Since 2004, cell sharing in Dutch correctional institutions has increased to nearly 30%. In contrast to many other countries, the use of double cells is a policy measure to cut costs, rather than a measure to deal with overcrowding of correctional institutions. This article examines individuals’ experiences of sharing a cell, and the association between cell sharing, wellbeing, misconduct, and prison climate, using survey data from the Life in Custody Study collected in 2019. The sample comprises 3408 participants (in regular prison regimes, pre-trial detention, and short-stay custody). The results show that most respondents report a good relationship with their cellmate, but still prefer a single cell. There is no evidence for positive effects of cell sharing on the researched domains; some negative effects are found when individuals prefer a single cell or report a poor relationship with their cellmate.

Dutch prisons are not exempt from incidents. Despite the negative impact of violence on the safety of inmates and the chances of successful reintegration, not much is known about the prevalence of victimization in Dutch prisons and the characteristics of victims. Additionally, previous research has pointed out the overlap between victim status and offender status. In this contribution, the authors will discuss the prevalence of self-reported victimization among Dutch inmates and the characteristics of victims and victim-offenders. Data from 3,485 participants from the Life in Custody Study are used for this purpose.

Although reward systems are utilized in prisons worldwide, evaluations regarding their intended use are lacking. This contribution reconstructs the policy theory of such a system: Promotion and Demotion, as implemented in Dutch prisons in 2014. With a policy scientific approach the intended target group, means, goals and causal mechanisms of the system were delineated. The policy theory assumes three means, ten goals and 24 causal mechanisms. The policy theory is insufficiently empirically substantiated on a number of points and takes limited account of (cognitively) impaired prisoners. This accurate reconstruction offers a unique insight into the assumed functioning of a part of Dutch detention policy and provides starting points for international considerations of behavioral change in detention.

Prisoners often encounter multiple barriers when returning to society, resulting in higher risks of recidivism. To overcome these barriers, prison-based and community-based professionals assist with preparation for release. Prison-based professionals, such as the case manager and mentor, screen and monitor the problems regarding work and income, housing, healthcare, financial debts and valid identification. Community-based professionals, such as municipal officials, parole officers, healthcare professionals and volunteers, can provide additional and specialized help. First, this research discusses the current policy of the Dutch Custodial Institutions Agency (DJI) and the role of different types of professionals. Second, it presents a nationwide picture of the extent to which prisoners report contact with prison-based and community-based professionals, and to what degree prisoners appreciate this contact. The results are specified for various types of regimes and time served and are based on 4308 prisoner surveys of the Dutch Prison Visitation Study (DPVS), part of the Life in Custody Study (LIC-study). It turns out that most prisoners seem to be in close contact with prison-based professionals and that prisoners positively value this contact. However, contact with community-based professionals is limited and prisoners are somewhat dissatisfied about their contact with parole officers and municipal officials. Furthermore, the amount of contact differs across various types of regimes and time served. In particular, individuals who recently entered prison report less contact. To conclude, policy implications will be discussed.

De centrale vraag in dit artikel is: welke gezichtspunten biedt de jurisprudentie van de Hoge Raad voor de beoordeling of het gebruik van de wettelijke mogelijkheden tot het sluiten van opvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd in een concreet geval moet worden aangemerkt als misbruik en hoe verhouden deze gezichtspunten zich tot later ingevoerde wetgeving alsmede de opvattingen van de regering over het gebruik van opvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd?

Prison visitation is important for protecting against social isolation during imprisonment. It is also essential for maintaining contacts that are important for life in prison and after release. It is therefore not surprising that both nationally and internationally important policy measures and scientific research have been undertaken on the topic. Nationally, however, limited scientific research is available regarding how many, how often and from whom prisoners receive visits, how visits are experienced and the possible effects of visitation, thus leaving many questions unanswered. Meanwhile, in the past ten years great changes have been made to visitation in Dutch prison policy and practice. Given these recent developments, both scientists and practitioners could benefit from an overview of the current state of affairs of visitation. This article aims to bridge the gap between research, policy and practice by summarizing findings from the Life in Custody study. This study includes a description of how visitation is organized legally, at the policy level and in practice, a thorough review of prior research on visitation and an analysis of the most recent national data on the prevalence and frequency of visitation, while considering important differences between prisoners and prisons.

The Life In Custody-study is a large scale, prospective panel study, aimed to examine the quality of prison life in The Netherlands. This paper describes the LIC-study by giving a detailed overview of the data collection procedure, and strategies to optimize response, and presents the first nationwide results on prison climate in The Netherlands. Results show that the data collection procedures utilized were successful in obtaining a high response rate (which was an exceptional 81%) and reaching a representative group of prisoners. Furthermore, results show that the perceptions of prison climate vary across prison regimes, and to a lesser extent across age groups and time spent in detention.

In deze bijdrage geven auteurs een weergave van de stand van de stelselherziening omgevingsrecht begin 2018.

Dit artikel bespreekt de uitspraak van de Hoge Raad inzake Constar Plastics. De Hoge Raad beantwoordt twee vragen. (i) Kan een schriftelijke aanzegging als bedoeld in artikel 7:668 lid 1 BW onder omstandigheden als een opzegging van de werkgever worden beschouwd? (ii) Welke maatstaf voor opvolgend werkgeverschap geldt bij een werkgeverswissel die plaatsvond voor 1 juli 2015? Het artikel bevat een nadere analyse van de beslissing van de Hoge Raad en beschrijft de (proces)rechtelijke consequenties van deze uitspraak voor de rechtspraktijk.

In deze bijdrage wordt de stand van zaken van de stelselherziening van het omgevingsrecht gegeven tot het zomerreces 2017.

Although good and stable housing is one of the requirements for successful reintegration, research on the relation between imprisonment and housing is scarce. This study gains insight into the housing situation of Dutch prisoners before and after their incarceration. Data are used from 886 male Prison Project participants, who were interviewed both during and six months after detention. Changes in housing appear to be common; 52 percent of the prisoners has a different housing situation after release (compared to before detention). Changes in housing remain frequent during the six months post-release. The importance of good aftercare in the transition from prison to stable housing is underlined by these results.

In dit artikel blikken we terug op de behandeling van het wetsvoorstel in de Tweede Kamer. Eerst komen enkele belangrijke onderwerpen uit de schriftelijke en mondelinge behandeling aan de orde. Vervolgens wordt besproken welke gevolgen de behandeling heeft gehad voor de doelen, uitgangspunten en opbouw van het wettelijk systeem. Welke politieke accenten zijn gelegd en tot welke veranderingen heeft dat geleid? Is het een typisch liberaal, confessioneel of links wetsvoorstel geworden? De auteurs zoomen ook in op de wijze van behandeling en het samenspel tussen de Tweede Kamer en de regering. Dit betreft de manier waarop de Tweede Kamer het proces heeft georganiseerd, de wijze waarop zij invulling heeft gegeven aan de taak van medewetgever en hoe de regering daarop heeft gereageerd. Tot slot volgt een korte vooruitblik op het vervolg van de stelselherziening.

Levert het Handvest van de Grondrechten de rechtzoekende iets op? Om dit te beantwoorden analyseren we allereerst welke procesmatige en inhoudelijke voordelen het inroepen van het Handvest kan hebben ten opzichte van andere mensenrechtenbronnen. Daarna kijken we naar de eerste Nederlandse en Luxemburgse praktijk aangaande het recht op een eerlijk proces en het recht op privéleven en gegevensbescherming. Ook brengen we de wisselwerking in kaart tussen de rechterlijke bescherming gebaseerd op het Handvest en het EVRM. Wij concluderen dat er eerste tekenen van meerwaarde van het Handvest zijn voor de rechtszoekende, maar ook mogelijkheden bestaan zijn potentie nog beter te benutten.

Dit artikel beantwoordt de vraag waarom de Hoge Raad bij de uitleg van artikel 7:668a lid 2 Burgerlijk Wetboek heeft gekozen voor aansluiting bij zijn maatstaf uit de proeftijdjurisprudentie en daarnaast of de regering in het voorstel Wet werk en zekerheid op terechte gronden heeft besloten de koers van de Hoge Raad niet te volgen. De auteur stelt vast dat aansluiting bij de proeftijdjurisprudentie tot op zekere hoogte een compromis is en niet in alle gevallen goed toepasbaar is. De door de regering voorgestelde koerswijziging maakt de toepassing van het leerstuk opvolgend werkgeverschap echter nog complexer. Daarom volgt een suggestie voor een andere interpretatie van het leerstuk opvolgend werkgeverschap.

Much of developmental and life course criminological research addresses either the onset and escalation of antisocial behavior in childhood and adolescence, or the desistance from crime during the adult years. Far less attention has been paid to the years in which adolescents first make the transition to adulthood. Over the last 50 years due to increased educational demands this transition period has become prolonged and increasingly deinstitutionalized, resulting in a new life stage denoted as the emerging adult period. This introductory paper describes the ways in which this newly formed life stage between ages 18 and 28 is relevant for criminology, questions our knowledge on criminal career development during this period and explores new research avenues that may contribute to a full-fledged criminology of the emerging adulthood.

The link between being employed and delinquent behaviour is complex. This article examines to what extent having a job, the commitment to that job and the future prospects of that job are related to delinquency. We use data from the Utrecht Study of Adolescent Development (USAD), a six-year, three-wave longitudinal study, pertaining to a general population sample of 669 young adults between the ages of 18 and 28. Having a job is associated with an increase in delinquency for 18 and 19 year old males. The results for subsequent ages show a trend towards a delinquency decreasing effect at subsequent ages. The effect of work characteristics – commitment, future prospects – is less clear.

De Nederlandse wetgever maakt inconsistent gebruik van de differentiatiemogelijkheid geboden door artikel 1 lid 2 Statuut. Factoren zoals de economische en sociale omstandigheden op de BES-eilanden rechtvaardigen verschil in wetgeving tussen Europees en Caribisch Nederland. Echter, de Nederlandse wetgever maakt alleen gebruik van de differentiatiebepaling wanneer het gaat om sociaaleconomische kwesties als de hoogte van uitkeringen en de AOW, maar niet ten aanzien van ethische kwesties als abortus, euthanasie en homohuwelijk. Dit is in strijd met constitutionele normen.