In deze bijdrage wordt onderzocht hoe gerechtelijke instanties met gebruikmaking van algemene ervaringsregels tot een bewezenverklaring komen van een geweldsdelict waarbij het geweld op het hoofd is/zou zijn gericht en beantwoordt zij de vraag of er wetenschappelijk bewijs bestaat voor de feiten van algemene bekendheid die in strafzaken worden aangenomen bij zaken betreffende geweld op het hoofd gericht. De auteur schrijft dat algemene ervaringsregels een enorme invloed lijken te hebben op de rechtspraak over geweld gericht op het hoofd, er vaak bewijsnood mee wordt opgelost, voor een deel van de ervaringsregels, zoals de algemene kwetsbaarheid van het hoofd en de gevoeligheid van het gelaat, geen enkele wetenschappelijke onderbouwing bestaat en de rechtspraak geholpen zou zijn met feitelijke onderbouwing van gevolgen van geweld op het hoofd in de vorm van forensisch medisch bewijs.

Wanneer wordt gesproken over het medische beroepsgeheim dan worden termen gebruikt die een geheel eigen leven zijn gaan leiden. Termen als ‘veronderstelde toestemming’, ‘conflict van plichten en ‘zeer bijzondere omstandigheden’, leiden zelden tot discussie. Wanneer deze termen nader worden beschouwd zijn zij uitermate onduidelijk en juridisch niet of nauwelijks houdbaar.

De kroniek geeft een overzicht van de strafrechtelijke uitspraken op het gebied van gezondheidsrecht in de periode 1 juli 2009 tot 1 november 2010. Uitspraken op het vlak van medisch beroepsgeheim/verschoningsrecht en zedendelicten worden besproken. Wat betreft hiv is er een interessante uitspraak betreffende een bijtincident. Het openbaar ministerie blijkt bij het optreden tegen alternatieve genezers creatief in het gebruik van het commune strafrecht als speciale strafbepalingen geen uitkomst bieden. In de strijd tegen drugshandel zet het openbaar ministerie strafbepalingen uit gezondheidsrechtelijke wetgeving (wetgeving over geneesmiddelen) in als het commune strafrecht niet volstaat.