others.

The notion of ‘sharia in the West’ is by now fairly well established, both in social, political and scientific circles, but both the terms ‘sharia’ and ‘West’ remain difficult to define. It is therefore striking that the combination of these two terms is used with such self-evidence. This article wants to answer the question: what exactly is the sharia that Western Muslims arguably want, and how is this sharia received in the West? To this end, a model is presented that provides a description of the complex interaction between sharia as practiced by Western Muslims on the one hand, and the conditions that the Western environment sets for it on the other. The model shows that ‘sharia’ cannot be compared to a law system, and that the Western environment has a major influence on the extent and ways in which Muslims apply sharia. From a Western perspective, the model shows that sharia issues are mainly discussed in legal terms, while most controversies are not of a legal nature, but rather a cultural one.