In zijn Landis-beschikking uit 2005 heeft de Hoge Raad de concernenquête gesanctioneerd, zodat aandeel- of certificaathouders van een moedermaatschappij de Ondernemingskamer (mede) bevoegdelijk, ex art. 2:346 lid 1 onder b of c BW, kunnen verzoeken om een onderzoek bij een daaronder hangende dochtermaatschappij. Vijftien jaar later heeft hij opnieuw een beschikking gegeven over deze enquête, en wel in de SNS-zaak. Die beschikking wordt in dit artikel onder de loep genomen. Met de Landis-beschikking is onze cassatierechter weggedobberd van de rechtszekerheid. In zijn SNS-beschikking roeit de Hoge Raad daar weer naartoe. Niettemin heeft hij die bestemming, de rechtszekerheid, nog niet bereikt.

Various of our academic board analysed employment law cases from last year. However, first, we start with some general remarks.

Wightman bevestigt het unilaterale, soevereine recht van een lidstaat om een kennisgeving van uittreding in te trekken. Deze bijdrage bespreekt zowel dit recht op intrekking als de eventuele grenzen aan dit recht, waaronder wellicht misbruik van recht.
HvJ 10 december 2018, zaak C-621/18, Wightman, ECLI:EU:C:2018:999.

The liberal globalised order has brought increased focus on the regulation of international commerce, and especially dispute resolution. Enforcement of contracts has been a concern largely owing to the insufficiencies of the legal systems, especially relating to the institutional structure, and it holds true for India as well. The commercial courts mechanism – international and domestic – with innovative features aimed at providing expedited justice is witnessing much traction. India, similar to many other jurisdictions, legislated in favour of specialized dispute resolution mechanisms for commercial disputes that could help improve the procedures for enforcement of contracts. This research attempts to critique the comparable strengths and the reform spaces within the Indian legislation on commercial courts. It parses the status of commercial dispute resolution in India especially in the context of cross-border contracts and critiques India’s attempt to have specialised courts to address commercial dispute resolution.

A municipal federation took back a nursing home operation it had previously outsourced to a contractor. The Finnish Supreme Court held that a transfer of undertaking had taken place and the municipal federation (transferee) was liable to pay the employee compensation for the unlawful termination of the employment contract. Further, the Supreme Court held that the employee had also without a justifiable reason directed the claim for compensation towards the employer company (transferor/the old contractor) and for that reason was liable to pay the legal costs of the employer company.

Naar aanleiding van Credit Suisse/Jongepier q.q. wordt besproken (1) in hoeverre vorderingen die voortvloeien uit reeds bestaande rechtsverhoudingen na faillissement ter verificatie ingediend kunnen worden, (2) of dit leidt tot een wenselijke uitkomst, en (3) in hoeverre hiermee tegemoet wordt gekomen aan de in de literatuur geuite kritiek op Koot Beheer/Tideman q.q.

Verheul heeft een proefschrift over eigendomsvoorbehoud geschreven met een mooi en strak juridisch-dogmatisch kader. Een welkome aanvulling op bestaande literatuur over een beding dat in de praktijk veel voorkomt.

A ‘false’ works agreement, which reduces the standard weekly working hours for permanent staff, also applies to leased employees. However, the pay of leased employees remains governed by the applicable collective bargaining agreement, rather than by the ‘false’ works agreement. Therefore, leased (part-time) employees benefitted from the reduced working hours by the ‘false’ works agreement, but received full pay based on the collective bargaining agreement.

In deze bijdrage wordt ingegaan op de (on)mogelijkheid om een enquêtebevoegdheid in de tijd en qua reikwijdte in de tijd te kunnen beperken. Onderzoek wijst uit dat verjaring niet, maar verval van enquêtebevoegdheid mogelijk moet worden geacht. De conclusie is dat slechts een toegekende enquêtebevoegdheid aan beperkingen in de tijd kan worden onderworpen.

Following a retrospective of the road towards the Convention, incorporating some Singaporean inside views, the authors provide a detailed analysis of the envisaged grounds for refusal of mediated settlements. The authors also highlight various issues around the very concept, and proof, of mediation. These issues are fundamental, as only settlements ensuing from mediation are covered. Another significant aspect is the absence of any provisions pertaining to the status of agreements to mediate, the contract situated at the entry side of mediation.

De afgelopen jaren heeft de wetgever tweemaal in het nadeel van de pandgever ingegrepen in de bestaande rangorde tussen pandgever en fiscus. Dit heeft consequenties voor de financiering van ondernemingen. De auteurs wijzen op de economische implicaties van deze maatregelen en adviseren de wetgever dergelijke ingrepen slechts weloverwogen te doen.

A change of service provider may amount to the transfer of an undertaking. While this should not be surprising in itself, the authors discuss recent changes in Italian law in this case report.

Dit artikel gaat in op de rechtseconomische rechtvaardiging voor de beschikbaarheid van zekerheidsrechten. Op basis van rechtseconomische inzichten wordt een aantal veelgebruikte argumenten voor de beschikbaarheid van (ruime) zekerheidsrechten ter discussie gesteld. Tegelijk wordt een drietal alternatieve argumenten voor de beschikbaarheid van ruime en gemakkelijk te vestigen zekerheidsrechten naar voren gebracht, bestaande uit het transparantieaspect, het exclusiviteitsaspect en het verruimingsaspect.

This article provides a preliminary analysis of the 622 responses to a questionnaire conducted in the context of Maryam Salehijam’s PhD research which focuses on commercial parties’ agreement to mediate/conciliate. The questionnaire targeted ADR professionals and experts with experience in drafting, inserting, or enforcing dispute resolution clauses that provide for non-binding ADR mechanisms. Some of the key findings include that it is still not very common for commercial contracts to conclude agreements to mediate/conciliate. This begs the question of why the parties and/or their legal advisors do not conclude such agreements as regularly as agreements to arbitrate. Moreover, the questionnaire confirmed that there is widespread practice in contract drafting to copy and paste dispute resolution clauses. This practice is shocking in light of the rising number of cases in which the parties dis­agree regarding the binding nature of their dispute resolution clause.

The OECD BEPS Action 6 report contains a principal purpose test rule (PPT rule) for the purpose of combating abuse of tax treaties. This PPT rule is also included in the OECD Multilateral Instrument.
The PPT rule is (amongst others) applicable when ‘it is reasonable to conclude’ that a benefit (granted by a tax treaty) was one of the principal purposes of any arrangement/transaction. This requirement contains two elements: the reasonableness test and the principal purpose test.
In literature it is observed that (i) the reasonableness test of the PPT rule could be contrary to the European Union’s principle of legal certainty; (ii) that the OECD PPT rule gives the tax authorities too much discretion and, therefore, is not in line with EU law and (iii) there is doubt whether the OECD PPT rule contains a genuine economic activity test and therefore is in contravention of the abuse of law case law of the CJEU.
In this contribution, I defend that none of the above-mentioned reasons the OECD PPT rule is contrary to EU law. The only potential problem I see is that the OECD PPT rule is broader (no artificiality required) compared to the GAARs in Anti-Tax Avoidance Directive and the Parent–Subsidiary Directive.