Een scherpe stijging in het aantal drones en snelle vorderingen in dronetechnologie creëren nieuwe mogelijkheden en risico’s voor veiligheid en privacy. Door een beperkte toezichtcapaciteit is er behoefte aan gedragsinterventies die spontane naleving stimuleren. Het huidige onderzoek beschrijft psychologische factoren, zoals weerstand, die het regelnalevingsgedrag van dronepiloten beïnvloeden omtrent vliegen in no fly zones (gebieden waar men niet met een drone mag vliegen). De gemodelleerde antwoorden van 843 dronepiloten laten zien dat twee typen weerstand, inertie en scepticisme, invloed hebben op het gedrag van dronepiloten. Dit artikel beschrijft hoe deze inzichten door toezichthouders kunnen worden gebruikt om gewenst gedrag te bevorderen.

Van de politie wordt in beginsel verlangd dat zij zich vreedzaam van haar taken kwijt. Bij de uitoefening daarvan kan zij echter geconfronteerd worden met personen die deze frustreren, en genoopt worden geweld te gebruiken. Dat levert veelal een strafbaar feit op, dus rijst de vraag hoe recht gedaan moet worden aan de omstandigheid dat geweld gebruikt werd door een overheidsfunctionaris, onder moeilijke omstandigheden. De Wet geweldsaanwending opsporingsambtenaar markeert de keuze voor een nieuw perspectief op politiegeweld.

Criminology, as an inherently interdisciplinary field, has built on anthropology (and other social sciences) in its development. This contribution addresses the question which insights in criminology have most been inspired by anthropology. First, it looks into the ‘criminal anthropology’ of Lombroso; then it embarks on an appreciation of the ethnographic research design within criminology (as first adopted by the Chicago School); and, finally, it assesses the link between anthropology, and cultural and global criminology. I conclude that anthropology has been valuable to our discipline on four levels: methodologically (in the importance of the ethnographic research design), theoretically (in its role in the development of symbolic interactionism and structuralism, for example), geographically (in the global scope of anthropological research), and analytically, in its experience with ‘doing ethnography’ in economically, politically and culturally embedded ways.

In previous observational studies among operational police officers, some officers stated that if a victim is not willing to (officially) report a crime to the police, they are not able to police these cases. This rather cynical and fatalistic statement raises several questions. What do police officers mean when they say this? What do they actually do in those cases and why? In this paper we try to answer these questions based on explorative qualitative interviews with several police officers in two police teams in the Netherlands. The results show that even though police officers recognize these statements among their colleagues, they do not agree with them and in practice police officers show a lot of effort and involvement in these cases. In fact, police officers have several possible strategies available to deal with these cases. Which strategy they opt for depends on various pragmatic, organisational and moral considerations.

De Inspectie Justitie en Veiligheid (Inspectie JenV) houdt toezicht op de politie. In dit artikel kijken we of dat toezicht voldoet aan daaraan te stellen eisen van selectiviteit, responsiviteit en prudentie. Aan de hand van de zaak Hümeyra concluderen we dat de Inspectie JenV kennelijk niet heeft overwogen om de evaluatie over te laten aan interne of (andere) externe toezichthouders en zich ook niet heeft gebaseerd op een voorafgaande risicoanalyse (selectiviteit). Daarnaast heeft de Inspectie JenV haar onderzoek maar zeer beperkt in dialoog en interactie met de politie uitgevoerd en niet (ook) het perspectief vanuit de politie in beeld gebracht (responsiviteit). Bovendien heeft de Inspectie JenV geen rekening gehouden met de bijzondere positie van de politie (prudentie).

Na een lange discussie in de Kamer heeft de minister de knoop doorgehakt door een wetsvoorstel in consultatie te brengen waarmee zwijgcontracten in de zorg nietig worden verklaard. Civielrechtelijk en bestuursrechtelijk bestaan al mogelijkheden om zulke bedingen aan te vechten. In dit artikel worden deze besproken. Na een aantal incidenten heerst breed de opvatting dat dergelijke bedingen maatschappelijk onaanvaardbaar zijn en in strijd met (de bedoeling van) wet- en regelgeving. Door het wetsvoorstel wordt iedere twijfel hierover weggenomen en worden contractuele bedingen over het zwijgen over incidenten in de zorg verboden. Het veld zit niet te wachten op een wettelijk verbod. Hier lijkt vooral sprake van symboolwetgeving.

This paper examines moral injury, in relation to recovery from this kind of psychic damage and to restorative justice. In recent research the concept is developed in distinction from the psychiatric diagnosis PTSD. Whereas PTSD is rooted in anxiety, as it occurs during or after life-threatening situations, people suffering from moral injury are disruptively affected by guilt and shame, in the slipstream of which they may be tormented by remorse, self-loathing, anger and self-disgust – with symptoms similar to PTSD. Unlike PTSD, however, the risk of moral injury is part of ordinary life. It may happen to anyone. Therefore, this paper takes an ‘existential’ perspective by relating moral injury to the fundamental human condition of relationality. Moral injury is interpreted as the disturbance of the responsibility, the confidence and the security that fundamentally sustain the human relationships to the world, to each other, and to oneself. One way of recovering from moral injury is through empathy, primarily performed by caregivers or chaplains who guide the morally injured, and consequently accomplished by the injured themselves, in a narrative way.

In het verband van de aanpak van ondermijnende misdaad zal de sluitingsbevoegdheid, die is neergelegd in artikel 174a, eerste lid, Gemeentewet, worden uitgebreid met twee nieuwe sluitingsgronden. Op deze wijze kunnen woningen ook worden gesloten indien de openbare orde door ernstig geweld of geweld wordt verstoord. Hoe moet deze uitbreiding worden aangemerkt? Is het vooral een instrument voor de burgemeester als openbare-ordehandhaver of als sheriff? In dit redactioneel wordt betoogd om een wettelijke taak voor de burgemeester in de bestuurlijke aanpak van misdaad te ontwikkelen.

The aim of the present research was to gain insight into the topic of ‘task-related rule-breaking behavior’ (TRB) among Dutch police officers. TRB is a more refined alternative for the concept of noble cause corruption and has been defined as: police officers breaking rules or formal agreements for the purpose of acting in a manner that contributes to the lawful police task. Qualitative research has been conducted within one of the ten regional police forces in the Netherlands. Results show that TRB appears to be a relatively common phenomenon during policework. Behaviors are categorized in sixteen categories and five overarching outlines. In addition, attention is given to several important factors that could be related to TRB being distinguishable between police officers’ individual responsibility and organizational factors. To handle TRB, it is recommended to pay attention to the police officers’ approach of judging and rationalizing their own behavior, their level of knowledge, and social skills. Furthermore, organizational structure (i.e., spam of control) and police leadership may, among other factors, play an important role in encouraging TRB. Especially the way supervisors deal with police officers’ professional autonomy needs specific attention in order to reduce TRB. Autonomy needs guidance in the form of clear orders followed by feedback and coaching. Also, an active form of ethical leadership is needed. An action framework is presented that could be helpful to supervisors to judge and thereby reduce forms of TRB.

Auteurs bespreken het arrest ING Bank/Thielen q.q. en gaan in op de vraag wat ‘verpanding van een assurantieportefeuille’ oplevert, nu deze op zichzelf niet vatbaar is voor verpanding. Door middel van uitleg van de pandakte concluderen zij dat een dergelijke verpanding leidt tot verpanding van alle voor verpanding vatbare vorderingen die zich in de assurantieportefeuille bevinden.

Welke rol speelt de aanmerkelijke kans bij de vraag of er sprake is van een strafbare poging? De auteurs betogen dat voor de beantwoording van de vraag of een kans aanmerkelijk is aansluiting moet worden gezocht bij het perspectief van de objectieve derde die, direct voorafgaand aan het moment van handelen, meekijkt over de schouder van de dader en die alleen die feiten en omstandigheden kent die de dader kent. Bepalend is of deze objectieve, in de schoenen van de dader staande, derde op basis van die kennis zou oordelen dat de mogelijkheid dat het voorziene gevolg zal intreden reëel en niet onwaarschijnlijk is.

Adolf Eichmann is het duidelijkste voorbeeld van het prototype van de verdachte die zich als gehoorzame dader presenteerde. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van het daderperspectief zoals Eichmann dat op de zitting in Jeruzalem schetste. Betoogd wordt dat in het licht van het vonnis van de Rechtbank Jeruzalem uit 1961 en de kennis van nu, dat perspectief als een vorm van misleiding kan worden beschouwd.