Issues regarding domestic violence and abuse of children are considered to be complex phenomena. Often ecological models are used in order to explain that on different levels – societal, group and individual – factors that are of influence. With some of these aspects can be dealt, while others are more complex to influence. In practice professionals with different disciplinary backgrounds need to collaborate in order to be of assistance to families in need. As a model for collaboration so-called Family Justice Centers (FJC) have been developed. This concept originated in the United States and is nowadays also adopted in Europe. In the Netherlands there is a lot of interest in these FJC’s. In this contribution the impression of two visits two FJC’s in neighboring region Flanders (Belgium) is described. What can we learn from their experiences? What are the challenges of international comparisons of forms of policies and collaborations regarding the care for families and children?

Professionals from various organisations within Dutch local governments are working together in an integrated-personalized-approach in order to prevent disturbing and criminal behavior in multi problem young adults. The Startbaan study, which focused on the collaboration within such local integrated-approaches, shows that multidisciplinary collaboration is hard to reach because of the amount and versatility of organisations involved as well as the complexity of problems in multi problem young adults. Results from the Startbaan study combined with findings from literature show that a functional mix of organizational conditions and specific professional abilities is needed in order to work together successfully.

It is unclear to what extent criminal record screening policies can explain low employment rates after release. This descriptive study provides more insight into this matter by examining whether ex-prisoners applied for a certificate of conduct, found employment and whether this job was found without such a certificate. To answer these questions interview data on ex-prisoners (N=931) are combined with data on criminal record screenings. Only 6 percent applied for a certificate, half of which were granted. Many ex-prisoners did not report any employment, but almost all working ex-prisoners found this job without a certificate. These findings bring nuance to discussions on the role of criminal record screening after release.

In our daily decision-making processes, attitudes play an important role. An attitude is an evaluative judgement of a person, object or an issue on a scale of favorability. A large amount of research has been done on the role of attitudes in our daily decision-making processes. There is, however, a gap in empirical knowledge when it concerns the role of attitudes in the professional judicial decision-making process. It has been accepted that the professional judicial decision-making process has a subjective element, but this subjective element remains unexplained. Attitudes are inherently personal and subjective, and they can make our decision-making process easier. They can, however, also be the basis for biases and prejudices. Herein lies a potential risk, especially in the professional judicial decision-making process. If attitudes play a role in the decision-making process of judges there is a possibility that impartiality, one of the judiciary’s core professional values, might be unobtainable. To see whether attitudes play a role in the professional judicial decision-making process semi-structured interviews will be conducted among judges, who will also be asked to fill in a scenario survey. Hopefully the obtained data will lead to a start in filling this gap in empirical knowledge.

Deze reeks artikelen betreft een overzicht van jurisprudentie ter zake het postcontractuele non-concurrentiebeding in de franchiseovereenkomst. In deze aflevering komen onder andere de redelijkheid en billijkheid, de pre-emptive strike en betrokken derden aan de orde.

Nadat eerdere voorontwerpen uit 2017 en 2018 kritisch werden onthaald tijdens de internetconsultatie, heeft de wetgever toch een wetsvoorstel voorgelegd aan de Tweede Kamer. Het voorontwerp uit 2018 diende als blauwdruk. In dit artikel wordt het wetsvoorstel besproken. De auteurs gaan in op de ratio legis, de precontractuele informatieverplichting en de goodwillplicht. Deze onderwerpen bespreken zij tegen de achtergrond van de huidige wettelijke regelingen, doctrine en rechtspraak.

In de (internationale) overnamepraktijk wordt in overnamecontracten veelvuldig gecontracteerd onder één of meer opschortende voorwaarden. Veel van de opschortende voorwaarden die partijen overeenkomen, bevatten een potestatief element: de vervulling van de voorwaarde is (grotendeels) afhankelijk van de wil van een van de contractspartijen. In dit artikel bespreken de auteurs veelgebruikte voorwaarden uit de praktijk. De auteurs gaan in op de vraag of deze voorwaarden potestatief zijn en wat het effect daarvan zou zijn op (verbintenissen uit) het overnamecontract. De auteurs sluiten af met enkele aanbevelingen voor het gebruik van voorwaarden in de praktijk.

De auteurs onderzoeken de vraag of partijen de rechtsgevolgen van dwaling, voor zover deze betrekking heeft op de wijzigingsbevoegdheid van de rechter op grond van artikel 6:230 lid 2 BW, contractueel regelen; kunnen partijen afstand doen van een rechtsvordering (of verweer) op grond van laatstgenoemd artikel en de rechter op dit punt buitenspel zetten? Alhoewel de Hoge Raad zich nog niet over deze vraag heeft uitgelaten en er goede argumenten voor een ander standpunt zijn, beantwoorden de auteurs de door hen gestelde vraag voorshands ontkennend.

Deze bijdrage beoogt de belangrijkste thema’s van de nieuwe General Comment No. 24 (2019) uit te lichten die door het VN-Kinderrechtencomité zijn aangevuld of in hun geheel nieuw zijn toegevoegd. De wijzigingen zijn doorgevoerd in reactie op het veranderende beeld van kinderen in jeugdstrafrechtstelsels, dat van invloed is geweest op een drietal thema’s waaromtrent het Comité positieve en negatieve trends heeft gesignaleerd. Zo uit het Comité bijvoorbeeld zijn zorgen over het aanhoudende gebruik van vrijheidsbeneming ten aanzien van kinderen en benadrukt het nogmaals de noodzaak voor buitengerechtelijke interventies als alternatief voor vrijheidsbeneming. Het Comité hanteert daarentegen een optimistische toon wanneer het komt te spreken over de nieuwe absolute minimumleeftijd voor strafrechtelijke aansprakelijkheid, die is verhoogd van 12 naar 14 jaar, en het prijst de lidstaten die verder reiken dan dat minimum. Met de onderhavige General Comment tracht het Comité zijn standpunten omtrent bestaande en nieuwe thema’s te herbevestigen of geheel nieuw toe te voegen en daarmee aan lidstaten een richtsnoer te bieden voor het creëren van een jeugdstrafrechtstelsel dat volledig in lijn is met het VN-Kinderrechtenverdrag.