In a decision of 16 June 2021 (6 AZR 390/20 (A)), the German Federal Labour Court (Bundesarbeitsgericht, ‘BAG’) referred a question to the ECJ for a preliminary ruling that has been a controversial issue in Germany for some time. The question is whether the possibility of a permanent supply of temporary workers, which is referred to as ‘personnel supply’ (Personalgestellung) in the context of the collective agreement for the public sector, and the exemption from the scope of the German Temporary Employment Act (Arbeitnehmerüberlassungsgesetz, ‘AÜG’) pursuant to Section 1(3) No. 2b AÜG, which allows this provision in the collective agreement, violates the provisions of Directive 2008/104/EC on temporary agency work (the ‘Temporary Agency Work Directive’). Depending on the outcome of the ECJ’s decision, this could have a significant impact on staff leasing often practised in companies operating in the public sector.

De auteur gaat in deze bijdrage in op de kwesties wie in het enquêterecht als belanghebbenden kwalificeren en wat de bevoegdheden van belanghebbenden zijn. Tevens besteedt hij aandacht aan enkele ‘knelpunten’ in wetgeving en jurisprudentie. De auteur stelt onder meer de introductie van een ‘Leidraad Belanghebbenden’ voor.

Vanuit ‘Europa’ wordt aangestuurd op verdere eenvormigheid van het insolventierecht van de EU-lidstaten. De Europese ontwikkelingen in het insolventierecht worden in dit artikel besproken, waarbij wordt ingezoomd op vier civielrechtelijke onderwerpen: bestuurdersaansprakelijkheid, faillissementspauliana, de positie van zekerheidsgerechtigden en de rangorde van schuldeisers.

This article focuses on the posting of workers in the aviation industry. The main problem is that it is not clear in which situations the Posting of Workers Directive should be applied to aircrew (i.e. cabin crew and pilots). The aviation sector is characterised by a very mobile workforce in which it is possible for employees to provide services from different countries in a very short timeframe. This makes it, to a certain extent, easier for employers to choose the applicable social legislation, which can lead to detrimental working conditions for their aircrew. This article looks into how the Posting of Workers Directive can prevent some air carriers from unilaterally determining the applicable social legislation and makes some suggestions to end unfair social competition in the sector. This article is based on a research report which the authors drafted in 2019 with funding from the European Commission (hereafter the ‘Report’)

De wetgever heeft de invulling van het begrip ‘belanghebbende’ in de jaarrekeningprocedure aan de rechtspraak overgelaten. Datzelfde geldt voor andere verzoekschriftprocedures waarbij rechtspersonen betrokken zijn. In de rechtspraak is het onderscheid ontwikkeld tussen twee kringen van belanghebbenden. A-G Timmerman stelt in een recente conclusie voor aan de kringenleer in de jaarrekeningprocedure dezelfde invulling te geven als aan de kringenleer zoals die ontwikkeld is buiten de jaarrekeningprocedure. De auteur gaat in op het voorstel van Timmerman.

In zijn Landis-beschikking uit 2005 heeft de Hoge Raad de concernenquête gesanctioneerd, zodat aandeel- of certificaathouders van een moedermaatschappij de Ondernemingskamer (mede) bevoegdelijk, ex art. 2:346 lid 1 onder b of c BW, kunnen verzoeken om een onderzoek bij een daaronder hangende dochtermaatschappij. Vijftien jaar later heeft hij opnieuw een beschikking gegeven over deze enquête, en wel in de SNS-zaak. Die beschikking wordt in dit artikel onder de loep genomen. Met de Landis-beschikking is onze cassatierechter weggedobberd van de rechtszekerheid. In zijn SNS-beschikking roeit de Hoge Raad daar weer naartoe. Niettemin heeft hij die bestemming, de rechtszekerheid, nog niet bereikt.

Various of our academic board analysed employment law cases from last year. However, first, we start with some general remarks.

Wightman bevestigt het unilaterale, soevereine recht van een lidstaat om een kennisgeving van uittreding in te trekken. Deze bijdrage bespreekt zowel dit recht op intrekking als de eventuele grenzen aan dit recht, waaronder wellicht misbruik van recht.
HvJ 10 december 2018, zaak C-621/18, Wightman, ECLI:EU:C:2018:999.

The liberal globalised order has brought increased focus on the regulation of international commerce, and especially dispute resolution. Enforcement of contracts has been a concern largely owing to the insufficiencies of the legal systems, especially relating to the institutional structure, and it holds true for India as well. The commercial courts mechanism – international and domestic – with innovative features aimed at providing expedited justice is witnessing much traction. India, similar to many other jurisdictions, legislated in favour of specialized dispute resolution mechanisms for commercial disputes that could help improve the procedures for enforcement of contracts. This research attempts to critique the comparable strengths and the reform spaces within the Indian legislation on commercial courts. It parses the status of commercial dispute resolution in India especially in the context of cross-border contracts and critiques India’s attempt to have specialised courts to address commercial dispute resolution.

A municipal federation took back a nursing home operation it had previously outsourced to a contractor. The Finnish Supreme Court held that a transfer of undertaking had taken place and the municipal federation (transferee) was liable to pay the employee compensation for the unlawful termination of the employment contract. Further, the Supreme Court held that the employee had also without a justifiable reason directed the claim for compensation towards the employer company (transferor/the old contractor) and for that reason was liable to pay the legal costs of the employer company.

Naar aanleiding van Credit Suisse/Jongepier q.q. wordt besproken (1) in hoeverre vorderingen die voortvloeien uit reeds bestaande rechtsverhoudingen na faillissement ter verificatie ingediend kunnen worden, (2) of dit leidt tot een wenselijke uitkomst, en (3) in hoeverre hiermee tegemoet wordt gekomen aan de in de literatuur geuite kritiek op Koot Beheer/Tideman q.q.

Verheul heeft een proefschrift over eigendomsvoorbehoud geschreven met een mooi en strak juridisch-dogmatisch kader. Een welkome aanvulling op bestaande literatuur over een beding dat in de praktijk veel voorkomt.

A ‘false’ works agreement, which reduces the standard weekly working hours for permanent staff, also applies to leased employees. However, the pay of leased employees remains governed by the applicable collective bargaining agreement, rather than by the ‘false’ works agreement. Therefore, leased (part-time) employees benefitted from the reduced working hours by the ‘false’ works agreement, but received full pay based on the collective bargaining agreement.

In deze bijdrage wordt ingegaan op de (on)mogelijkheid om een enquêtebevoegdheid in de tijd en qua reikwijdte in de tijd te kunnen beperken. Onderzoek wijst uit dat verjaring niet, maar verval van enquêtebevoegdheid mogelijk moet worden geacht. De conclusie is dat slechts een toegekende enquêtebevoegdheid aan beperkingen in de tijd kan worden onderworpen.

Following a retrospective of the road towards the Convention, incorporating some Singaporean inside views, the authors provide a detailed analysis of the envisaged grounds for refusal of mediated settlements. The authors also highlight various issues around the very concept, and proof, of mediation. These issues are fundamental, as only settlements ensuing from mediation are covered. Another significant aspect is the absence of any provisions pertaining to the status of agreements to mediate, the contract situated at the entry side of mediation.