In deze bijdrage wordt ingegaan op de regeling van de noodtestamenten onder het huidige en oud BW. De auteur heeft onderzocht hoeveel noodtestamenten er (de laatste jaren) zijn opgesteld. Daarnaast heeft hij een (korte) rechtsvergelijking gemaakt tussen de Nederlandse regeling omtrent noodtestamenten en die van België en Duitsland. In het verlengde daarvan is de auteur specifiek ingegaan op degene die het noodtestament verlijdt. Deze persoon wordt in artikel 4:61 BW aangeduid als de ‘andere persoon’. Ten opzichte van deze andere persoon geldt een bevoordelingsverbod. In de praktijk blijkt dit bevoordelingsverbod geen rol van betekenis te spelen.

Minderjarigen die de leeftijd van 16 jaar hebben bereikt, kunnen uiterste wilsbeschikkingen maken. Uit cijfers verstrekt door de KNB blijkt dat op jaarbasis gemiddeld enkele tientallen testamenten door minderjarigen worden opgesteld. Dat was onder het oude erfrecht al zo. Indien een minderjarige testeert, mag hij op grond van artikel 4:58 BW geen uiterste wilsbeschikking maken ten voordele van zijn leermeester, met wie hij tezamen woont. In de literatuur wordt gesteld dat artikel 4:58 BW thans vrijwel achterhaald is en nauwelijks nog betekenis heeft. Ondanks het feit dat de resultaten van een door mij verricht praktijkonderzoek anders laten zien dan de heersende opvatting in de literatuur, ben ik het met deze stelling eens. Naar mijn mening is er voldoende reden om te stellen dat artikel 4:58 BW thans niet meer in een maatschappelijke behoefte voorziet. Daarnaast is er de bijstand van een notaris bij het opstellen van uiterste wilsbeschikkingen om ongewenste beïnvloeding van de testateur te voorkomen.

In deze bijdrage gaat de auteur in op het willekeurige karakter van de verboden beschikkingen in het erfrecht. Men kan zich afvragen waarom een curator niet uitgesloten is van het genieten van voordeel uit een uiterste wilsbeschikking van zijn curandus. Men zou zich op het standpunt kunnen stellen dat artikel 4:57 lid 1 BW van overeenkomstige toepassing is op testamentaire bevoordelingen van een onder curatele gestelde ten behoeve van zijn curator. De heersende opvatting in de literatuur is echter dat er geen sprake is van een overeenkomstige onbevoegdheid. De auteur meent dat er voldoende argumenten zijn om de vraag naar een wettelijke regeling (opnieuw) aan de orde te stellen.

De auteur onderzoekt de mogelijkheid om geestelijk verzorgers als bedoeld in artikel 4:59 lid 1 BW krachtens uiterste wilsbeschikking te bevoordelen en gaat hierbij in op aanverwante rechtsfiguren.

De auteurs bespreken een veelvoorkomende bepalingen in aandeelhoudersovereenkomsten, zoals afspraken ter invulling van bestuursfuncties, aanvulling van het recht op informatie van aandeelhouders, financiering van de vennootschap, beïnvloeding van het dividendbeleid, verzekering van de tijdelijke niet-overdraagbaarheid van aandelen, aanbieding van aandelen aan mede-aandeelhouders, voorkoming of beslechting van geschillen en non-concurrentie. Waar relevant worden voorbeeldbepalingen aangehaald.

In recent years in The Netherlands around 120 mayors were trained as mediator. Focus of this multi method research was to collect the view of those mayors on – the future of - mediation as a tool in local public administration. More specific in conflicts with citizens, industry and other shareholders. Response rates on online survey was below standards but yield some descriptive aspects of this mayor group. Focus groups were informative. Mediation in local public administration is an accepted and successful phenomenon fact and will be further incorporated. Those mayors were pioneers and innovators but want to pass this method to organizational levels. One plead for incorporating principles and practice of mediation in all administrative processes and protocols.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de risico's en de gevolgen van de verlenging van de verjaringstermijn van rechtsvorderingen op grond van artikel 2:19a lid 8 en 2:23c lid 2 BW in geval van ontbinding van een rechtspersoon.

Though small in numbers life and long-term prisoners pose special problems for the Dutch prison administration in terms of their treatment. A new approach is to concentrate these prisoners in three units specially designated for them. It is still unclear however what the regime in those facilities will look like. The author argues for introducing there a ‘compensatory regime’ that can counteract to some degree the harmful effects of life and long-term imprisonment.

In deze bijdrage bespreekt de auteur het onlangs gewezen VALE-arrest en de mogelijkheden die dit arrest schept met betrekking tot grensoverschrijdende omzettingen binnen de Europese Unie.