In deze bijdrage bespreekt de auteur het arrest van het Hof Den Bosch van 2 september 2014, meer in het bijzonder zal zij stilstaan bij het verschil tussen herverpanding en verpanding van een gesecureerde vordering.

In het arrest Doka/Kalmijn q.q. heeft de Hoge Raad de vraag of art. 39 lid 1 Fw ook van toepassing is op de huur van roerende zaken bevestigend beantwoord. In hun bijdrage onderzoeken de auteurs de praktische consequenties van het arrest voor de verhuur van roerende zaken in geval van faillissement van de huurder.

In deze bijdrage wordt de betekenis van de arresten ING/De Keijzer en Coface/Intergamma voor de overgang van krediet- en bankzekerheden geïnventariseerd.

Art. 3:323 lid 1 BW schrijft voor dat een pand- of hypotheekrecht tenietgaat door verjaring van de gezekerde vordering. In de hier besproken zaak oordeelde de Hoge Raad dat de redelijkheid en billijkheid in de verhouding tussen de derdenpandgever en de schuldeiser-pandhouder aan het rechtsgevolg van art. 3:323 lid 1 BW in de weg stond. In zijn analyse van het arrest bespreekt de auteur of ook onaanvaardbaarheid van het beroep op verjaring in de verhouding schuldenaar-schuldeiser het rechtsgevolg van tenietgaan van het pandrecht zou moeten kunnen verhinderen.

Mede aan de hand van twee recente arresten van de Hoge Raad wordt in deze bijdrage ingegaan op de toepasselijkheid van de algemene en bijzondere bepalingen van koop.

R.J. van der Weijden heeft een uitstekend dogmatisch proefschrift over de pauliana geschreven. Zijn vraagstelling en methode zijn helder en consequent. Op een aantal punten neemt hij stellingen in die ik aanvechtbaar acht, maar dat is inherent aan het juridisch discours.

In het proefschrift van Irene Visser staat de vraag centraal hoe bij de executoriale verkoop van onroerende zaken (met name woningen) door de hypotheekhouder een zo hoog mogelijke netto-opbrengst kan worden behaald. Zowel de regelgeving als de positie van de notaris, de hypotheekhouder en overige betrokkenen komt aan bod.

Als een geschikte koper is gevonden voor een te executeren onroerend goed, is het doorlopen van het wettelijke executietraject vaak nog nodig om het goed te bevrijden van rechten van derden of omdat de hypotheekgever weigert mee te werken. Een pre-auction agreement biedt dan uitkomst. De auteur beschrijft inhoud en toelaatbaarheid van een pre-auction agreement en pleit voor een regeling die onderhandse executoriale verkoop buiten het stramien van Rechtsvordering mogelijk maakt.

Dit artikel gaat over het recente arrest Immun Age/Neo-River dat gaat over de bevoegdheidsverdeling tussen pandgever en pandhouder bij een vordering. Daarbij wordt speciaal stilgestaan bij de vraag in hoeverre het arrest aansluit bij eerdere rechtspraak van de Hoge Raad.

Dit artikel gaat over het recente arrest Immun Age/Neo-River dat gaat over de bevoegdheidsverdeling tussen pandgever en pandhouder bij een vordering. Daarbij wordt speciaal stilgestaan bij de vraag in hoeverre het arrest aansluit bij eerdere rechtspraak van de Hoge Raad.

Publiekrechtelijke regels hebben een significante invloed gekregen op de civielrechtelijke verhouding tussen partijen in de financiële sector. Dit geldt ook voor de relatie tussen banken en consumenten die de aankoop van een eigen woning willen financieren. In deze bijdrage wordt ingegaan op de betekenis hiervan in de precontractuele fase.

Wordt een door de pandhouder en pandgever overeengekomen alternatieve wijze van verkoop in de zin van art. 3:251 lid 2 BW beheerst door de strenge regels van verrekening in (het zicht van) een faillissement? In navolging op zijn eerdere arrest ING/Hielkema q.q. oordeelt de Hoge Raad van niet en verbreedt en verduidelijkt genoemd kader. Een beschouwing van het belang van recht van executie bij een overeengekomen afwijkende wijze van verkoop tussen pandgever en pandhouder.

In deze bijdrage komt aan de orde in hoeverre de hypotheekhouder gebruik kan maken van alternatieve vormen van verkoop om zijn vordering te voldoen, indien de schuldenaar in verzuim is met zijn verplichtingen uit de hypotheekakte.

In deze bijdrage bespreekt de auteur of hypotheekhouders op basis van artikel 3:229 BW aanspraak kunnen maken op vergoedingsvorderingen ter zake van voortijdige beëindiging van de huurovereenkomst.

In dit proefschrift richt de auteur haar pijlen op de theorie dat beperkte rechten worden afgesplitst uit een meer omvattend recht (art. 3:8 BW) en daarom de kenmerken van het meer omvattende recht dragen. In plaats daarvan verdedigt zij de ‘belastingsgedachte 2.0’, waarin beperkte rechten als een ‘nieuw, eigensoortig en tevoren niet bestaand’ recht rusten op een zaak of een vermogensrecht.

Op grond van de Interventiewet kan De Nederlandsche Bank (DNB) een bank of verzekeraar die in problemen verkeert, overdragen aan een andere private financiële instelling en kan de minister van Financiën eventueel overgaan tot nationalisatie. Hoewel het grootste deel van de Interventiewet in de publiekrechtelijke Wet op het financieel toezicht (Wft) is opgenomen, is deze wet ook vermogensrechtelijk van belang. Deze bijdrage verkent enkele vermogensrechtelijke aspecten.

De auteur bespreekt het arrest van de Hoge Raad van 26 april 2013. Hierin heeft de Hoge Raad bepaald dat het huurbeding van artikel 3:264 BW niet analoog kan worden toegepast op een pandrecht dat is gevestigd op een lidmaatschap in een flatcoöperatie.

Een nadere beschouwing over de vormgeving van zekerhedendocumentatie met het oog op de executoriale kracht daarvan naar aanleiding van de beslissing van de Hoge Raad inzake Rabobank/Donselaar. Ter illustratie past de auteur de criteria van de Hoge Raad toe op een ‘parallelle schuld’ hypotheekakte.