OV-verboden worden opgelegd om overlast in het openbaar vervoer en op stations te bestrijden. Zowel het privaatrechtelijke huisrecht en contractenrecht als de Wet personenvervoer 2000 bieden vervoerders en hun veiligheidspersoneel een juridische basis voor dit optreden. Bij de totstandkoming van de wettelijke regeling is onduidelijk gebleven wat het rechtskarakter van de OV-verboden is. Dit heeft gevolgen voor de toepasselijkheid van de beginselen van behoorlijk bestuur, grondrechten en de laagdrempelige bestuursrechtelijke rechtsbeschermingsprocedure. Om onduidelijkheid in de (rechts)praktijk te voorkomen, zou in algemene zin nagegaan moeten worden wat privaatrechtelijk al kan en wat de noodzaak is van nadere publiekrechtelijke bevoegdheden, voordat wordt overgegaan tot wettelijke regeling van sancties die worden opgelegd door private partijen.

Het project Modernisering Strafvordering beoogt de vervolgingsbeslissing op meerdere punten te wijzigen. Dat geldt echter niet voor de manier waarop het hof in beklagzaken de beslissing tot niet-vervolging moet toetsen. De toetsingsomvang blijft waarschijnlijk het beste als ‘vol’ te karakteriseren, hoewel andere interpretaties niet zijn uitgesloten. Deze bijdrage werpt een blik op eerdere discussies over de toetsingsomvang in beklagzaken. Verder wordt, aan de hand van een beschouwing van de procedure van administratief beroep, het argument verworpen dat in beklagzaken een marginale toetsing zou moeten worden gehanteerd vanwege het feit dat de beklagprocedure gelijkenis vertoont met bestuursrechtelijke procedures.

The article examines and explains the relation of current Eastern Orthodox Theology to the concept of Human Rights. Putting the controversies into a larger historical and theological context, it seeks to highlight the conditions of a variety of Orthodox theological positions. Such positions, with their common features and strong differences, concern issues such as church and state, universalism or theological anthropology and human dignity. Considerations end with arguing, that much of the treasures of the Orthodox tradition still needs to be unearthed – to the benefit of Human Rights, and of all participants in current debates worldwide.

Na ruim tien jaar op de interne markt te zijn toegelaten, heeft de Commissie drie omstreden gewasbestrijdingsmiddelen (neonicotinoïden) verboden waarvan een causaal verband met bijensterfte in Europa werd vermoed. Vanwege wetenschappelijke onzekerheid hierover was het verbod gebaseerd op het voorzorgsbeginsel. Het beroep tegen deze toepassing van het beginsel is door het Gerecht in dit arrest ongegrond verklaard. Het is daarmee het eerste arrest waarin met zoveel woorden en zoveel overtuiging het voorzorgsbeginsel wordt getoetst en toegepast. Ondanks deze voorlopige zege voor de bescherming van milieu en menselijke gezondheid is het afwachten of de transitie naar een duurzaam gebruik van bestrijdingsmiddelen zal plaatsvinden. Dit hangt vooral samen met fundamentele vragen over de verhouding tussen de wetenschap en de politieke besluitvorming.
Gerecht 17 mei 2018, gevoegde zaken T-429/13 en T-451/13, Bayer CropScience AG en Syngenta Crop Protection AG/Europese Commissie, ECLI:EU:T:2018:280.

Public organizations seem to be in a permanent state of transition in an attempt to adapt to the outside world. A recent development is the emergence of hybrid professional roles in fields such as healthcare and primary education. These hybrids are a midway between managerial and professional roles and are expected to collaborate with stakeholders in tackling problems. This article focuses on the challenges of recently appointed hybrid professionals within a Police team in The Netherlands. We focus on their efforts to find a place and position in their team by analyzing some critical incidents in which they clashed with their fellow professionals. In doing so, they perform ‘identity work’ to find out who they are, both for themselves, as for colleagues. We conclude both identity and identity work don’t come natural in a hybrid professional reality and stress the need for facilitation of professional reflection at the organizational level.

Both white-collar research and law enforcement tend to focus on the circumstances surrounding the white-collar offence and pay less attention to the background of the offender. Research shows that white-collar offenders are a heterogeneous group and that different development pathways and offender profiles can be identified. For many offenders the offence appears to be an isolated occurrence in norm conform lives, for others patterns in offending can be distinguished. For some this is a divers and long criminal career, others display a mix of norm conform and deviant behaviour. After briefly exploring if an underlying tendency for deviant and risk full behaviour may characterise white-collar offenders and how this may interact with opportunities for white-collar crime, the significance of these findings for law enforcement is discussed.

In de rubriek Rechtspraak bespreekt Ad de Beer een vonnis van de Rechtbank Rotterdam in een jeugdcombizitting, waarin hij zelf als officier van justitie optrad.