The Greek Supreme Court, in a case about the transfer of a business and the obligation on the transferee to continue employing the transferred employees, underlined the importance of a thorough and genuine control on all factors to be taken into consideration in order to conclude on the existence of a transfer of undertaking or not: the business transferred must retain an autonomous economic identity, in the sense that the functional link between the different factors transferred is retained, thus allowing the new entity to use them in order to exercise an economic activity identical or similar to the previous one.

Analysing the national legal framework in relation to the protection of pregnant employees and employees who have recently given birth or are breastfeeding, provisions which transposed the regulations of Directive 92/85/EEC and of the conclusions in case C-103/16, Jessica Porras Guisado – v – Bankia S.A. and Others, the Constitutional Court of Romania ascertained that the dismissal prohibition of a pregnant employee is strictly restricted to reasons that have a direct connection with the employee’s pregnancy status. As for other cases where the termination of the employment contract is the result of disciplinary misconduct, unexcused absence from work, non-observance of labour discipline, or termination of employment for economic reasons or collective redundancies, the employer must submit in writing well-reasoned grounds for dismissal.

The Greek Supreme Court in Plenary Session, in a long-awaited decision, has ruled that an employee who has not been able to exercise his right to annual leave due to long-term sick leave is still entitled to his paid annual leave as well as to annual leave allowance.

Applying the ECJ’s Maschek judgment, the Zutphen subdistrict court has found that an employee was not entitled to an allowance in lieu of untaken paid annual leave at the end of the employment relationship, as she had already received special leave. Moreover, the obligation to inform the employee concerning the right to (exercise) paid annual leave did not rest upon the employer.

The Supreme Court of the Netherlands has quashed a verdict of the Court of Appeal that held that a social plan provision stipulating the capping of a redundancy allowance in view of an entitlement to early retirement pension was invalid because of age discrimination. According to the Supreme Court, a more marginal justification test should have been applied to a social plan. The Court of Appeal, moreover, did not consider all the legitimate aims it specified and should also have taken additional social plan measures as well as pension measures from the past into account. By not doing so, it was not properly examined whether the social plan constituted age discrimination.

The dismissal of an employee for gross misconduct was unfair because the investigating officer failed to share significant new information with the manager conducting the disciplinary hearing who decided to dismiss, the Employment Appeal Tribunal has ruled.

The notice of collective redundancies required to be given to an employment agency pursuant to Section 17(1) of the German Protection Against Unfair Dismissal Act (Kündigungsschutzgesetz, ‘KSchG’) can only be effectively submitted if the employer has already decided to terminate the employment contract at the time of its receipt by the employment agency. Notices of termination in collective redundancy proceedings are therefore effective – subject to the fulfilment of any other notice requirements – if the proper notice is received by the competent employment agency before the employee has received the letter of termination.

In case of a transfer of undertaking involving multiple transferees, the rights and obligations arising from an employment contract may be divided between various transferees, if this is possible. If not (or if it is to the detriment of the employee), the transferees would be regarded as being responsible for any consequent termination under Article 4 of Directive 2001/23, even if this were to be initiated by the worker.

The Belgian Court of Cassation (Supreme Court), in a decision of 20 January 2020, has ruled that the prohibition for an employer to terminate the employment relationship of a worker for reasons related to a complaint for acts of violence and/or moral and/or sexual harassment at work does not, however, preclude the dismissal from being justified by motives inferred from the facts set out in the complaint.

De auteur onderzoekt de reikwijdte van art. 7:628 BW in geval van niet werken vanwege corona. De conclusie is dat de wetsgeschiedenis alle ruimte biedt voor maatwerk en als uitgangspunt steun biedt voor het ‘overmachtsverweer’ van de werkgever. De feitenrechtspraak 2020 laat een ander beeld zien. Ook staat de auteur stil bij de vraag of werknemers een recht hebben op thuiswerken en/of werkgevers werknemers kunnen dwingen thuis te werken.

In deze annotatie staat de wederzijdse relatie tussen het strafrecht en het privaatrecht centraal. In het bijzonder gaat het om de vraag in hoeverre strafrechtelijke waarborgen, zoals de onschuldpresumptie, kunnen doorwerken in niet-strafrechtelijke procedures, zoals de civiele schadevergoedingsprocedure.

De CB-regelingen waarmee branchevereniging Zorgverzekeraars Nederland zorgaanbieders financieel ondersteunt, zijn ontstaan tegen de achtergrond van een maatschappelijke crisis, waarin de gezondheidszorg werd gezien als de frontlinie van een nationale strijd tegen COVID-19. Nu de kruitdampen van de eerste uitbraak enigszins zijn opgetrokken, onderzoekt deze bijdrage hoe de CB-regelingen zich verhouden tot de juridische regels die vorm geven aan ons stelsel van curatieve zorg.

In deze bijdrage wordt onderzocht of en zo ja onder welke condities de huurder van middenstandsbedrijfsruimte bevoegd is zijn verplichting tot betaling van de huurprijs tijdelijk uit te stellen en/of vermindering van de huurprijs te vorderen indien de coronacrisis tot een verminderd gebruik van het gehuurde heeft geleid.

Het in handelsrelaties contractueel verankeren van geheimhouding ter zake van bedrijfsgeheimen is als gevolg van de Wet bescherming bedrijfsgeheimen belangrijk(er) geworden. Partijen kunnen in de regel kiezen voor een NDA of een geheimhoudingsbeding in een meeromvattende overeenkomst. De schending van een geheimhoudingsverplichting zal in rechte veelal moeilijk zijn aan te tonen en ontbinding van de NDA wordt vaak uitgesloten. Toch onderzoeken de auteurs de juridische kwalificatie van de NDA en de gevolgen hiervan met betrekking tot de mogelijkheden tot ontbinding. Zij betogen dat een NDA veelal zal kwalificeren als een obligatoire overeenkomst, maar niet als een wederkerige overeenkomst, waardoor een NDA in geval van een tekortkoming niet kan worden ontbonden. De rechtsgevolgen van ontbinding zouden volgens de auteurs sowieso beperkt zijn geweest. In het geval vertrouwelijkheid is gewaarborgd in de vorm van een geheimhoudingsbeding in een meeromvattende overeenkomst, ligt dit anders. Gezien de verstrekkende rechtsgevolgen die een ontbinding in dat geval kan hebben, betogen auteurs dat het goed is dat de opstellers van contracten zich hier bewust van zijn.

Aan de hand van ECLI:NL:GHSHE:2019:4535 (TsZ/Alert) wordt gekeken naar de rechtvaardiging van tussentijdse ontbinding op grond van schending van een material obligation en een anticipatory breach (art. 6:80 BW), en de verhouding tussen gevorderde terugbetaling en een exoneratiebeding.

In dit artikel wordt de in 2017 tot en met 2020 gewezen jurisprudentie over agentuurovereenkomsten besproken. Een breed scala aan onderwerpen met betrekking tot agentuurovereenkomsten passeerde de afgelopen drie jaar de revue bij de rechtbanken, de gerechtshoven en het Europese Hof van Justitie.

In this article the authors describe briefly the legal aspects of liquidation of an estate and the alternative way of mediation. Besides that they investigate what should better be done before the estate will be liquidated. It turns out that also in that case the facilitation of mediation is a wise choice.