De wetgevers van zowel Nederland als Engeland willen de benoeming van rechtspersonen als niet-uitvoerende bestuurders verbieden. In Nederland is deze keuze echter niet onderbouwd; dit terwijl zij lijkt te botsen met de behoeften van de praktijk. Welke lessen kunnen uit de Engelse stand van zaken worden getrokken?

Deze bijdrage bespreekt het special committee vanuit zowel juridisch als praktisch perspectief, mede op basis van empirisch onderzoek. Hierbij wordt aandacht besteed aan de ontwikkeling van het special committee in de VS. Doel is richtsnoeren te geven voor het gebruik van special committees bij openbare biedingen op Nederlandse beursvennootschappen.

Afgelopen jaar was er veel aandacht voor de nieuwe Corporate Governance Code. De Code kent veel bepalingen die het handelen van bestuurders en commissarissen normeren. Dit artikel behandelt de vraag of bestuurders en commissarissen op dit moment vaak aansprakelijk worden gesteld vanwege schending van de Corporate Governance Code, en of zij in dat geval in rechte wat te vrezen hebben.

Deze bijdrage gaat over het onlangs verschenen WODC-rapport ‘Vitale vennootschappen in veilige handen’. Thans staat centraal de aanbeveling aan de wetgever om een publiekrechtelijk, sectorspecifiek instrumentarium te ontwikkelen waarmee ongewenst aandeelhouderschap in vitale vennootschappen kan worden tegengegaan.

In deze bijdrage onderzoekt de auteur in hoeverre een Nederlandse beursgenoteerde NV het nationale belang kan inroepen tegen een openbaar bod dat is gedaan door een buitenlandse entiteit. Hiertoe bekijkt hij in hoeverre het vennootschappelijk belang het nationale belang omvat.

Op 7 juni 2017 organiseerde Loyens & Loeff een Governance Seminar onder voorzitterschap van Charles Groenhuijsen. Het thema ‘Bescherming: Nederland op slot?’ werd door prominente sprekers uit allerlei invalshoeken belicht. Aan de hand van vier stellingen (die ook aan het publiek voorgelegd werden) ontstond een interessante discussie. De auteur geeft een beknopt verslag van hetgeen tijdens het seminar is besproken.

De Werkgroep Personenvennootschappen wijkt in haar voorstel af van de door de Hoge Raad in het Carlande-arrest (2015) ontwikkelde rechtsregel dat een beherend vennoot in een VOF of CV bij toetreden ook aansprakelijk wordt voor schulden die zijn ontstaan vóór zijn toetreden. De auteur onderzoekt de wenselijkheid van dit voorstel.

In deze bijdrage reflecteren de auteurs op twee kernonderwerpen van de herziene Aandeelhoudersrechtenrichtlijn, namelijk aandeelhoudersbetrokkenheid en say on pay. Zij vragen zich af of de transparantieverplichtingen daadwerkelijk leiden tot een grotere aandeelhoudersbetrokkenheid. De introductie van een say on pay in Nederland lijkt de werking van artikel 2:135 BW te ondergraven.

De auteur bespreekt bepaalde aspecten van de overnamestrijd tussen AkzoNobel en PPG en de daarmee verband houdende beschikking van de Ondernemingskamer van 29 mei 2017. De auteur besteedt daarbij met name aandacht aan de gedragsnormen voor de vennootschapsleiding van een doelvennootschap die in deze beschikking besloten liggen.

De (hoofdelijke) aansprakelijkheid van de tweedegraadsbestuurder uit onrechtmatige daad jegens vennootschapscrediteuren van de kleindochter staat in deze bijdrage centraal. Meer in het bijzonder de vraag of de aansprakelijkheid ex artikel 2:11 BW van de tweedegraadsbestuurder een vorm van risicoaansprakelijkheid in het leven roept voor het gedrag van de medetweedegraadsbestuurder die een onrechtmatige daad pleegt jegens vennootschapscrediteuren van de kleindochter.

In deze bijdrage wordt stilgestaan bij de gevolgen van een harde brexit voor de vrije vestiging van vennootschappen uit het Verenigd Koninkrijk in Nederland. Daarbij wordt onder meer ingegaan op de Wet op de formeel buitenlandse vennootschappen. Dit wordt ook beschouwd vanuit het perspectief van regulatory competition tussen landen.

De Meavita-beschikking bevestigt dat de toewijzing van een verzoek ex art. 2:354 BW aan hoge motiveringseisen moet voldoen. Maar past een uitgebreid onderzoek naar de aan individuele bestuurders en commissarissen te maken verwijten wel in de enquêteprocedure, en hoe verhoudt de maatstaf voor kostenverhaal zich tot maatstaven voor bestuurdersaansprakelijkheid?

De herziene Corporate Governance Code omvat een veelheid aan onderwerpen, waarvan in deze bijdrage de volgende de revue zullen passeren: de reikwijdte, kleinere beursfondsen, de ‘pas toe of leg uit’-regel en de algemene vergadering.

Steeds meer vennootschappen stellen een executive committee (EC) in. De Monitoring Commissie Corporate Governance Code heeft geconstateerd dat het instellen van een EC gevolgen kan hebben voor de manier waarop de checks and balances en het toezicht binnen de vennootschap worden gewaarborgd, en in dit licht enkele best practice bepalingen vastgesteld. De bepalingen worden besproken met het oog op regulering versus vrije invulling van de EC.

De Corporate Governance Code 2008 is toegeschreven op vennootschappen met een two-tier board (dualistisch bestuurssysteem). Het biedt vennootschappen met een one-tier board (monistisch bestuurssysteem) volgens de Monitoring Commissie onvoldoende handvatten en behoeft om die reden herziening. Het is de vraag of de Commissie met de recente herziening van de Code voldoende in haar voornemen tot verduidelijking is geslaagd.

De auteur bespreekt de best practice bepaling over deskundigheid op het gebied van technologische innovatie en nieuwe businessmodellen binnen de RvC die de Monitoring Commissie Corporate Governance Code in de consultatieversie van de herziene Code heeft voorgesteld. Dit voorstel heeft de eindversie van de herziene Code uiteindelijk niet gehaald. De auteur bespreekt de strekking van het oorspronkelijke voorstel, de kritiek die op het voorstel is geuit en de wijze waarop de Commissie dit punt in de eindversie heeft geadresseerd.

Commissarissen dienen hun taken op onafhankelijke wijze uit te oefenen. In dit artikel staat de vraag centraal hoe beloning in aandelen – zoals voorgesteld in het consultatievoorstel voor de Corporate Governance Code – zich verenigt met die voorgeschreven onafhankelijke taakvervulling.