Zowel in de praktijk als in de literatuur leeft de vraag of de digitale aandeelhoudersvergadering als volwaardig alternatief kan dienen voor de klassieke (fysieke) algemene vergadering. In dit artikel concludeert de auteur dat dit slechts bij een kleine groep beursvennootschappen het geval is. Deze vennootschappen waarborgen namelijk dat ieder aandeelhoudersrecht behouden blijft wanneer digitaal wordt vergaderd.

In deze bijdrage bespreken de auteurs de op 24 april 2020 in werking getreden Tijdelijke wet COVID-19 Justitie en Veiligheid. Deze wet geeft verschillende voorzieningen voor vergaderingen van bestuur en raad van commissarissen, algemene vergaderingen, ledenvergaderingen en verslaglegging door tijdelijke afwijkingen van en aanvullingen op Boek 2 BW toe te staan.

Het bijzondere procedureverloop leidend tot Autoster/Hendriks II geeft aanleiding tot een nadere beschouwing van de scheidslijn tussen de hoofd- en schadestaatprocedure in zaken over de 7:611-verzekeringsplicht. Geconcludeerd wordt dat in de hoofdprocedure niet alleen de aansprakelijkheidsgrond, maar steeds ook ten minste een deel van de causaliteit zou moeten worden beoordeeld.

This study explores the influence of police detention centres environments on police suspects’ psychological wellbeing and sleep problems. Results showed that suspects detained in a police cell experience a decreased psychological wellbeing, that they sleep poorly, and that their psychological wellbeing is related to sleep problems. Implications for police detention in relation to suspects’ psychological wellbeing and sleep problems, as well as directions for future research on police detention centre environments, are discussed.

In deze bijdrage wordt ingegaan op de nieuwe aanwijzingsbevoegdheid van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd i.o. ten aanzien van de organisatiestructuur van zorgaanbieders op grond van de Wet kwaliteit, klachten en geschillen in de zorg en op de wettelijke grondslag die is gecreëerd in de Gezondheidswet voor het actief openbaar maken van bepaalde toezichtgegevens door de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd i.o. Is bij deze nieuwe bevoegdheden de rechtsbescherming van zorgaanbieders door de bestuursrechter op adequate wijze gewaarborgd? Zijn in het bijzonder de waarborgen van de artikelen 6 en 8 EVRM gerespecteerd? Naar het oordeel van de auteurs kan dit worden betwijfeld en ligt hier een taak voor de wetgever.

The new Dutch Intelligence and Security Services Act 2017 extends the (special) powers of the intelligence and security services and introduces a new system of checks and balances. In this article several of the most impactful changes and underlying issues are discussed. They include the technology neutral approach, the new bulk surveillance powers, oversight (its role, tasks, independence and the use of outside experts), complaints and whistleblowers procedure, the lack of appeal procedures and the exchange of information with foreign agencies.

Although traditionally, it has been argued that intelligence and security services can barely be discussed in public – a veil of secrecy makes a thorough and informed debate almost impossible, the outside world is ignorant, say the insiders – we argue that today’s mature civil society does not accept that anymore. Although the government has struggled to address social anxiety and political criticism in the past decades, communication and strategic discussions have never received proper attention. Due to the technological changes, affecting the intelligence practice as well as daily life of citizens, the authors argue that the positioning of intelligence and security services in the broader democratic state should receive structural attention and sustainable communication efforts.

The new Intelligence and Security Services Act 2017 has generated a lot of criticism in The Netherlands. Although the act was adopted in parliament in July 2017, the implementation will take place in May 2018. Beforehand an advisory referendum will give the public the opportunity to express their opinion on the new act: the modernisation of the investigatory powers of the services and the strengthening of the necessary safeguards and oversight mechanisms. Both have met with their share of criticism. In this paper the focus is on the enhanced oversight mechanism. It is argued that although different choices could have been made regarding the organisation of oversight, the new system fulfills the requirements set by the European Court of Human Rights. The real question is whether the new act provides for effective and strong oversight in practice to ensure a proper balance between national security and privacy protection in this digital era. The opportunities and challenges are explored.

De auteur gaat in op de taak van de Hoge Raad om de rechtseenheid en de rechtsontwikkeling te bevorderen. Aan de hand van een aantal arresten op het terrein van het aansprakelijkheidsrecht stelt zij de vraag of de koers van de Hoge Raad wel voldoende voorspelbaar is en op welke wijze de Hoge Raad de voorspelbaarheid van zijn beslissingen kan verbeteren.

Dit artikel stelt de vraag centraal of aan het gebruik van bewuste roekeloosheid als criterium voor eigen schuld van de werknemer een ‘arbeidsrechtelijke’ benadering ten grondslag ligt. In de verschillende contexten waarin het begrip ‘bewuste roekeloosheid’ in het civiele arbeidsrecht wordt gebruikt, heeft de Hoge Raad aan bewuste roekeloosheid dezelfde beperkte uitleg gegeven. Voor deze uitleg heeft de Hoge Raad leentjebuur gespeeld bij het vervoerrecht en het verzekeringsrecht. Gezien de verschillende grondslagen van deze rechtsgebieden, is de vraag of dit terecht is gerechtvaardigd. Binnen het arbeidsrecht zelf kan worden betwijfeld of de verschillende ratio’s die aan de regelingen voor werkgevers- en werknemersaansprakelijkheid ten grondslag liggen een gelijke benadering van eigen schuld van de werknemer rechtvaardigen. Daarnaast leidt het bestaan van ‘directe’ en (middels een verzekeringsplicht) ‘indirecte’ aansprakelijkheid van de werkgever tot vragen over de juiste benadering van de eigen schuld van de werknemer.

A substantial number of children are confronted with the detention of their mothers. Empirical research shows that these children’s well-being is seriously affected, although no study has been able to assess whether a mother’s detention as such causes long-term damage. On the basis of children’s interests, this article defends the principle that mothers who are actively involved in raising their children should not receive a prison sentence but an alternative punishment, unless continuing care is detrimental to the children or if the legal order or interests of society and its citizens would be disproportionally threatened. The article ends with several practical implications.

Vanaf het moment van grensoverschrijdende omzetting is de vennootschap onderworpen aan het jaarrekeningrecht van de ontvangende lidstaat. De auteur bespreekt in deze bijdrage enkele aandachtspunten.

Het nieuwsbericht dat de WA-verzekeraar van een winkel aansprakelijkheid heeft erkend voor de gevolgen van een overval heeft tot commotie geleid. In de bijdrage wordt ingegaan op de vraag wanneer een werkgever aansprakelijk kan zijn voor schade die een werknemer lijdt als gevolg van een overval. Daarbij wordt ingegaan op zowel artikel 7:658 als artikel 7:611 BW. Aandacht wordt ook besteed aan de arresten van de Hoge Raad van 11 november 2011 en de rechtspositie van ambtenaren.

Onderzocht wordt hoe het bestuur en de vereffenaar in het licht van de ontbinding van een vennootschap moeten omgaan met de verplichting tot publicatie van de jaarrekening die volgt uit artikel 2:394 BW.