Met het oog op de kwaliteit van zorg heeft het CTG een aantal verantwoordelijkheden rond samenwerking in de zorg geherdefinieerd. ‘Exit hoofdbehandelaar, enter regiebehandelaar.’ De ervaren onduidelijkheden over verantwoordelijkheidsverdeling nemen hierdoor slechts ten dele af. De Wkkgz zou hier een grotere rol moeten spelen dan de Wet BIG.

Op 9 oktober 2020 heeft de Hoge Raad een arrest gewezen over het moment waarop de verjaringstermijn van de beroepsaansprakelijkheidsvordering van de (voormalig) cliënt op zijn adviseur een aanvang neemt. In dit artikel wordt het arrest bekeken in de context van eerdere rechtspraak over dit onderwerp en wordt onderzocht hoe de door de Hoge Raad gegeven norm in de praktijk kan uitwerken.

In het medisch tuchtrecht, zoals neergelegd in de Wet BIG, beoordeelt het tuchtcollege of een zorgverlener volgens de (medisch) professionele standaard heeft gehandeld. Het wettelijk tuchtrecht is bedoeld om de kwaliteit van de individuele beroepsuitoefening te bevorderen en te bewaken.
Oswald Nunes en ChiChi de Haan beschrijven de tuchtrechtelijke procedure en gaan daarbij ook in op recente wijzigingen in het tuchtrecht.

Issues regarding domestic violence and abuse of children are considered to be complex phenomena. Often ecological models are used in order to explain that on different levels – societal, group and individual – factors that are of influence. With some of these aspects can be dealt, while others are more complex to influence. In practice professionals with different disciplinary backgrounds need to collaborate in order to be of assistance to families in need. As a model for collaboration so-called Family Justice Centers (FJC) have been developed. This concept originated in the United States and is nowadays also adopted in Europe. In the Netherlands there is a lot of interest in these FJC’s. In this contribution the impression of two visits two FJC’s in neighboring region Flanders (Belgium) is described. What can we learn from their experiences? What are the challenges of international comparisons of forms of policies and collaborations regarding the care for families and children?

Een bestuurder met een tegenstrijdig belang vertegenwoordigt een stichting in strijd met de statuten. Volgens het hof is de vertegenwoordigingsbevoegdheid van de bestuurder niet aangetast, maar mag de wederpartij de stichting met toepassing van het Bibolini-arrest niet aan de overeenkomst houden. De auteur betoogt dat deze beslissing onjuist is.

In dit artikel wordt aan de hand van wet- en regelgeving en jurisprudentie het wettelijk kader besproken dat geldt voor non-concurrentiebedingen in overnameovereenkomsten en aandeelhoudersovereenkomsten. Ook worden mogelijke sancties in geval van een inbreuk op het mededingingsrecht behandeld. Afgesloten wordt met enkele aanbevelingen en aandachtspunten bij het opstellen van non-concurrentiebedingen.

De Hoge Raad kent een groot gewicht toe aan de CROW-Richtlijn ‘Zorgvuldig graafproces’. De adviezen in de Richtlijn moeten in principe gewoonweg worden opgevolgd, op straffe van aansprakelijkheid. Een vergelijking wordt gemaakt met zaken over wegbeheerdersaansprakelijkheid (waarin CROW-richtlijnen eveneens een grote rol spelen) en met de NEN-normen. Ook wordt aandacht besteed aan de bewijslastverdeling.

Tenuitvoerlegging van Zwitsers arbitraal vonnis op Curaçao. Welke appeltermijn geldt voor beslissing houdende verlof tot tenuitvoerlegging: artikel 429n lid 2 Rv (zes weken) dan wel artikel 989 lid 2 Rv van Curaçao (een maand)? Geldt een in Nederland op grond van het Verdrag van New York gegeven verlof tot tenuitvoerlegging van een buitenlandse rechterlijke of arbitrale beslissing ook in de andere landen van het Koninkrijk? Reikwijdte artikel 40 Statuut voor het Koninkrijk.

Reactie op artikel B.S. Laarman, ‘De professionele standaard; wat is een open en eerlijke reactie na een medisch incident?’, TvGR 2017, nr. 4-5, p. 351-359. Auteur gaat dieper in op de door de IGZ gehanteerde begrippen incident, de calamiteit en de complicatie en concludeert dat het met deze begrippen geschetste toneel rijk gevulde coulissen heeft.

De verzekeringnemer/verzekerde heeft bij het aangaan van de verzekering, tijdens de looptijd van de verzekering en bij het intreden van schade verschillende verplichtingen. Het niet voldoen aan die verplichtingen is ongewenst en biedt de verzekeraar vaak mogelijkheden daaraan consequenties te verbinden.

In this article, we try to answer the question of how and why the stories of the victims of attacks by the guerrilla movements in the 1970s in Argentina are currently silenced in the public sphere. We analyse how this collective denial is negotiated in human rights discourse. In particular, we show how strategic and essentialist silences as well as denial (literal, interpretative, implicatory) feature in political debates about human rights and political violence.

In de zaak Ferreira da Silva e Brito e.a./Estado português heeft het Hof van Justitie in het kader van overgang van onderneming expliciet de luchtvaartsector als kapitaalintensieve sector aangewezen. Hoe verhoudt het arrest zich tot het oordeel van het Gerechtshof Amsterdam over de overgang van de passagedivisie van Martinair naar KLM? Daarnaast heeft het Hof van Justitie voor het eerst direct de rechterlijke macht aangesproken wegens het niet voldoen aan de verwijzingsplicht, reden waarom het arrest een landmark judgement is genoemd. Ten slotte heeft het Hof van Justitie zich uitgelaten over staatsaansprakelijkheid voor onrechtmatige rechtspraak, waarbij het maar zeer de vraag is of de hoge Nederlandse aansprakelijkheidsdrempel de door het Hof van Justitie herhaalde toets kan doorstaan.

Deze bijdrage analyseert het arrest HR 31 oktober 2014, ECLI:NL:HR:2014:3076. Dit arrest bevat de regel dat er personele eenheid van behandeling en uitspraak behoort te zijn, en geeft een stappenplan voor het geval na de mondelinge behandeling vervanging van de behandelend rechter noodzakelijk is. De auteurs concluderen dat het om een belangwekkend arrest gaat, niet alleen wegens het grote praktische belang voor de praktijk, maar ook omdat – op het niveau van procesrechtelijke beginselen – het belang van het procesrechtelijke beginsel van een recht op een mondelinge behandeling wordt onderstreept. De auteurs concluderen verder dat bij nadere beschouwing het arrest nog verscheidene vragen oproept, zoals welke soorten mondelinge behandelingen onder het arrest vallen, wanneer het stelsel van de Hoge Raad uitgewerkt is en wanneer tussentijdse vervanging van een rechter geoorloofd is. Ook de door de Hoge Raad gegeven regel van overgangsrecht wordt aan een beschouwing onderworpen.