Deze noot behandelt een oude uiterste wil, terwijl de erflater overlijdt onder het huidige recht.

Het onderhavige artikel gaat over geldschulden die voortvloeien uit een bestuurlijk handhavingsbesluit en beneficiaire aanvaarding. De aanleiding daarvoor wordt gevormd door een tweetal tamelijk recente uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Deze uitspraken worden uitgebreid besproken. Verder gaat het artikel in op de niet door de Afdeling beantwoorde vraag of een bestuursrechtelijke geldschuld kan worden verhaald op het privévermogen van de beneficiair aanvaardende erfgenaam.

In deze bijdrage gaat de auteur op zoek naar wat de verplichtingen zijn die de executeur heeft ten aanzien van de onlinenalatenschap. Moet een executeur actief op zoek naar bitcoins en andere digitale bezittingen? Hoever gaat zijn onderzoeksplicht in een onlinenalatenschap? Ook gaat de auteur kort in op de erfbelasting en digitale bezittingen: de executeur moet ook hier aangifte van doen.

De praktijk wordt regelmatig geconfronteerd met nalatenschappen die raakvlakken hebben met zowel Duitsland als Nederland. De afwikkeling hiervan verloopt niet altijd even soepel, onder meer als gevolg van de afwijkende regels van internationaal erfrecht in Duitsland en Nederland. De rechtskeuzemogelijkheid van de erflater biedt meestal ook slechts beperkt uitkomst. In deze bijdrage worden de huidige problemen rondom toepasselijk erfrecht en rechtskeuze in Duits-Nederlandse verhoudingen in kaart gebracht en, waar mogelijk, van een (praktische) oplossing voorzien. Bovendien wordt onderzocht welke van deze problemen onder de Erfrechtverordening (vanaf 17 augustus 2015) zullen zijn opgelost en hoe met oude en nieuwe rechtskeuzes moet worden omgegaan in de Duits-Nederlandse boedelpraktijk.

De auteur bespreekt de aanbeveling die de Europese Commissie in 2011 aan de lidstaten van de EU heeft gedaan op het terrein van de successiebelasting in grensoverschrijdende situaties. Ook de begin 2014 door de Commissie gehouden consultatieronde wordt in deze bijdrage besproken.

In deze bijdrage wordt besproken hoe een bewindclausule op de verkrijging van de bezwaarde bij een tweetrapsmaking moet worden uitgelegd, die afwijkt van de wettelijke regeling. Daarna wordt beoordeeld of er reden is om het bewind op te heffen nu de rechthebbende intussen heeft laten zien verstandig met vermogen om te kunnen gaan.

Enkele recente markante uitspraken over de wettelijke regeling van de ‘legitieme portie’ worden onder de loep genomen.

Het onderhavige artikel gaat over de uitleg van uiterste wilsbeschikkingen. Aan de hand van enkele recente uitspraken wordt inzicht geboden in de vraag wanneer een zuiver taalkundige uitleg van een uiterste wilsbeschikking wel of niet volstaat.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de rechtsfiguur inbreng van giften, waarmee de ongelijkheid kan worden opgeheven die ontstaat wanneer niet aan alle kinderen (gelijke) giften worden gedaan. Hij schetst daartoe allereerst het wettelijke kader, waarbij onder meer de vraag aan de orde komt of de vordering tot inbreng verjaart. Vervolgens wordt besproken hoe gerealiseerd kan worden dat niet alleen de brutoverkrijging, maar ook de nettoverkrijging van ieder kind van de schenker gelijk is.

In tijden van crisis zijn schulden zo gemaakt, waardoor ook een leven op bijstandsniveau realiteit kan worden. In deze bijdrage wordt aan de hand van vier uitspraken bekeken wat de gevolgen zijn van het instellen van een testamentair bewind voor een bijstandsgerechtigde. Geconcludeerd kan worden dat bewind ‘bijstandproof’ kan zijn, maar dat altijd rekening moet worden gehouden met artikel 55 WWB (nadere verplichtingen die strekken tot vermindering of beëindiging van de bijstandsuitkering) en artikel 58 lid 1 aanhef en onder f WWB (terugvorderingsactie).

Een verblijvensbeding in een samenlevingsovereenkomst kan bij de dood van een deelgenoot tot problemen leiden tussen de erfgenamen van de eerststervende deelgenoot en de langstlevende. Twee recente uitspraken, waarin de erfgenamen volgens de wet staan tegenover de langstlevende partner, worden besproken. De tekst van de samenlevingsovereenkomst is in de eerste uitspraak doorslaggevend; in de tweede uitspraak is de vraag of van een mondeling overeengekomen verblijvensbeding sprake was.

Het fiscale regime voor afgezonderde particuliere vermogens is in 2010 ingevoerd voor rechtsfiguren zoals de Anglo-Amerikaanse discretionary trust en de Curaçaose Stichting Particulier Fonds. Drie jaar na de invoering van het APV-regime is dit door de Belastingdienst geëvalueerd en heeft een wijziging in de aanmerkelijkbelangregeling plaatsgevonden. Voor het overgangsrecht met betrekking tot het recht van schenking is rechtspraak gewezen. Verwacht wordt dat er de komende jaren nog verdere ontwikkelingen te zien zullen zijn. In buurland België is in 2013 een regeling in werking getreden die een meldingsplicht inhoudt van buitenlandse vermogensstructuren, waaronder de trust.

Onlangs is bij de Tweede Kamer een wetsvoorstel tot uitvoering van de Europese Erfrechtverordening ingediend. Verschillende onderdelen van de verordening vragen om nadere uitvoeringswetgeving in de lidstaten. In deze bijdrage worden de belangrijkste bepalingen uit het Nederlandse wetsvoorstel besproken. Onder meer de wijzigingen in Titel 12 van Boek 10 BW en de introductie van de Europese erfrechtverklaring in het Nederlandse rechtssysteem komen aan bod.
Al met al maakt de Uitvoeringswet de contouren van de toepassing van de verordening in Nederland weer een beetje duidelijker, al blijven er voor de weerbarstige internationale boedelpraktijk ook nog voldoende vragen open.

De Wna bepaalt dat wanneer aan bepaalde vormvereisten niet is voldaan, een akte authenticiteit mist en zij niet voldoet aan de voorschriften waarin de vorm van een notariële akte wordt geëist. Boek 4 van het BW geeft in artikel 109 een eigen regeling voor (onder meer) een in een notariële akte gegoten uiterste wil die niet aan bepaalde vormvereisten voldoet. Dit artikel moet worden gezien als een bepaling die een afwijking inhoudt van de hoofdregel van artikel 3:39 BW: op grond van lid 4 van artikel 4:109 BW geldt namelijk dat het niet in acht nemen van bepaalde vormvereisten (waar de Wna wel de sanctie van verlies van authenticiteit op stelt) geen nietigheid, maar vernietigbaarheid van de uiterste wil meebrengt.
In deze bijdrage wordt – mede aan de hand van HR 5 oktober 2001, NJ 2002/410 – op zoek gegaan naar de grenzen van de mogelijkheid een vernietigbare uiterste wil te vernietigen.