The Arnhem Court of Appeal has examined whether an employee was reasonably able to take leave, applying the ECJ’s Max Planck and Kreuziger judgments. According to the Court, the employer did not violate its obligation to inform the employee regarding the lapse of the right to paid annual leave. The Court stated that the employee was reasonably able to take leave, despite being incapacitated for work due to sickness. The Court ruled that the employee was not entitled to an allowance in lieu of untaken paid annual leave, as the right to such leave had lapsed.

The perception of how the interests of vulnerable adults should be protected has been changing over time. Under the influence of human and patient’s rights a profound shift of protection paradigms has taken place in the last decades. In the framework of this shift, in addition to traditional adult guardianship measures, new instruments have been developed allowing adults to play a greater role in the protection of their (future) interests. This has also been the case in the Netherlands, where adults in the course of the last decade have acquired the possibility to make a so-called living will, internationally better known as a continuing, enduring or lasting power of attorney. This article discusses this instrument, in comparison with the traditional adult guardianship measures currently in force in the Netherlands, from the perspective of the new protection paradigm based on a human rights approach.
---
In de afgelopen decennia is de manier waarop naar de bescherming van kwetsbare meerderjarigen wordt gekeken, veranderd. Van een benadering waarbij de focus voornamelijk lag op bescherming is de nadruk steeds meer komen te liggen op het recht op autonomie en zelfbeschikking van de meerderjarige. De opkomst van mensen- en patiëntenrechten heeft geleid tot het ontstaan van een nieuw beschermingsparadigma. In dat kader zijn nieuwe instrumenten ontwikkeld, die meerderjarigen een grotere rol toekennen in de bescherming van hun (toekomstige) belangen. Dit is eveneens het geval in Nederland, waar meerderjarigen een levenstestament kunnen opstellen om voorzieningen te treffen voor een toekomstige periode van wilsonbekwaamheid. Dit artikel bespreekt het levenstestament, in samenhang met de traditionele rechterlijke beschermingsmaatregelen, vanuit het perspectief van het nieuwe beschermingsparadigma.

In the Netherlands there is a tendency to make use of the methodology of conferencing circles in case of domestic violence and abuse. The 2009 evaluation showed positive results and since then the approach has been improved, giving way to an increase of requests coming from justice (related) authorities. The underlying approach and caveats are discussed, portraying Eigen Kracht-conferences as an adequate means to unravel the complex phenemenon of domestic violence and abuse, calling upon significant others.

De aanleiding voor deze bijdrage zijn twee prejudiciële vragen: (1) is gelijktijdigheid van voorwetenschap en een transactie voldoende voor het bewijs van ‘gebruik van voorwetenschap’, en (2) mag onder ‘houden’ ook ‘brengen’ worden verstaan in het kader van het houden van de koers op een kunstmatig niveau? Aan de orde komen de casus, het Europese en Nederlandse recht inzake marktmisbruik. Conclusie: de AFM zal haar interpretaties aan dienen te passen omdat ten aanzien van ‘gebruik’ van voorwetenschap waarschijnlijk enig causaal verband zal worden geaccepteerd en hoewel onder ‘houden’ wellicht ‘brengen’ kan worden verstaan, die extensieve interpretatie in strijd is met artikel 7 EVRM.