In 2001 oordeelde de Hoge Raad dat bij onenigheid over de omvang van een overgedragen onroerende zaak of de vestiging van een beperkt recht, de notariële akte moet worden uitgelegd aan de hand van objectieve maatstaven. Op die wijze van uitleg is in de literatuur kritiek geuit, die de Hoge Raad vooralsnog geen aanleiding heeft gegeven om op zijn oordeel terug te komen. Twee zaken waarin de uitleg van een notariële leveringsakte aan de orde kwam, werden begin dit jaar afgedaan met art. 81 Wet RO. De ‘objectieve uitleg’ van een notariële vestigingsakte werd nogmaals bevestigd in een arrest van 22 oktober jongstleden. In dit artikel pleit de auteur voor herbezinning op de wijze van uitleg van notariële akten.

Is the design of a city a decisive factor in the development of violent behavior by its inhabitants? The discussion following the 2005 riots in the French suburbs shows that many blame the concept of La Ville Radieuse and its most famous founding father, the architect Le Corbusier, for the social degeneration of the banlieues. For some critics, like the British author Theodore Dalrymple, this ‘totalitarian’ architecture symbolizes the evil of the welfare state with its social security, mass immigration, egalitarism and its elites with their blindness for the threat to the western Enlightenment values coming from these ‘black’ suburbs. However, the truth of urban development is that cities are fundamentally unpredictable. After several generations a building will be used in a completely different way than perceived, by people whose existence one wasn't aware of and in a social context one couldn't have predicted. This ‘natural’ development is labeled as the failure of a project, often leading to a policy of repression and demolition. However, local politicians, project developers and architects should realize that it's not their actions that determine the development of cities, but the way the inhabitants use and interpret their environment. They create their own city. Instead of replacing the inhabitants by demolishing their houses, we probably have no other choice than getting to know these quarters better and renovate these together with and for the local inhabitants.

Since 1 January 2005, citizens in the Netherlands are obliged to show their ID if a police officer asks them to. The (extended) identification duty is meant to prevent crimes and to improve the enforcement of the law. Bart van Klink (Tilburg University) and Nicolle Zeegers (University of Groningen) have investigated how the identification duty is enforced in legal practice by interviewing 12 police officers in 4 different cities and looking at statistical data on enforcement. According to most of the police officers interviewed the identification duty helps to remove anonymity from citizens, which may keep them from committing crimes (in particular crimes in groups, e.g., hooligans). Moreover, the identification duty appears to be instrumental in normalizing citizens: by asking for an ID, police officers are able to discourage behaviour that conflicts with some (legal or moral) standard of normality. This small-scale empirical research indicates that police officers stress the law’s preventive effect. Although prevention may be a valuable goal, it may also constitute a pretext for far-reaching intrusions on citizens’ freedom. An important normative question is how to prevent the police from using this legal instrument too actively for the sake of prevention.

Anders dan in voorgaande jaren bespreekt deze kroniek uitsluitend de door Nederlandse civiele rechters gewezen uitspraken waarin het Nederlandse en/of Europese mededingingsrecht aan de orde kwam.¹x Voor zover bij de auteur bekend zijn in 2009 in totaal 42 civiele/fiscale uitspraken over mededingingsrecht gepubliceerd. De rechterlijke toetsing van de besluiten van de NMa blijft hier buiten beschouwing. In 2009 deed zich een aantal interessante ontwikkelingen voor. Zo is de NMa voor het eerst als amicus curiae opgetreden in een civiele (kort geding) procedure en hakte de Hoge Raad de knoop door wat betreft het openbare orde-karakter van het Nederlandse kartelverbod.

Noten

• * Dit artikel is geschreven op persoonlijke titel.

• 1 Voor zover bij de auteur bekend zijn in 2009 in totaal 42 civiele/fiscale uitspraken over mededingingsrecht gepubliceerd.

De medisch adviseur in letselschadezaken is een ‘onafhankelijke partijdeskundige’. Deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid maakt dat het voor medisch adviseurs niet altijd duidelijk is hoe zij als partijdeskundige vorm en inhoud zouden moeten geven aan hun onafhankelijkheid. Op 26 mei 2009 heeft het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam twee uitspraken gedaan, waarin het zich duidelijk heeft uitgelaten over de rol en de positie van de medisch adviseur in letselschadezaken: de medisch adviseur is in de eerste plaats arts, daarnaast medisch adviseur, en geen regisseur, pleitbezorger of belangenbehartiger van zijn opdrachtgever.

Propositions of law are based upon normative judgement. The interpretation and application of legal provisions rest upon a judgement that determines which weight must be attributed to some point of view or perspective. In this respect, legal theory has a normative character. Its normative character does not preclude legal theory from being a scientific discipline. The scientific character of legal theory is not located in the possibility of testing the correctness of its theories. Rather, legal theory owes it scientific character to the shared standards of production and evaluation of legal arguments: the grammar of justice.

In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.