Naar aanleiding van een mediagevoelige uitspraak in een zedenzaak is in Curaçao een discussie ontstaan over de hoogte van de maximale straffen op zedendelicten. In de discussie stond centraal in hoeverre de maximale straffen op zedendelicten voldoende hoog zijn. In deze bijdrage zal ingegaan worden op het feitelijk relaas van de zedenzaak evenals de herkomst van de thans geldende maximale straffen op zedendelicten.

Voorafgaand aan de benoeming van ministers (en staatssecretarissen in Nederland) van de landen in het Koninkrijk der Nederlanden vindt er een toetsing van de benoembaarheid plaats. Deze toetsing, ook wel aangeduid als screening, is in de afzonderlijke landen verschillend geregeld. De auteur bespreekt de overeenkomsten en verschillen van de screening die allen als doel hebben de integriteit van het bestuur in het Koninkrijk te waarborgen. De revue passeren aldus de wijze van benoeming van ministers, de vastlegging van de toetsing (variërend van een schrijven van de minister-president aan de Tweede Kamer tot een wet in formele zin in Curacao en Sint Maarten), de legaliteit van de verschillende regelingen maar ook de feitelijk uit te voeren onderzoeken en daaraan te verbinden conclusies. Afgesloten wordt met een aanbeveling tot uniformering van de screening in het Koninkrijk.