De verhouding tussen franchisegever en franchisenemer staat volop in de belangstelling. Recent is er een voorstel voor franchisewetgeving ter consultatie voorgelegd waarin tegemoet wordt gekomen aan de behoefte om de kandidaat-franchisenemer beter te beschermen. Vanuit rechtsvergelijkend perspectief met België wordt besproken of de (voorgenomen) Nederlandse regelgeving voldoende waarborgen biedt voor een evenwichtige verhouding tussen franchisegever en franchisenemer.

De vraag of een bepaalde maatregel staatssteun vormt, wordt onder meer beoordeeld aan de hand van het beginsel van de particuliere marktdeelnemer. Bij de toepassing van dit beginsel mag geen rekening worden gehouden met de risico’s die voortvloeien uit eerdere staatssteunmaatregelen. Tot dit oordeel kwam het Hof van Justitie in het arrest van 6 maart 2018 in zaak C-579/16P, FIH.
HvJ 6 maart 2018, zaak C-579/16P, Europese Commissie/FIH Holding A/S en FIH Erhvervsbank A/S, ECLI:EU:C:2018:159

Op basis van één casestudy van een wijkteam in Amersfoort gaat dit artikel in op de mate van juridische kennis van lokale sociale professionals over de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015). Ook komen knelpunten aanbod, die zij ervaren in de uitvoering van de juridische procedure. Als hulpverlener dienen ze de belangen van hun cliënt te behartigen. Tegelijkertijd bepalen ze als poortwachter, onder mandaat van de gemeente, wie in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening op basis van de Wmo 2015. Deze dubbele pet heeft onbedoelde consequenties voor geschillenbeslechting. Professionalisering is nodig om de kwaliteit van besluitvorming door sociale professionals te verbeteren en de rechtspositie van mensen met een beperking sterker te waarborgen.

Het proefschrift van Hanegraaf gaat over art. 2:11 BW, dat bepaalt dat de aansprakelijkheid van een rechtspersoon als bestuurder van een andere rechtspersoon tevens hoofdelijk rust op ieder die ten tijde van het ontstaan van de aansprakelijkheid van de rechtspersoon daarvan bestuurder is. In deze bijdrage wordt het proefschrift besproken en van commentaar voorzien.

Omgevingsvergunning en voorbereidingsbesluit. Aanhoudingsplicht. Toetsingskader bij vervallen uitbreidingsplan.

Experimenteel karakter bestemmingsplan. Uitnodigingsplanologie. Voortzetting bestaand gebruik. Afwijkingsmogelijkheden. Programma. Begrip erf.

Bestemmingsplan transformatiegebied. Relativiteitsvereiste. Ladder duurzame verstedelijking. Toekomstige ruimtelijke ontwikkelingen.

Toepassing beleidsregels. Beoordeling gevolgen. Bijzondere omstandigheden.

Dit artikel is een onderdeel van het themanummer naar aanleiding van de Vlaams-Nederlandse bijeenkomst over het omgevingsrecht met de titel: ‘Omgevingsrecht in de Lage Landen: Toren van Babel of Tuin der Lusten?’
In deze bijdrage gaat de auteur in op de overgang van het begrip ‘inrichting’, zoals opgenomen in de Wet milieubeheer, naar het begrip ‘milieubelastende activiteit’, zoals opgenomen in de Omgevingswet.

Representatieve invulling van de planologische mogelijkheden horeca. Geluid. Parkeren. Wijzigingsbevoegdheid.

Ladder voor duurzame verstedelijking. Datacenter. Regionale behoefte.

Exceptieve toetsing. Bepaling uitvoeringsbesluit Chw onverbindend. Experiment. Wijzigingsbevoegdheid en ladder duurzame ontwikkeling.

Verplaatsing manege. Ladder duurzame verstedelijking. Onderzoek alternatieven.

Inpassingsplan. Planperiode. Chw. Ladder duurzame stedelijke ontwikkeling.

Om als belanghebbende te kunnen worden aangemerkt, moeten gevolgen van enige betekenis worden ondervonden.

Woningbouw. Ladder duurzame verstedelijking. Actuele regionale behoefte niet inzichtelijk gemaakt.