The author notices that more and more Belgian judges seem to have understood what mediation is and what benefits it can bring to litigating parties over adjudicated solutions. Currently, judges have no means to force the parties to try to settle their dispute through mediation. Judicial initiatives aimed at convincing the parties and their lawyers to try mediation, are too often simply ignored. The article contains quotes from various tribunals advocating or ordering mediation before the continuation of the trial. The author’s argument is that the law should enable judges to force the parties to mediation, i.e. at least to participate in a joint session with the designated mediator. He describes what ought to be included. A new bill is currently being prepared by the Ministry of Justice – inspired by the Netherlands model – that will change the rules of civil procedure with a view to enhancing recourse to mediation.

Many of the common academic explanations for radicalization and extremism are present among Turkish-Dutch youngsters. Based on qualitative research among 150 youngsters with a Turkish background, the authors describe how these youngsters are catching up with their disadvantaged socioeconomic position in the areas of education and labor. These Muslim youngsters feel that they and Islam are increasingly met with distrust and exclusion in mainstream society. In the sociocultural domain of incorporation, Turkish-Dutch youngsters are very diverse, but within this diversity focussed on their own ethnic group. Although these characteristics as deprivation, exclusion and strong internal orientation are commonly used as risks for radicalization, these Turkish-Dutch youngsters seem not to be attracted to Islamic radicalism nor extremism. The authors explain this through the opportunities for political participation within their communities and the specific Turkish secular Islam that offers room for a more individualized religious interpretation. In addition the strong internal focus of these youngsters and the solidity of the Turkish communities create strain between different Turkish religious or political groups, but also offer them a very strong, positive identity and feelings of belonging.

Een EU-burger die gebruikmaakt van zijn recht op vrijheid van verkeer strafrechtelijk vervolgd worden door een lidstaat waarvan hij de rechtsmacht niet had kunnen voorzien. Met de inwerkingtreding van het Kaderbesluit betreffende het Europees Aanhoudingsbevel kan een EU-burger in een dergelijk geval ook aan die lidstaat worden overgeleverd. In dit artikel wordt zowel deze keerzijde van het Kaderbesluit geanalyseerd als de mate waarin door het materiële legaliteitsbeginsel het Kaderbesluit zelf en de Overleveringswet bescherming wordt geboden. Op basis van deze analyses wordt vervolgens vastgesteld of er sprake is van een gebrek aan bescherming en worden enkele oplossingsrichtingen aangedragen.

On September 21th 2012, a sweet sixteen party in Haren (a Dutch village), announced on Facebook as PROJECT X Haren, turned into a riot in which youngsters clashed with the police. The blame was put on the film Project X (2012) that would have inspired adolescents to become aggressive and violent. However, like other adolescent comedies, this movie offers an insight in the adolescent state of mind, the role of humor and their lack of risk assessments. Much violence is (harmless) slapstick-like, boundaries are exceeded (sex, alcohol, drugs) and transgression is often directed against parents, teachers and the police. What is tested in the adolescent imagination is the public order. Film functions as a symbolic rite of passage, with carnivalesque inversions. Reacting in Haren on this adolescent state of mind with an administrative prohibition (‘there is no party’) confirmed the juvenile joke. Acting as if it is not a party but a huge disaster (by enlarging police forces) contributed to make the riot a reality that the youngsters themselves never imagined. The commission of inquiry recommends taking serious film and other forms of public imagination, because they contribute to our understanding of reality, especially concerning the perceptions of societal actors.

De overheid stimuleert zelfregulering door het veld, zodat zij zelf minder regels hoeft te ontwikkelen. Zij doet daarbij een beroep op het verantwoordelijkheidsgevoel van het veld. Tegelijkertijd omarmt de wetgever de zelfregulering door inbedding ervan in wet- en regelgeving. Daarmee verandert het karakter van de regulering. In hoeverre is er nog sprake van zelfregulering? Is de zelfregulering door de inbedding in wet- en regelgeving feitelijk geen overheidsregulering geworden? Als casestudy wordt in deze bijdrage de toelating van internationale studenten in het Nederlandse hoger onderwijs beschreven. De uitvoeringspraktijk in deze sector maakt duidelijk dat de vervlechting van beide vormen van regulering, indien niet goed doordacht en op elkaar afgestemd, tot een juridisch kwetsbare constructie leidt.

Dit artikel ontleedt het vaderschap, zowel op Belgisch als Europees niveau. Wie juridisch als vader wordt aangeduid, is niet altijd biologisch of sociaal vader voor een kind. Hoe dient de afweging van rechten en plichten voor deze verschillende vaders dan te gebeuren?
Deel één bespreekt de vaderlijke afstamming naar Belgisch recht aan de hand van recente rechtspraak van het Grondwettelijk Hof. In vier centrale thema’s wordt het standpunt van het Hof geplaatst tegenover dat van de wetgever en het EHRM. Aan bod komen: bezit van staat, vervaltermijnen, het belang van het kind en verboden afstamming. De doelstelling lijkt het bewerkstelligen van een grotere individualisering van het afstammingsrecht. Dit leidt tot een patstelling voor de wetgever, die zal moeten bepalen hoe het afstammingsrecht naar de toekomst toe wordt geconstrueerd. Verdedigd wordt dat een belangenafweging zich voornamelijk dient te situeren bij de betwistingsprocedure, daar waar bij gebrek aan een reeds gevestigd juridisch vaderschap de biologische band mag primeren.
Vervolgens wordt het vaderschap naast het moederschap geplaatst. Waar voor moeders een zekere vanzelfsprekendheid geldt, is dit allesbehalve zo voor vaders. Bovendien heeft de moeder een bepaalde zeggenschap over wie de vader van het kind wordt.
Na een toelichting van het begrip ouderlijk gezag wordt de kneedbaarheid ervan aangegrepen om nieuwe voorstellen te formuleren. Ingrepen op het ouderlijk gezag, waaronder de ontzetting, kunnen ervoor zorgen dat een sociaal onwenselijke biologische afstammingsband alsnog kan worden gevestigd. Wanneer meerdere vaderfiguren zich aandienen, kan een uitbreiding van (bepaalde) gezagsrechten naar andere personen soelaas bieden.
Tot slot verkennen we de verdeling van verschillende vaderfuncties over meerdere personen, zoals die reeds bestaat voor het omgangsrecht en de alimentatieverplichting. De lege ferenda wordt gepleit voor een “attest van verwekkerschap”, een verklaring naar recht van het biologisch verwekkerschap, waaraan bepaalde rechtsgevolgen worden gekoppeld.
This article analyses fatherhood from a Belgian and European context. The legal father is not necessarily the biological or social father. How should we balance the rights and obligations of these different kinds of fatherhood?
Part one reviews paternity in Belgian law through recent jurisprudence of the Supreme Court. In four central themes the Supreme Court’s position is weighed against that of the legislator and the ECHR. The four central themes are discussed in the following order: “possession of state”, statutes of limitations, the best interests of the child, and illegal filiation. The aim of the Supreme Court seems to be a case by case appreciation of filiation. It is then up to the legislator to decide how legal parentage is to be construed in the future. A balancing of interests should be the primary - and maybe even exclusive - consideration when the paternity is disputed. Where legal paternity has yet to be established, biological ties should be decisive.
Next, legal paternity will be compared to legal maternity. Whereas establishing legal parentage seems to be quite evident in the case of mothers, this is not so straightforward for fathers. Moreover the mother has a say in who is to be the legal father.
After a clarification ofthe concept ‘parental authority’, its flexible nature is taken as a starting point to suggest new solutions. Intervening in parental authority allows us to establish the socially undesirable biological paternity.In the case of multiple father figures, an expansion of specific authority rights to others may offer an alternative solution.
Lastly, we explore the possibility of sharing paternal rights and obligations among multiple candidates, as is the case for visitation rights and child support obligations. We argue in favour of a “certificate of procreation” - a declaration of biological relationship that generates specific legal consequences.

Op 27 april 2015 gaf de Europese Commissie beschikkingen naar aanleiding van een zevental staatssteunmeldingen waarbij zij uitsprak dat in al die zaken geen sprake was van een steunmaatregel omdat de aangemelde steunmaatregelen geen substantieel effect op de tussenstaatse handel zouden hebben (het begeleidende persbericht gebruikt de woorden significant effect). Volgens het begeleidende persbericht geven de beschikkingen aanvullende richtsnoeren voor de bepaling welke zaken wel en niet door de Commissie moeten worden beoordeeld, zodat zij zich kan focussen op zaken met een grote impact op de interne markt. In dit artikel wordt ingegaan op de vraag hoe de zeven beslissingen zich verhouden tot eerdere jurisprudentie van het Hof van Justitie en eerdere beschikkingen van de Commissie op het punt van het criterium ‘beïnvloeding van de tussenstaatse handel’ van artikel 197 lid 1 VWEU. Tevens wordt nagegaan in hoeverre deze nieuwe beschikkingen daadwerkelijk duidelijkheid geven over de toepassing van dit criterium en of er een beter alternatief is om de werklast van nationale autoriteiten en Commissie te verminderen.

Mededingingstoezicht op ziekenhuisfusies moet waarborgen dat ziekenhuizen de kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid van zorg bevorderen. Dit artikel onderzoekt of ACM die taak waarmaakt. Dat gebeurt vanuit het perspectief van de burger, de consument en de ondernemer.

De auteur behandelt de bijdrage van de cassatieadvocatuur aan de rechtsontwikkeling door de Hoge Raad in civiele zaken aan de hand van twee stellingen. De eerste stelling luidt dat de cassatieadvocatuur mede verantwoordelijk is voor de toegang tot de cassatierechtspraak, dat wil zeggen dat de cassatieadvocatuur ervoor dient te zorgen dat bepaalde zaken de Hoge Raad daadwerkelijk bereiken. De tweede stelling is dat versterking van de rechtsvormende taak van de Hoge Raad soms een bredere kennis van de context van de zaak vereist.

Deze bijdrage bespreekt aan de hand van een recent arrest van de Hoge Raad de vraag of de vordering van een gesubrogeerde verzekeraar jegens de aansprakelijke partij of haar verzekeraar in geval van eigen schuld van de benadeelde op geheel gelijke wijze dient te worden beoordeeld als de vordering van de benadeelde, en meer specifiek of de billijkheidscorrectie op een gelijke wijze dient te worden ingevuld.

In this study, we examined what police interviewers know about factors that affect the reliability of eyewitness testimony. We asked 143 specialist investigative interviewers from the Dutch police to complete a questionnaire about eyewitness memory. The results indicate that the police interviewers have limited knowledge of episodic memory and accompanying interviewing issues. In addition, we analyzed the interview manual from the Dutch Police Academy on coverage of the topics in our questionnaire. The poor level of knowledge of the police interviewers was correlated with lack of knowledge in the manual. Results are discussed in relation to education in police interviewing in the Netherlands.

Indien een patiënt schade heeft geleden ten gevolge van een lekkend borstimplantaat, een niet goed sluitende hartklep, een heup die metaaldeeltjes afgeeft of een andersoortige medische hulpzaak, rijst de vraag of, en zo ja, op wie hij deze schade zou kunnen verhalen. In dit artikel wordt besproken welke actoren de patiënt zou kunnen aanspreken, waarbij met name gekeken zal worden naar recente ontwikkelingen op het gebied van de aansprakelijkheid van deze actoren.

In this article Bart Schermer, describes the difficulties in regulating the internet. The global reach of the internet, the fact that it is for the most part owned by private actors and creates opportunities for anonymity challenge regulators. The article describes issues related to sovereignty and jurisdiction, ambiguity in legal texts and dependence on private sector actors. Possible solutions lie in global internet governance, institutional innovation and the internet’s architecture itself.

Deze bijdrage gaat in op de verschillende rollen die kennis in het aansprakelijkheidsrecht speelt. Aan de orde komen: objectivering van het kennisvereiste, verplichtingen bij onvoldoende kennis van het risico, aansprakelijkheid voor onbekende risico’s, het subjectieve kennisvereiste bij zuiver nalaten en de stand van wetenschap en techniek.

De Hoge Raad komt terug van eerdere jurisprudentie en ziet oneigenlijke (contractuele) lossing thans als een vorm van uitwinning.

In dit artikel gaan wij in op het beoordelingskader van ACM bij fusies tussen ziekenhuizen. Wij bespreken de marktafbakening, de disciplineringsmogelijkheden van zorgverzekeraars en de rol van patiënten. Wij reflecteren hierop aan de hand van onze persoonlijke ervaringen. Het doel hiervan is om een beter beeld te geven van het toezicht van ACM en de afwegingen die daarin een rol spelen. Wij concluderen dat het toezicht op ziekenhuisfusies baat kan hebben bij: (1) meer inzicht in de effecten van fusies, (2) een betere onderbouwing van de inbreng van vooral zorgverzekeraars en (3) betere beschikbaarheid van kwaliteitsinformatie over ziekenhuizen.

The concept of positive security appears more and more often in academic and public discussions. It presents a normative agenda for a non-repressive approach of security. In the article, it is claimed that the concept and its implications lack fundamental clarity. First of all, it is illustrated that the meaning of positive security primarily develops on the renouncement of negative security. Second, a historical comparison between the discipline of international relations and criminology discloses that different meanings have been assigned to positive security that seem at times at odds with each other. These frictions substantiate the view that it is problematic to accept positive security as an unequivocal recipe for change. Finally, the consequences of the disseminated structure of meaning are discussed in relation to the ambition of reform that positive security represents. For example, advocates of positive security do not seem eager to commit themselves to very clear normative views. This makes it difficult to really pin down what the suggested changes underlying positive security, are truly implying. Moreover, positive security invites us to extend the horizon of security politics to include various kinds of positive needs and values. But doesn’t this take us back to the initial criticism that the reach of the security concept has extended too much, covering virtually every aspect of life?

An increasingly large degree of ‘public craftsmanship’ is demanded from professionals working in neighborhoods where citizens actively participate in security issues. The central question in this article is what role these neighbourhood professionals – mostly civil servants, (community) police officers and welfare professionals – play in facilitating and supporting civic projects in the field of security, how they create their ‘own’ social order outside of the formal policy domain of the organizations involved, and how they keep the public interest in mind. On the basis of three types of neighbourhood based projects – Neighbourhood Watches, ‘The Neighbourhood Governs’, and Residential Budgets – questions about the improvising and ‘crafting’ work of professionals are explored in this article. Such work is much needed in order to successfully establish connections between the different parties involved, navigate between the interests of citizens and organizations, recruit civilians while simultaneously amending their aspirations and expectations, safeguard public interests and ensure the progress of projects. Some professionals back away from these additional tasks and responsibilities they are increasingly face with. In many neighbourhoods much more is required from professionals however than the traditional roles as they were once defined by police, welfare and municipal organizations. In particular, the ‘new’ crafting professionals need to be able to deal with unreasonable expectations of ‘angry citizens’ who tend to dominate citizen participation in local security issues, act impartially and be accountable to the larger public, show personality and street credibility, and, finally, be attentive to unequal outcomes with regard to the distribution of safety and security projects in neighborhoods and districts.

Honour-related emotions such as shame, guilt, anger, distrust and pride play a critical role in regulating the response to a traumatic event and the severity of posttraumatic stress symptoms. Crimes with the intent to cause harm to a person include, to a greater or lesser extent, a component to overpower and humiliate. Such traumatic experiences can, especially in more collectivist cultures, lead to a complex mix of posttraumatic guilt and shame. In order to restore honour, posttraumatic shame or guilt can lead to violence. Together with posttraumatic stress symptoms such as flashbacks and hyperarousal it may even lead to excessive violence.