De Tempus Energy-zaak betreft de vraag of de Europese Commissie een Britse steunmaatregel terecht heeft goedgekeurd na een inleidend onderzoek. Tempus Energy meende van niet en stelde dat de Commissie nader onderzoek had moeten doen in een formele procedure. In het arrest beantwoordt het Hof van Justitie enkele fundamentele vragen over de inhoud en reikwijdte van een inleidend onderzoek door de Commissie. Dit artikel analyseert het arrest en staat daarbij tevens stil bij de betekenis van dit arrest voor de rechten van derden-belanghebbenden.
HvJ 2 september 2021, C-57/19, ECLI:EU:C:2021:663 (Commissie/Tempus Energy)

Twee arresten van het EU Hof van Justitie worden besproken en vergeleken. In beide is sprake van een faillissement van de werkgever, voorafgegaan door een ‘pre-pack’. Op grond van de ene uitspraak gaan werknemers van de gefailleerde van rechtswege over naar de koper van de onderneming, op grond van de andere uitspraak niet.

Het huidige systeem van voorbehouden handelingen en de regulering van beroepen komt steeds meer onder druk te staan door veranderingen in de zorg. Dit artikel geeft een reflectie op de toekomstbestendigheid van de huidige regels voor voorbehouden handelingen en de criteria voor het reguleren van beroepen binnen de Wet BIG. In de praktijk blijken rond beide regelingen onduidelijkheden, misvattingen en interpretatieverschillen te spelen. Onder meer wordt voorgesteld om de criteria en afwegingskaders te verduidelijken.

Dit artikel geeft inzicht in de gedachte achter en de reikwijdte van de centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis wanneer zich een fout binnen de muren van dat ziekenhuis voordoet. Via een schakelbepaling kan de werkingssfeer van de centrale aansprakelijkheid worden uitgebreid. Een probleem blijft echter de figuur van netwerkzorg.

In dit artikel wordt ingegaan op de vraag over welk beslag de zittingsrechter nog dient te beslissen. Wet en praktijk lopen op dit vlak uiteen. Zo is de beslaglijst in de praktijk vaak leidend, maar formeel moet ook over voorwerpen waar inmiddels geen beslag meer op rust nog een beslissing genomen worden. Daarnaast lijkt artikel 353 Sv geen rekening te houden met de mogelijkheid dat een klassiek beslag is gehandhaafd als conservatoir (art. 94a Sv) beslag. Indien de zittingsrechter een voorwerp verbeurd wil verklaren waarop conservatoir beslag rust, lijkt abusievelijk ook artikel 34 Sr van toepassing.

Dit artikel geeft een beschouwing van de per 1 januari 2022 verruimde wettelijke mogelijkheden om een rechtspersoon te verbieden en te ontbinden wegens strijd met de openbare orde (art. 2:20 BW) vanuit het perspectief van de discussie over democratische weerbaarheid en grond- en mensenrechten. Deze wetswijziging beoogt onder meer om de rechtsstaat weerbaarder te maken tegen radicale organisaties. Bij de noodzaak, selectieve focus en invulling worden verschillende kritische vragen gesteld. Geconcludeerd wordt dat de wijze waarop van de verbodenverklaring gebruik zal worden gemaakt, zal moeten getuigen van terughoudendheid, wijsheid en mensenrechtelijk besef.

Door de jaren heen is de wijze waarop wordt omgegaan met en gebruik gemaakt van JITs veranderd. Ook in de context van de JIT-samenwerking hebben zich wijzigingen voorgedaan, bijvoorbeeld door de komst van nieuwe EU-regelgeving voor strafrechtelijke samenwerking. Het bekendste voorbeeld daarvan is de Richtlijn Europees onderzoeksbevel. De vraag die in het artikel centraal staat is wat het toekomstperspectief van het JIT is. Heeft het JIT in de veranderende wereld van de Europese samenwerking in strafzaken nog een plaats?

Internationaal en Europees recht vergen een actieve houding van politie en justitie ten aanzien van de bestrijding van grensoverschrijdende misdaad. Dit artikel beschrijft de bestaande verplichtingen die nopen tot een internationaal georiënteerde opsporing en vervolging, en verkent de fundamenten van die verplichtingen. Daarnaast komt de vraag aan de orde in welke mate Nederland op dit moment aan haar internationale verplichtingen voldoet en wat nodig is om dat te versterken.

Het strafrecht staat erom bekend dat het met een zekere terughoudendheid moet worden toegepast. Alleen indien inzet van andere middelen niet effectief is, is het aangewezen om het strafrecht in te zetten tegen ongeoorloofd gedrag. Tegelijkertijd klinkt de roep om inzet van het strafrecht als doelmatig en afschrikwekkend middel steeds luider, zo ook in het kader van aan voetbal gerelateerde feiten. Deze noties doen de vraag rijzen wat de precieze rol van het strafrecht in en rondom het voetbal is (of moet zijn). Die vraag wordt beantwoord met aandacht voor twee uitgangspunten in het strafrecht: onrechtmatigheid en de ultimum remedium-gedachte.

Bepaalde normoverschrijdingen kunnen zowel een bestuursrechtelijke als een strafrechtelijke reactie oproepen, hetgeen zich kan manifesteren in sfeercumulatie en sfeer­overgang. In de literatuur ontbreekt specifieke aandacht voor eventuele problematiek omtrent sfeer­overgang en sfeercumulatie binnen het zorgveld, terwijl juist het feit dat de IGJ als toezichthouder ook een opsporingstaak heeft bijzondere vraagstukken rondom het samenspel van toezicht en opsporing oproept. In deze bijdrage wordt toegelicht hoe de opsporingstaak van de IGJ is georganiseerd en welke juridische consequenties de tweeledige taak van de IGJ heeft. Gebleken is dat de juridische consequenties van het samenspel van toezicht en opsporing op het gebied van de gezondheidszorg beperkt zijn ten aanzien van de inzet van bevoegdheden, maar omvangrijk in het kader van gegevensuitwisseling.

Dit artikel gaat over het wetsvoorstel elektronische gegevensuitwisseling in de zorg (Wegiz). Het bespreekt de inhoud van het wetsvoorstel en van de zorgdomeinen waar de verplichte elektronische gegevensuitwisseling als eerste in werking zullen treden. Ook de bestaande juridische kaders komen aan bod. Tot slot volgt een blik op toekomstige Europese regelgeving.