Het lijkt een bijna uitgemaakte zaak dat de rechter een rechtsvormende taak heeft. De Hoge Raad heeft op het gebied van het algemene privaatrecht grenzen aan deze taak gesteld, bijvoorbeeld door te overwegen dat een bepaalde oplossing vanuit het oogpunt van rechtszekerheid onaanvaardbaar is of dat een bepaalde uitspraak de rechtsvormende taak van het college te boven gaat. Naar aanleiding van een drietal recente arbeidsrechtelijke uitspraken van de Hoge Raad onderzoeken de schrijvers de grenzen aan zijn rechtsvormende taak op het terrein van het arbeidsrecht. In het verleden ging het college op dit politiek gevoelige rechtsgebied wel erg ver in zijn optreden als wetgever-plaatsvervanger.

Het naleven van regelgeving en het toezicht daarop steunen op informatieverwerking. Informatiesystemen worden ingezet voor het verzamelen en beoordelen van bewijs dat men aan de regels voldoet, maar ze worden ook steeds vaker ingezet om gedrag te beïnvloeden. Bedrijfsprocessen en informatiesystemen worden dan zo ontworpen dat men als vanzelf aan de regels voldoet: ‘compliance by design’. In deze bijdrage wordt besproken op welke wijze algemene regelgeving kan worden vertaald in specifieke eisen en definities voor informatiesystemen. Het zet een stappenplan uit voor een juridische procesanalyse en benoemt enkele aandachtspunten die juridische experts kunnen helpen te zorgen dat het resulterende proces effectief is en rechtmatig. Toepassing van het stappenplan wordt geïllustreerd aan de hand van voorbeelden.

Wie in het openbaar meer of minder toezicht bepleit, bevindt zich in een ondoorzichtig en gepolariseerd debat. Wanneer kost het bezuinigen op toezicht meer dan dat het oplevert? Wat begrenst de toegevoegde waarde van toezicht? In dit artikel pogen we dit debat inzichtelijker en zinvoller te maken door het te analyseren en te structureren.

Recentelijk werden de hoofdverdachten in de ‘Klimop-zaak’ door de Rechtbank Haarlem in eerste aanleg veroordeeld tot uiteenlopende straffen. Strafrechtelijke vervolging van fraude zou er mede toe moeten dienen witteboordencriminaliteit ondubbelzinnig te veroordelen. Welke rol spelen de media bij deze pogingen om een grens te trekken in het grijze gebied tussen innovatief ondernemerschap en verwerpelijke roekeloosheid?

Ondernemingsraden maken op dit moment nog te weinig gebruik van wettelijke rechten, zoals het aanbevelingsrecht. Het heeft volgens mij daarom geen zin om nieuwe wettelijke regelingen in het leven te roepen, zoals een verplichting om de ondernemingsraad bij de zelfevaluatie van de raad van commissarissen te betrekken. Bovendien werken wettelijke regelingen niet per se de gewenste cultuurverandering in de hand, maar verworden de regels tot papieren tijgers die leiden tot schijntransparantie.

Illegal deforestation is generally not considered as a criminological subject but in this article it is argued that it can easily be considered as such. The central question that is addressed here is how the theme of deforestation, which clearly fits into the new realm of green criminology, relates to more traditional criminological concepts. This question is discussed through various case studies: the Brazilian Amazon (mainly Brazil), Central Africa (mainly the Democratic Republic of Congo), South East Asia (mainly Indonesia), Russian Siberia, and Pakistan's Swat forests. The case studies show that there are actually many victims of deforestation, both human and non-human, and that deforestation is linked to a variety of other crimes and harms as well. It is concluded that even without taking a green criminological perspective, several concepts of criminology apply to illegal deforestation practices: governmental and state crimes, corporate crimes, and various types of organized crime.

As a contribution to literature drawing together green criminology and studies of organized and corporate crime, this paper provides a case study of crimes and public health harms linked to the Naples garbage disposal crisis. The context is the inability of modern consumer society to cope with the problem of mass production of waste. In turn this leads to opportunities for both legal and criminal entrepreneurs to offer services that promise but fail to ‘dispose’ of the problem. The analysis draws upon environmental law and classic studies of organised crime.

Electric and electronic waste (e-waste) is the fastest growing waste stream worldwide: 50 million tons of electronic waste each year. Part of it is exported, often illegally, from industrialised countries to e-waste hubs like Ghana, Nigeria, India, and China. E-waste often contains both valuable metals as well as toxic substances. The high value of metal is the main reason for imports by countries like Ghana, Nigeria, and China. However, the recycling methods in these countries are not tailored to responsible recycling of the toxic elements of e-waste, thereby causing major negative environmental and health effects. Also, the recycling methods in those countries are less efficient, which leads to the loss of valuable metals and to an increase in the mining of virgin metals. In this way the e-waste problem is directly related to the social and environmental problems at the beginning of the electronics chain. This article explores the e-waste problem from a value chain perspective and proposes policy measures that could diminish Europe's contribution to the problem.

Many species are threatened with extinction today. Certain animal species are becoming scarce and thus more valuable. Illegally traded animals and animal products are exported by relatively poor countries. These easily provide exporting papers that demonstrate that animals are bred in captivity, when in reality they are caught in the wild. In general illegally traded animals originate from South and Central America, Asia, Eastern Europe and Africa. Europe is a major importer. Since illegal trade in animals is booming business, it is not uncommon for illegal traders in exotic animals to be associated with other forms of organised crime. Due to a relatively low risk of prosecution and high profits to be made, the trade in rare species has become very attractive.

In order to control problems of public safety the police have to respond proactively on potential threats. Analyzed information and knowledge (intelligence) is therefore needed to give direction to police work on strategic, operational and tactical police management levels. This principle is called Intelligence Led Policing (ILP), with its main goal to become a more effective police organization. Critics point at bureaucratization processes that go along with the implementation of ILP. In this paper the importance human interaction in relation to ILP is discussed as a key factor in preventing these bureaucratization processes. Direct interaction between information collectors, intelligence analysts and decision makers is a necessary ingredient in order to become an effective intelligence led police organization.

Recente fusies in openbaarvervoermarkten roepen de vraag op hoe fusies in biedmarkten te beoordelen. Dit artikel schetst de belangrijkste aspecten van het gedrag van partijen in biedmarkten. Uit deze schets wordt duidelijk dat fusies in biedmarkten een iets aangepast, maar niet geheel ander, beoordelingskader vergen. Het blijkt dat, net als in andere markten, het in het algemeen niet zo is dat het bestaan van één serieuze concurrent voldoende is om partijen tot scherpe biedingen aan te zetten. Het geschetste beoordelingskader wordt toegepast op de argumentatie in twee zaken waar de NMa recent een besluit heeft genomen.

In this article, the author argues that legal doctrine is not more normative than other scientific disciplines. This argumentation is built on the claim that the distinction between descriptive and normative statements is too simple to analyze the nature of legal doctrine. In the author’s view, a more detailed analysis of legal statements helps to achieve a better and more accurate characterization of legal doctrine as a science. For this purpose, the author builds on the distinction of Aarnio and Niiniluoto between norm-descriptions, norm-contentions and norm-recommendations. She argues that legal doctrine consists mainly of empirical and non-empirical norm-descriptions and that it can therefore be considered as a non-normative discipline.