In deze bijdrage bespreekt de auteur de nieuwe EU-verordening (nr. 236/2012) op het gebied van short selling en CDS-contracten.

In deze bijdrage bespreekt de auteur mediation als geschiloplossing bij zakelijke conflicten. Allereerst wordt ingegaan op het begrip zakelijke mediation. Voorts worden er enkele praktijkvoorbeelden van conflicten in het bedrijfsleven besproken waarbij mediation als oplossing van het conflict de meest wenselijke route is gebleken. Deze voorbeelden zijn in beginsel fictief, waarbij een deel gebaseerd is op jurisprudentie en een deel geïnspireerd op de mediationpraktijk. Vervolgens wordt de wettelijke context van zakelijke mediation besproken. In dit verband wordt ingegaan op de Europese Mediationrichtlijn, de initiatiefnota van de VVD om mediation wettelijk te verankeren in de Nederlandse wetgeving en de aangekondigde verhoging van het griffierecht. Betoogd wordt dat mediation als conflictoplossing voor bedrijven een volwaardig en dikwijls beter alternatief is dan de traditionele rechtspraak.

This contribution discusses the EU Commission proposals for a directive on Consumer ADR and a Regulation on consumer ODR. The directive compels member state to cater for complete coverage of all contractual consumer disputes (whether domestic or cross-border) by ADR entities that meet certain quality requirements and to actively make these facilities known. The proposed regulation introduces an EU-wide single ODR platform that will transfer consumer complaints to the appropriate national entity. European comparative research suggests the business community’s initial reluctance to (co-)finance such external extra-judicial dispute reolution schemes (deploying quasi-arbitration or mediation) may be overcome in either of two ways: through the prospect of introducing EU collective consumer redress before the courts instead, or by convincing business of ADR’s use as an additional marketing feedback tool. Some open questions that remain are highlighted.

This article examines the silence of control agents. It is often said that control agents as representatives of the risk society are obsessed with control activities and fact-finding, and that rule breakers are regularly exposed by negative publicity. The author takes the contrary position that even major cases demonstrate the persistence of silence on the part of control agents. He distinguishes between two types of silence: denial and secrecy. Denial means that control agents saw nothing while they could have discovered wrongdoing. He points to the fact that this denial in the face of knowledge is the result of sociological ambivalence: control agents are often forced to reconcile conflicting interests, which supersede the importance of supervision. The article shows that secrecy plays an important role in trust relationships between control agents and the objects of their supervision. Secrecy enables control agents to better obtain information. In effect, with regard to the supply of information and the scrutiny of the objects under supervision, control agents are dependent on the cooperativeness of the objects of supervision. These days, much emphasis is placed on breaking the walls of silence. Perpetrators, victims and witnesses, as well as control agents, are being encouraged to break the silence through the use of star witness arrangements, whistleblower arrangements, witness protection, and reporting centres. But is this effective? The author suggests that maintaining secrecy is essential and that those measures limit the space for control agents to develop trust relationships with the objects of supervision, and thereby the opportunity to engage in fact-finding.

Kan een zelfstandige arbeidskracht ook de bescherming inroepen van lid 4 van art. 7:658 BW? Op 23 maart 2012 heeft de Hoge Raad zich hierover moeten uitspreken. In deze bijdrage wordt in het licht van het oordeel van de Hoge Raad stilgestaan bij de toepassingsvoorwaarden van het artikellid. Ook wordt aandacht besteed aan de (vervolg)vraag naar de – op een zorgplichtschending gebaseerde – aansprakelijkheid van de inlener/opdrachtgever conform lid 1-3 van art. 7:658 BW.

This article analyzes the relation between law and citizenship on the basis of five modalities. This analysis is premised on the observation that citizenship plays a central role in the contemporary debate about the development of political communities. Furthermore it is obvious that citizenship is inextricably linked to law, but it is not easy to get a clear and complete picture of this link. This is due to, on the one hand, the versatility of the concept of citizenship, and the versatility of the phenomenon law on the other. In short, the relation between law and citizenship is multifaceted, which the typology of modalities is meant to reveal.

Construction contracts are particularly prone to the emergence of disputes. In Belgium, construction disputes have traditionally been referred to State Courts. In recent years however, there has been a growing interest in Alternative Dispute Resolution (ADR), which has gradually affected the Belgian construction sector. There are now several institutions dedicated solely to providing arbitration and ADR services to the construction industry.Beside the Centre belge de l’arbitrage et de la mediation, three institutions are specialized in the settlement of construction and real estate disputes: the Chambre de Conciliation, d’Arbitrage et de Médiation en matière immobilière, the Commission de conciliation construction and the Centre Scientifique et Technique de la Construction. These institutions offer fast and cost-effective ways of settling disputes, which are often more suitable than judicial proceedings

In de zaak Menarini heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens geoordeeld dat de toetsing van mededingingsboetes door de Italiaanse bestuursrechter voldoet aan de eisen van artikel 6 EVRM. Vlak daarna heeft het Hof van Justitie in de zaak KME geoordeeld dat het algemene wettigheidstoezicht tezamen met de volledige rechtsmacht van de unierechter bij door verordeningen bepaalde sancties voldoen aan de eisen van een effectieve rechtsbescherming als thans verankerd in artikel 47 Handvest. De vraag is of deze arresten gevolgen hebben voor de beoordelings- en beleidsruimte van de Europese Commissie of de nationale mededingingsautoriteit.

Het verslagjaar 2011 bracht een aardige oogst aan zaken en ontwikkelingen voort. De NMa rondde zes kartelzaken af met een boetebesluit en legde daarmee aan vierendertig ondernemingen een boete op van in totaal 39,7 miljoen euro. Dat bedrag is beduidend lager dan in 2010, maar aanmerkelijk hoger dan in 2009. Twee natuurlijke personen hebben boetes opgelegd gekregen van in totaal 75.000 euro. Aan geen van de kartelzaken die tot boetes hebben geleid is een clementiemelding voorafgegaan. Daar staat tegenover dat in drie zaken gebruik is gemaakt van informatie afkomstig van andere overheidsinstanties. In zes zaken is het onderzoek stopgezet vanwege onvoldoende bewijs.

De Nma heeft de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) beboet wegens het voeren van een vestigingsbeleid dat inbreuk maakt op het kartelverbod. Zittende huisartsen selecteerden de nieuwe toetreders door hen al dan niet toe te laten tot de vervangingsregeling. De zorgverzekeraars stelden deelname aan een vervangingsregeling bovendien als voorwaarde voor een deel van hun vergoeding. De Nma legde de LHV een boete op van meer dan 7 miljoen euro, mede omdat de Nma al tien jaar eerder op een ontheffingsverzoek van de LHV had aangegeven dat een dergelijk vestigingsbeleid uit den boze was. Wij concluderen dat de handelwijze van de LHV door de Nma terecht als overtreding van de mededingingswet wordt gezien. Bij de onderbouwing plaatsen wij evenwel een paar vraagtekens.

Consistent with the state’s policy of promoting mediation, commercial disputes in China are frequently settled through mediation. As a foreign enterprise doing business in China, it is important to understand the nature and practice of commercial mediation.
The article introduces foreign enterprises to the Chinese court system and arbitration regime and the position of mediation within the country’s commercial dispute resolution context. It highlights the practical aspects and potential pitfalls of commercial mediation in China.
Mediation of commercial disputes may occur during a lawsuit (court mediation) or arbitration proceedings (med-arb). It may also occur as private mediation through independent institutions

De wetgeving voor medische hulpmiddelen bevat – in tegenstelling tot de wetgeving voor geneesmiddelen – nauwelijks bepalingen over reclame en in het geheel geen bepalingen over financiële relaties (gunstbetoon) tussen leveranciers van hulpmiddelen en zorgprofessionals, waaronder artsen. Met ingang van 1 januari 2012 is de Gedragscode Medische Hulpmiddelen in werking getreden. Deze gedragscode bindt de leden van zes koepelorganisaties van fabrikanten/leveranciers van medische hulpmiddelen en stelt onder meer voorwaarden aan het geven van geschenken, financiële ondersteuning bij (deelname aan) bijeenkomsten, betaling voor dienstverlening en sponsoring. De Gedragscode gaat uit van wederkerigheid (wat leveranciers niet mogen aanbieden, mogen zorgprofessionals ook niet aannemen). Zorgprofessionals zullen formeel echter pas aan de Gedragscode gebonden zijn indien zij deze ook als zodanig hebben onderschreven.

Intelligence Led Policing (ILP) is an increasingly important concept for policing. ILP is about analyzing information and knowledge and using these analyses to support decision making about police work. The implementation of ILP is characterized by different stages of development. In this paper we describe each stage by five aspects. The stages are: intuition, justify actions, guiding actions and prescribing actions. The five aspects are: collecting information, analyzing information, presenting analyses, interaction and using analyses.

Since November 2009, the regional police of Groningen facilitated their community officers with Twitter. According to the principles of community policing, they are enabled to shorten the distance between the police and citizens by giving them a direct connection. Such a connection should stimulate interaction, while at the same time it should make people feel more safe. In addition, Twitter also creates possibilities for the police to be transparent. Sharing of information should alter citizens’ perception towards the police.
A comparison has been made, by using an online questionnaire, between followers and two kinds of non-followers. The effects of following twittering community officers have been demonstrated by using statistical analyses, taking into account relevant control variables. On the basis of these analyses it has been demonstrated that following a twittering community officer did not positively or negatively alter the perception of safety of their followers. However, an enhanced information position has made followers much more aware of local disorder and crime. Thanks to shared information about police actions to sustain and improve local safety and livability, followers’ perception of safety has not been altered negatively.
Followers’ perception towards the police organization has been positively altered, thanks to the twittering community officers. Especially the sharing of information and involving citizens into local policing helps the police to alter the perception of citizens towards their organization. In addition, it has been shown that followers’ willingness to report has been improved. Thanks to the ease of use of Twitter and the shortened distance between the police and citizens, followers do frequently contact the police or a community officer to share some information, or to report some crime or disorder. However, it has been shown that Twitter should just be presented as complementary to existing ways to contact the police.

This article describes the findings of a national representative survey on online victimization. The survey was conducted in the Netherlands in 2011 amongst youth aged 10 to 18. Purpose of this research is to identify various risk factors related to cyber bullying, online sexual activities and online financial crime (e.g. e-fraude and commercial deceit). More than 9 percent of the youths had negative experiences with cyber bullying, about 5 percent with e-fraude and over 11 percent with commercial deceit. Also unwanted online sexual solicitations (6%) and unwanted exposure to sexually explicit internet material (12%) occurred with some regularity.
This research complements earlier research on youth victimization in two important respects. First, we paid explicit attention to determine whether the youngster experienced the online incident as negative, neutral or positive. Our strategy to address negative experiences ensures the identification of actual victims. Secondly, we made it possible to identify and compare risk factors on various types of online crime. Girls are more likely to be cyber bullied, to receive unwanted sexual solicitations and to be unwantedly exposed to online pornography, whilst boys are more at risk to be commercially deceived or scammed.
Internet use and behaviour are significant risk factors to comprehend online victimization. Above average use of instant messaging and clicking on (advertising) hyperlinks without restraint, are important predictors for online victimization. Finally, online disinhibition - a loosening of social restrictions during interactions with others on the Internet - and low self-control, turn out to be significant risk factors.
It is difficult to accept certain risks, especially when youth are involved. However, children have to learn themselves to assess risks, to deal with them and to learn from them. It is important youths built up resilience to adequately react on negative online incidents and to reduce online vulnerability.

Het lijkt een bijna uitgemaakte zaak dat de rechter een rechtsvormende taak heeft. De Hoge Raad heeft op het gebied van het algemene privaatrecht grenzen aan deze taak gesteld, bijvoorbeeld door te overwegen dat een bepaalde oplossing vanuit het oogpunt van rechtszekerheid onaanvaardbaar is of dat een bepaalde uitspraak de rechtsvormende taak van het college te boven gaat. Naar aanleiding van een drietal recente arbeidsrechtelijke uitspraken van de Hoge Raad onderzoeken de schrijvers de grenzen aan zijn rechtsvormende taak op het terrein van het arbeidsrecht. In het verleden ging het college op dit politiek gevoelige rechtsgebied wel erg ver in zijn optreden als wetgever-plaatsvervanger.

Het naleven van regelgeving en het toezicht daarop steunen op informatieverwerking. Informatiesystemen worden ingezet voor het verzamelen en beoordelen van bewijs dat men aan de regels voldoet, maar ze worden ook steeds vaker ingezet om gedrag te beïnvloeden. Bedrijfsprocessen en informatiesystemen worden dan zo ontworpen dat men als vanzelf aan de regels voldoet: ‘compliance by design’. In deze bijdrage wordt besproken op welke wijze algemene regelgeving kan worden vertaald in specifieke eisen en definities voor informatiesystemen. Het zet een stappenplan uit voor een juridische procesanalyse en benoemt enkele aandachtspunten die juridische experts kunnen helpen te zorgen dat het resulterende proces effectief is en rechtmatig. Toepassing van het stappenplan wordt geïllustreerd aan de hand van voorbeelden.

Wie in het openbaar meer of minder toezicht bepleit, bevindt zich in een ondoorzichtig en gepolariseerd debat. Wanneer kost het bezuinigen op toezicht meer dan dat het oplevert? Wat begrenst de toegevoegde waarde van toezicht? In dit artikel pogen we dit debat inzichtelijker en zinvoller te maken door het te analyseren en te structureren.

Recentelijk werden de hoofdverdachten in de ‘Klimop-zaak’ door de Rechtbank Haarlem in eerste aanleg veroordeeld tot uiteenlopende straffen. Strafrechtelijke vervolging van fraude zou er mede toe moeten dienen witteboordencriminaliteit ondubbelzinnig te veroordelen. Welke rol spelen de media bij deze pogingen om een grens te trekken in het grijze gebied tussen innovatief ondernemerschap en verwerpelijke roekeloosheid?

Ondernemingsraden maken op dit moment nog te weinig gebruik van wettelijke rechten, zoals het aanbevelingsrecht. Het heeft volgens mij daarom geen zin om nieuwe wettelijke regelingen in het leven te roepen, zoals een verplichting om de ondernemingsraad bij de zelfevaluatie van de raad van commissarissen te betrekken. Bovendien werken wettelijke regelingen niet per se de gewenste cultuurverandering in de hand, maar verworden de regels tot papieren tijgers die leiden tot schijntransparantie.