Na de bevrijding ontstond al snel het beeld dat ‘de’ Nederlanders zich tijdens de oorlog heldhaftig hadden verzet tegen de Jodenvervolging en het nationaalsocialistische onrecht. De naoorlogse berichten over de moord op meer dan 102.000 Nederlandse Joden brachten dit zelfbeeld nauwelijks aan het wankelen. Dat werd anders, toen in de jaren zestig van de vorige eeuw bleek dat de nazi’s gedurende de Tweede Wereldoorlog uit geen enkel land in West-Europa zo veel Joden hadden gedeporteerd en omgebracht als uit Nederland. Deze bijdrage staat stil bij het verzet van Nederlandse juristen tegen onrechtvaardig recht, in het bijzonder tegen de antisemitische maatregelen.

Prison visitation is important for protecting against social isolation during imprisonment. It is also essential for maintaining contacts that are important for life in prison and after release. It is therefore not surprising that both nationally and internationally important policy measures and scientific research have been undertaken on the topic. Nationally, however, limited scientific research is available regarding how many, how often and from whom prisoners receive visits, how visits are experienced and the possible effects of visitation, thus leaving many questions unanswered. Meanwhile, in the past ten years great changes have been made to visitation in Dutch prison policy and practice. Given these recent developments, both scientists and practitioners could benefit from an overview of the current state of affairs of visitation. This article aims to bridge the gap between research, policy and practice by summarizing findings from the Life in Custody study. This study includes a description of how visitation is organized legally, at the policy level and in practice, a thorough review of prior research on visitation and an analysis of the most recent national data on the prevalence and frequency of visitation, while considering important differences between prisoners and prisons.

Het Nederlandse strafrecht is gebaseerd op de idee van ultimum remedium. Strafrecht kan grote gevolgen hebben voor de verdachten. Of en op welke wijze bepaald ongewenst gedrag moet worden strafbaar gesteld, vereist daarom een gedegen afweging tussen de voor- en nadelen van het strafrecht. Criteria voor strafbaarstelling bieden de wetgever een argumentatiekader aan de hand waarvan strafbaarstelling kan worden gelegitimeerd en gerechtvaardigd. In dit artikel worden de huidige strafbaarstellingtheorieën aangevuld met wetgevingsbeleid.

In the current study it was investigated to what extent the presence or absence of victim compensation influences public judgments about punishment by the general public. Results show that whether or not the victim is awarded compensation, both in the case of physical assault and burglary, did not influence the extent to which the general public agrees with the punishment imposed by the judge. Participants do consider it important that a victim has the opportunity to apply for compensation for non-material damage suffered.

This study describes how penal protection orders contribute to victim perceptions of safety, drawing upon data collected via a victim survey (n=101). Perceived victim safety is explored based on the factors of personal vulnerability, procedural justice, and experiences with compliance and enforcement. Results show that more than half of the victims in this study does not feel safer because of the protection order. The effects of the orders are even weaker for feelings of relaxation and feelings of anger about the situation. An increase in perceptions of control over the situation appears to be the most important predictor of an increase in feelings of safety and a decrease in feelings of anger, but is unrelated to an increase in feelings of relaxation. The effect of procedural justice differs per outcome measure. It is associated positively with increased feelings of safety, but negatively with decreased feelings of anger because of the protection order. The positive association with feelings of safety is partly indirect via personal vulnerability. Findings result in various suggestions for future research.

Using frame analyses, the authors explore how people confirm, question or deny victimization, or refrain from interpretation. A frame consists of a problem definition (acts), the diagnosis of causes (identifying actors), and moral judgments. Results confirm that the interaction between factors defines the interpretation of victimization. Similar acts (for instance the consumption of alcohol) are ascribed different meanings depending on the type of frame. The positioning of actors in a frame determines who or what is perceived responsible for the (moral) judgment.

For co-victims of severe traffic offenses in the Netherlands, peer support is offered. However, no research into the meaning of peer support for this specific group of victims has been conducted. In this study, nineteen narrative interviews with co-victims of traffic offenses were collected. These interviews show that through dialogue and the sharing of experiences, as well as the care and support for each other, peer support offers the possibility to work on the meaning-making of the traffic offense and its aftermath. The article ends with policy implications and steps for follow-up research.

Deze bijdrage onderzoekt de vraag of ons Nederlandse systeem van de preventieve toetsing door het UWV van ontslagen die het gevolg zijn van bedrijfseconomische omstandigheden als bedoeld in artikel 7:669 lid 3 sub a BW (de a-grond) in overeenstemming is met het Unierecht. Een nauwgezette analyse van de rechtspraak van het HvJ EU, waaronder in het bijzonder het AGET Iraklis-arrest uit 2016, wijst uit dat de aanwijzingen die het HvJ geeft omtrent de uitlegging van het Unierecht, in het bijzonder ten aanzien van de toepassing van de vrijheid van vestiging in samenhang met de vrijheid van ondernemerschap, repercussies hebben voor het Nederlandse systeem van de preventieve toetsing van ontslagen op de a-grond. De conclusie luidt dat de toetsing door het UWV van het besluit van de ondernemer dat de arbeidsplaats van een werknemer is vervallen door beëindiging van de werkzaamheden van de onderneming of structureel vervalt door maatregelen die om bedrijfseconomische redenen noodzakelijk zijn voor een doelmatige bedrijfsvoering, strijdig is met het Unierecht en daarom achterwege moet blijven. De oorzaak ligt bij het ontbreken van concrete, objectieve en controleerbare uitvoeringsbepalingen. De toetsing van de vervolgvraag betreffende de ontslagvolgorde lijkt wel te voldoen aan de eisen die voortvloeien uit de rechtspraak van het HvJ EU.

In de literatuur wordt betoogd dat CBB/JPO het leidende arrest is bij afgebroken onderhandelingen, en niet langer Plas/Valburg. Uit een uitgevoerde netwerkanalyse volgt dat Plas/Valburg minder vaak, maar nog altijd geregeld is aangehaald nadat CBB/JPO is gewezen. Een nadere inspectie laat zien dat er een tweedeling in de lagere rechtspraak bestaat: een groep uitspraken stelt onaanvaardbaar afbreken als voorwaarde voor de mogelijkheid om gemaakte kosten voor vergoeding in aanmerking te laten komen, in een andere groep uitspraken geldt die voorwaarde niet. Plas/Valburg wordt met name in de laatstgenoemde groep uitspraken geciteerd. Geconcludeerd wordt dat drie situaties denkbaar zijn: (1) afbreken staat vrij, geen verplichting tot het vergoeden van schade; (2) afbreken staat vrij, maar niet zonder vergoeding; en (3) afbreken is onaanvaardbaar. Plas/Valburg biedt voor geen van de situaties handvatten. CBB/JPO is leidend voor de laatste categorie, maar niet om te beoordelen of sprake is van welke van de twee andere scenario’s.

Whereas the starting point of victimisation is clearly marked by a co-occurence of harm and wrong, the end of victimhood is not as straightforward. What is more, because victimisation is a social construct, the label of ‘victim’ is established in social interaction, meaning that third party observers have a role in the understanding of the (limits of) victimisation. In this article, I suggest that third party observers may understand attempts at restorative justice, more specifically, an apology, as an indicator of recovery of the victim. If this is true, they may expect the victim to decrease emotional display that signals victimisation after receiving an apology. If the victim continues to display similar signals of victimisation, this may result in negative victim-oriented responses. In an exploratory repeated measures vignette study, I show that third party observers evaluate the victim less positively after the victim received an apology than before they received this apology. The results imply that in understanding the (limits of) victimhood, we should consider the dynamics between victim and offender but also a broader circle of third-party observers. This is also important for restorative justice.

Verslag van het MvO-symposium van 29 mei 2019, met lezingen over hoe het economisch marktdenken het sociale in het ondernemingsrecht in de verdrukking heeft gebracht, social entrepreneurship en tot slot de rol van het vennootschapsrecht in relatie tot externaliteiten.

Verzekerden onder een naturapolis die een niet-gecontracteerde zorgaanbieder bezoeken, kunnen aanspraak maken op een door de zorgverzekeraar te bepalen vergoeding. Die vrijheid van de zorgverzekeraar is door de minister en in de rechtspraak sterk ingeperkt, maar in dat kader wordt ten onrechte geen onderscheid gemaakt tussen grensoverschrijdende en niet-grensoverschrijdende zorg.

Dit artikel bespreekt welke rol de regering speelt bij de totstandkoming van initiatiefwetgeving. Die rol is beperkter dan bij andere wetgeving. Bij de voorbereiding van initiatiefvoorstellen wordt soms ambtelijke bijstand verleend, maar in dat geval vertolkt de ambtenaar niet het standpunt van het kabinet. In de fase van de parlementaire behandeling is de rol van het kabinet prominenter: het kabinet bepaalt dan zijn inhoudelijke standpunt over het initiatiefvoorstel. Pas in de fase na de afronding van de parlementaire behandeling heeft de regering een doorslaggevende rol: een door beide Kamers aangenomen initiatiefvoorstel wordt slechts wet als de regering dat bekrachtigt.