In dit artikel wordt aan de hand van wet- en regelgeving en jurisprudentie het wettelijk kader besproken dat geldt voor non-concurrentiebedingen in overnameovereenkomsten en aandeelhoudersovereenkomsten. Ook worden mogelijke sancties in geval van een inbreuk op het mededingingsrecht behandeld. Afgesloten wordt met enkele aanbevelingen en aandachtspunten bij het opstellen van non-concurrentiebedingen.

On the 25th and 26th October 2018, the Faculty of Law of Maastricht University hosted a conference on The UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities in Practice: A Comparative Analysis of the Role of Courts. This article presents some of the key findings of the conference and summarises several of the speakers’ contributions to the conference.

Het adagium van medezeggenschap, dat ‘zij de zeggenschap volgt’, ligt ten grondslag aan de in 1971 ingevoerde structuurregeling. Het doel dat destijds met deze regeling werd nagestreefd, betrof het verschaffen van een stem aan werknemers op het hoogste niveau binnen de onderneming. De structuurregeling moest dus voorzien in de groeiende behoefte aan vennootschappelijke medezeggenschap. In dit artikel analyseren de auteurs de Nederlandse structuurregeling voor naamloze en besloten vennootschapen. Ook is er enige aandacht voor rechtsvergelijking met het Duitse recht. De kernvraag die de auteurs beantwoorden, is in hoeverre het vennootschappelijke medezeggenschapsrecht op basis van de structuurregeling in Nederland nog het beoogde effect heeft.

Het Hof van Justitie oordeelt in de zaak Ernst & Young P/S over de reikwijdte van de Europese standstillverplichting. Stijn de Jong annoteert dit arrest en geeft enkele praktische handvatten.

Op 12 juli 2018 heeft het Gerecht een beroep van Goldman Sachs tegen een boetebesluit van de Commissie verworpen. Dit arrest maakt (nogmaals) duidelijk dat private equity-investeerders een reële kans lopen om aansprakelijk te worden gesteld voor kartelgedrag van hun portfolio-ondernemingen. De toets die de Commissie en het Gerecht uitvoeren, komt er in essentie op neer dat volstaat dat de moederonderneming zeggenschap heeft in de zin van het concentratietoezicht en dat er bewijs is dat zij die zeggenschap aantoonbaar heeft uitgeoefend. Veel investeerders zullen aan die beide criteria voldoen en bevinden zich dus in de gevarenzone.

In deze zaak geeft het Hof van Justitie antwoord op de vraag welke criteria gelden om te bepalen of sprake is van een totstandbrengingshandeling in het kader van het EU-concentratiecontroleregime. Het Hof van Justitie geeft hiermee een verdere uitleg van de standstill-verplichting ex artikel 7 lid 1 EU-Concentratieverordening. De uitspraak bevat voorts criteria om de risico’s omtrent gun jumping in de praktijk beter te kunnen inschatten.
HvJ 31 mei 2018, zaak C-633/16, Ernst & Young P/S/Konkurrenceradet, ECLI:EU:C:2018:371.

Following a retrospective of the road towards the Convention, incorporating some Singaporean inside views, the authors provide a detailed analysis of the envisaged grounds for refusal of mediated settlements. The authors also highlight various issues around the very concept, and proof, of mediation. These issues are fundamental, as only settlements ensuing from mediation are covered. Another significant aspect is the absence of any provisions pertaining to the status of agreements to mediate, the contract situated at the entry side of mediation.

In recent years, there has been growing policy support for expanding worker ownership of businesses in the European Union. Debates on stimulating worker ownership are a regular feature of discussions on the collaborative economy and the future of work, given anxieties regarding the reconfiguration of the nature of work and the decline of standardised employment contracts. Yet, worker ownership, in the form of labour-managed firms such as worker cooperatives, remains marginal. This article explains the appeal of worker cooperatives and examines the reasons why they continue to be relatively scarce. Taking its cue from Henry Hansmann’s hypothesis that organisational innovations can make worker ownership of firms viable in previously untenable circumstances, this article explores how organisational innovations, such as those embodied in the capital and governance structure of Decentralised (Autonomous) Organisations (D(A)Os), can potentially facilitate the growth of LMFs. It does so by undertaking a case study of a blockchain project, Colony, which seeks to create decentralised, self-organising companies where decision-making power derives from high-quality work. For worker cooperatives, seeking to connect globally dispersed workers through an online workplace, Colony’s proposed capital and governance structure, based on technological and game theoretic insight may offer useful lessons. Drawing from this pre-figurative structure, self-imposed institutional rules may be deployed by worker cooperatives in their by-laws to avoid some of the main pitfalls associated with labour management and thereby, potentially, vitalise the formation of the cooperative form.

These days, it appears to be common ground that what is illegal and punishable offline must also be treated as such in online formats. However, the enforcement of laws in the field of hate speech and fake news in social networks faces a number of challenges. Public policy makers increasingly rely on the regu-lation of user generated online content through private entities, i.e. through social networks as intermediaries. With this privat-ization of law enforcement, state actors hand the delicate bal-ancing of (fundamental) rights concerned off to private entities. Different strategies complementing traditional law enforcement mechanisms in Europe will be juxtaposed and analysed with particular regard to their respective incentive structures and consequential dangers for the exercise of fundamental rights. Propositions for a recommendable model honouring both pri-vate and public responsibilities will be presented.

Germany reacted to the rise of piracy around the Horn of Africa not only by deploying its armed forces to the region, but also by overhauling the legal regime concerning private security providers. It introduced a dedicated licensing scheme mandatory for German maritime security providers and maritime security providers wishing to offer their services on German-flagged vessels. This legal reform resulted in a licensing system with detailed standards for the internal organisation of a security company and the execution of maritime security services. Content wise, the German law borrows broadly from internationally accepted standards. Despite deficits in state oversight and compliance control, the licensing scheme sets a high standard e.g. by mandating that a security team must consist of a minimum of four security guards. The lacking success of the scheme suggested by the low number of companies still holding a license may be due to the fact that ship-owners have traditionally been reluctant to travel high-risk areas under the German flag. Nevertheless, the German law is an example of a national regulation that has had some impact on the industry at large.

The maxim ‘law in books and law in action’ relays an implicit dichotomy, and though the constitutive nature of law is nowadays commonly professed, the reflex remains to use law in books as an autonomous starting point. Law however, it is argued in this article, has a storyline that commences before its institutional formalisation. Law as ‘a continuous process of becoming’ encompasses both law in books and law in action, and law in action encompasses timelines both before and after the formal coming about of law. To fully understand law, it is necessary to understand the entire storyline of law. Qualitative studies in law and society are well equipped to offer valuable insights on the facets of law outside the books. The insights are not additional to doctrinal understanding, but part and parcel of it. To illustrate this, an ethnographic case study of local bylaws regulating an ethnically diverse public space of everyday life is expanded upon. The case study is used to demonstrate the insights qualitative data yields with regard to the dynamics in which law comes about, and how these dynamics continue for law in action after law has made the books. This particular case study moreover exemplifies how law is one of many truths in the context in which it operates, and how formalised law is reflective of the power constellations that have brought it forth.

In deze bijdrage wordt gesteld dat het Openbaar Ministerie in grote corruptiezaken een interpretatie geeft aan valsheid in geschrift, die gebaseerd lijkt te zijn op de Amerikaanse books and records provisions. Het Nederlandse strafbare feit valsheid in geschrifte en de books and records provisions worden in deze bijdrage met elkaar vergeleken, en er wordt geconcludeerd dat valsheid in geschrift, in het bijzonder valsheid van bedrijfsadministratie, een aanzienlijk beperktere reikwijdte heeft dan de books and records provisions. De interpretatie die het Openbaar Ministerie aan valsheid in geschrift lijkt te hebben gegeven in recente fraudezaken, dient dan ook met enige argwaan te worden beschouwd.

Deze kanttekeningen bij Boskalis/Fugro omvatten de reikwijdte van artikel 2:114a BW (art. 2:224a BW), de doorwerking van Europees recht in dat verband, verdeling van bevoegdheden tussen bestuur en algemene vergadering ook aangaande beleid en strategie, en de relevantie van artikel 2:129 BW en artikel 2:107 BW ter zake.

De integrale bekostiging van ziekenhuizen heeft geresulteerd in de vorming van grootschalige Medisch Specialistische Bedrijven (MSB’s). Voor de verhoudingen binnen de medische staf biedt dit nieuwe samenwerkingsmodel kansrijke perspectieven. In de relatie met het ziekenhuisbestuur manifesteren zich daarentegen hardnekkige governancedilemma’s, namelijk: (i) een meerledige overlegstructuur met de medische staf; (ii) een meervoudige besturing van het ziekenhuis; en (iii) een kwetsbare positionering van de raad van toezicht. Voor een meer evenwichtige en toekomstbestendige governancestructuur wordt, tegen de achtergrond van de actuele ontwikkelingen in de curatieve sector, een verdergaande integratie van medisch specialisten in een gemeenschappelijke ziekenhuisorganisatie bepleit. Naast vormen van werknemersparticipatie of hybride participatiemodellen komt daarvoor met name een coöperatieve ondernemingsvorm in aanmerking die zich dan verder kan doorontwikkelen tot een regionale medische netwerkorganisatie.

Deze bijdrage betoogt dat het mededingings- en gegevensbeschermingstoezicht beter op elkaar afgestemd moeten worden om consumentenbelangen in datagedreven markten te waarborgen. De nasleep van de Facebook/WhatsApp-concentratie laat zien dat het toezicht op digitale markten te wensen overlaat, ondanks de vele handhavingsacties in verschillende lidstaten. Vanuit het perspectief van het mededingingsrecht worden aanbevelingen voor een meer samenhangend toezicht op misbruik van economische machtspositie en concentraties gedaan, zowel inhoudelijk bij de toepassing van concepten als institutioneel bij het uitoefenen van bevoegdheden door de betreffende toezichthouders. Geconcludeerd wordt dat er ruimte is voor synergieën maar dat er ook sprake kan zijn van spanning tussen de twee rechtsgebieden.

Third party litigation funding (TPLF, of procesfinanciering door derden) is de rechtsverhouding waarbij een derde zich tegen een in het vooruitzicht gestelde beloning verplicht om een eiser in een civiele procedure of arbitrage van financiering te voorzien om de kosten van procederen te dekken. TPLF kan de toegang tot de rechter vergroten, de onderhandelingskracht vergroten, een preventief effect hebben en een one-shot player laten transformeren in een repeat player. Een deel van de bezwaren tegen procesfinanciering is ongefundeerd, of overdreven. Omdat procesfinanciers hoge eisen stellen aan de (ver)haalbaarheid, omvang en beperking van risico’s is het onwaarschijnlijk dat TPLF zal leiden tot een claimcultuur. TPLF zorgt wel voor een driepartijenverhouding, die mogelijk voor complicaties kan zorgen. Ook kan TPLF grote consequenties voor de gefinancierde hebben, zeker in een volledig ongereguleerde markt als de Nederlandse. Grotere partijen moeten over het algemeen worden geacht deze consequenties te kunnen overzien en daarop te kunnen anticiperen. Consumenten en kleinere partijen zouden echter meer bescherming behoeven. Een gedragscode kan hierbij behulpzaam zijn en helpen misstanden op voorhand te voorkomen. Als deze handschoen door procesfinanciers in Nederland wordt opgepakt, kan TPLF een nuttige bijdrage leveren aan de borging van de toegang tot het recht.