Naar aanleiding van een wijziging van een Europese richtlijn kent ons recht sinds eind 2018 voor banken een bijzondere categorie concurrente schulden, aangeduid als ‘niet-preferente concurrente’ schuld. Dit betreft een (sub)categorie concurrente schulden, die in faillissement na gewone concurrente (dan ‘preferent-concurrente’) schulden wordt betaald zonder als ‘achtergesteld’ te worden aangemerkt.

Het innovatiebeginsel is tegenwoordig onderdeel van de geïntegreerde aanpak van de Europese Commissie voor betere regelgeving. Het innovatiebeginsel waarborgt dat bij de ontwikkeling van beleid en wetgeving de gevolgen voor innovatie volledig worden beoordeeld. De impact van nieuwe regels op innovatie wordt ook in Nederland geanalyseerd in het IAK en in het kader van de mkb-toets. Toch blijft de betekenis van het innovatiebeginsel ondoorgrondelijk. De literatuur is tevens terughoudend ten opzichte van de invoering van innovatie als een rechtsbeginsel. Dit artikel geeft aan de hand van interdisciplinaire literatuur een genuanceerd beeld van innovatievriendelijke regelgeving en het innovatiebeginsel. Het gaat in op de juiste interpretatie van het innovatiebeginsel en hoe dit principe kan bijdragen aan het realiseren van betere regelgeving.

Rehabilitation of hospitalized offenders is a stepwise process ideally achieved through four consecutive types of leave: supervised, unsupervised, extra-institutional and a probational leave. However, in reality this sequence may often be deviated from. The current study was undertaken to examine the most common deviations and the relationship with how the treatment ended (e.g. positive/negative). File information of 422 offenders previously admitted to a high-secure forensic hospital was used. Deviations from the standard sequence are relatively common. Probational leave is often missing, and one in ten sequences contains a suspension of leave. The relevance for forensic and legal professionals is discussed.

Na een lange discussie in de Kamer heeft de minister de knoop doorgehakt door een wetsvoorstel in consultatie te brengen waarmee zwijgcontracten in de zorg nietig worden verklaard. Civielrechtelijk en bestuursrechtelijk bestaan al mogelijkheden om zulke bedingen aan te vechten. In dit artikel worden deze besproken. Na een aantal incidenten heerst breed de opvatting dat dergelijke bedingen maatschappelijk onaanvaardbaar zijn en in strijd met (de bedoeling van) wet- en regelgeving. Door het wetsvoorstel wordt iedere twijfel hierover weggenomen en worden contractuele bedingen over het zwijgen over incidenten in de zorg verboden. Het veld zit niet te wachten op een wettelijk verbod. Hier lijkt vooral sprake van symboolwetgeving.

Nederland heeft, net als ieder ander land, groot belang bij goed werkende, gereguleerde handelsplatformen. De aantrekkelijkheid van handelsplatformen is mede afhankelijk van de kwaliteit van ‘public and private enforcement’ en juridische mogelijkheden om geschillen te beslechten. De afgelopen periode hebben grote Nederlandse ondernemingen de voorpagina’s van de kranten gehaald door hun (mogelijke) betrokkenheid bij financieel-economische criminaliteit. In deze bijdrage wordt de vraag beantwoord of ‘private enforcement’ van financieel-economische criminaliteit bij ondernemingen wel voldoende resultaat kan opleveren om effectief te zijn en om benadeelde partijen te ondersteunen bij het verhalen van hun schade.

Opsporingsdiensten moeten vaak geheimhouderstukken filteren uit grote hoeveelheden data. Auteurs bespreken de uitgangspunten en relevante opsporingsbelangen bij een dergelijke ‘schoning’. Artikel 98 Sv en artikel 126aa Sv vullen die uitgangspunten en belangen verschillend in. Machine learning is in staat om op basis van objectief gekozen startsets de schoning (deels) geautomatiseerd uit te voeren. Deze methode voorkomt dat opsporingsambtenaren onnodig kennisnemen van de inhoud van geheimhouderstukken en zorgt dat het opsporingsonderzoek niet onnodig vertraagt. Auteurs presenteren de eerste resultaten van een dergelijke schoning in Nederland, en bespreken hoe machine learning ook in het huidig wettelijk kader kan worden ingepast.

When does an appeal to the heritage of Christianity intensify our ethical sensitivity? When does an appeal to the Christian heritage diminish our ethical sensitivity? How to distinguish authentic Christianity from its cultural shape? All these questions highlight an ethical theme intimately interwoven with the many references to Christianity in contemporary politics. In that perspective, even a neologism was coined, the ‘Gutmensch’. When neologisms pop up and daily appear in newspapers, alertness is indispensable and an accurate approach is required.

Structured assessment of the risk of repeated offending has become common practice in the judicial system. However, much less attention has been paid to the way of communicating about the results of these risk assessments to the court or forensic settings. Research shows that the way of communicating about risks of relapse may affect decision-making by judges. In this article, these research results will be summarized and the different approaches to risk communication are discussed. Finally, recommendations are provided for clear communication about risk assessment results.

Bij aansprakelijkheid en onzekere risico’s draait het om de verdeling van wetenschappelijke onzekerheden. In dit artikel wordt besproken dat vanuit een correctief paradigma men focust op de verdeling van onzekerheden tussen de procespartijen, terwijl het reguleringsparadigma de nadruk legt op de verdeling van onzekerheden over de maatschappij. Toepassing van beide paradigma’s leidt tot verschillende uitkomsten, onder meer in het kader van de onrechtmatigheid en het CSQN-verband.

The article is a plea to reconsider the new impetus that the second Vatican council in the catholic church has brought about, and to give it shape in the ecclesiastical administration of the catholic church. After a period of strong renewal this movement seems to be evaporated in the Netherlands, whereas this council and the code of 1983 have a lot of opportunities to offer. On the basis of a number of concrete examples of administrative reforms that Pope Francis and some of the newly appointed bishops have realized, the author offers some concrete proposals.

This paper examines three Inter-American Court (IACtHR) cases on behalf of the Enxet-Sur and Sanapana claims for communal territory in Paraguay. I argue that while the adjudication of the cases was successful, the aftereffects of adjudication have produced new legal geographies that threaten to undermine the advances made by adjudication. Structured in five parts, the paper begins with an overview of the opportunities and challenges to Indigenous rights in Paraguay followed by a detailed discussion of the adjudication of the Yakye Axa, Sawhoyamaxa, and Xákmok Kásek cases. Next, I draw from extensive ethnographic research investigating these cases in Paraguay to consider how implementation actually takes place and with what effects on the three claimant communities. The paper encourages a discussion between geographers and legal scholars, suggesting that adjudication only leads to greater social justice if it is coupled with effective and meaningful implementation.

In this study the authors examined a criminal youth gang of 35 persons in the Netherlands, using social network analysis, to answer the following questions. To what extent is it possible by means of police records to estimate the size of the complete social network of this criminal youth gang? To what extent are members of this original group part of the core of the complete network? To what extent have members of the original group a central position in the complete network (key players) and are, as such, responsible for holding the complete network together? Information is derived from police records. Results show that the size of the total network of this criminal youth gang consists of 593 individuals with a core of around hundred persons. Seven persons were identified as key players, among which six persons belonged to the original group. The social network approach in this study provides police and justice important indications for a more tailored approach regarding individuals within criminal networks.

Sinds het arrest ING/Bera kan gerechtvaardigde schijn van vertegenwoordigingsbevoegdheid ook worden gebaseerd op omstandigheden die voor risico van de pseudovertegenwoordigde komen. In dit artikel tracht de auteur mede aan de hand van een drietal recente arresten en de algemene grondslagen voor risicotoerekening een aanzet te geven voor een verdere invulling van dit risicobeginsel.

In Heijnen/Maersk volhardt de Hoge Raad in zijn oordeel dat het Nederlandse recht met betrekking tot de verjaring van een vordering tot schadevergoeding op grond van de blootstelling aan asbest niet in strijd is met het recht op toegang tot de rechter van artikel 6 lid 1 EVRM. Het arrest verduidelijkt daarnaast de afweging van de gezichtspunten van Van Hese/Koninklijke Schelde. Het sluit aan bij de conclusies in de bestaande jurisprudentie en literatuur. Deze verduidelijking ondersteunt het oordeel dat het systeem van Van Hese/Koninklijke Schelde niet in strijd is met artikel 6 lid 1 EVRM.

This article provides a preliminary analysis of the 622 responses to a questionnaire conducted in the context of Maryam Salehijam’s PhD research which focuses on commercial parties’ agreement to mediate/conciliate. The questionnaire targeted ADR professionals and experts with experience in drafting, inserting, or enforcing dispute resolution clauses that provide for non-binding ADR mechanisms. Some of the key findings include that it is still not very common for commercial contracts to conclude agreements to mediate/conciliate. This begs the question of why the parties and/or their legal advisors do not conclude such agreements as regularly as agreements to arbitrate. Moreover, the questionnaire confirmed that there is widespread practice in contract drafting to copy and paste dispute resolution clauses. This practice is shocking in light of the rising number of cases in which the parties dis­agree regarding the binding nature of their dispute resolution clause.