The public health systems of liberal states systematically fail to meet the goals and obligations of the Convention on the Rights of Persons with Disabilities, which aims to facilitate full societal participation and independent life choices by all impaired persons, as well as the unburdening of their private caretakers. This failure does not stem from a lack of money or effort by governments and other societal institutions, but flaws in the anatomy of these systems. As these systems confine institutional assistance to the needs of persons with certain delineated disabilities, they neglect the needs of other persons, whose disabilities do not fit this mould. The responsibility for the latter group thus falls to their immediate social circle. These private caretakers are in turn seldom supported. To remedy this situation, I will present the alternative paradigm of vulnerability theory as the possible foundation for a more inclusive approach to public health.

In dit artikel wordt onderzocht welke rol het Toezichtkader 2016 speelde in het toezicht van de IGJ op de governance van zorginstellingen en of het nieuwe Toezichtkader 2020 de IGJ voldoende handvatten biedt om te voorzien in de politieke en maatschappelijke wens tot een steviger extern sluitstuk op de governance van zorginstellingen.

In 2012 is de tolkenvergoeding voor zorgaanbieders afgeschaft. Tegelijkertijd wordt er steeds meer verwacht dat zorgverleners en patiënten samen beslissen over medische behandelingen. Dit artikel gaat in op de informatieplicht van de zorgverlener, wanneer er een tolk moet worden ingeschakeld en hoe het afschaffen van de tolkenvergoeding zich verhoudt tot deze informatieplicht.

As mediators we should be aware of our biases. We cannot avoid them, although we need integrity and impartiality while helping people communicate and negotiate in their search for conflict resolution. The mediator’s job is delicate and important, as we ‘play’ with people and their underlying interests, emotions and identity. That is also the case in business mediation, where it all seems to be just professional and some feel emotions are to be avoided.
Mediators need much intrapersonal work to stay balanced and to manage their own biases. In this article a 5 step Managing Biases Process (5MBP) is suggested.
To do this honestly and seriously, and to keep growing, we need a ‘sparring partner”. Such mediator buddy contributes to our checks and balances, and better guarantees the integrity of the mediator.

This article tells the story of University of Strathclyde Mediation Clinic through the eyes of its founder. Taking its first case in 2012, by the start of 2021 it will be providing a free mediation service in 16 of Scotland’s 39 sheriff courts, covering more than half the country’s population. Yet it started with no plan, no budget and a few volunteers. The article makes the case that mediation clinics, like mediation itself, call for improvisation, coining the term ‘pracademia’ to describe how such clinics straddle the two worlds of practice and theory.

Implementing a restorative policy is a difficult job for schools. In schools based on sanctions teachers need to know the rules, but in schools based on restorative justice everyone, especially students, understands the rules and believes in them. The relation has priority. Such a school needs a vision on the restorative method for parents, teachers and students to solve unacceptable behaviour and conflicts. It focuses on self-discipline instead of discipline.

Schools are tasked with helping children to become socially competent(er), both in the on- and offline world. If conflicts occur, schools find out how they can tackle this behaviour and prevent it in the future. Schools cover various tracks here. More and more schools have understood that they can actively involve children and young people in their preventive and problem-solving approach. They integrate methodologies and programmes that give children and young people the opportunity to take responsibility when a conflict occurs. Some of these methods and programmes are looked at more closely in this article. The article concludes with a future-oriented dream that responds to some current educational needs.

Deze bijdrage verkent de consequenties van de COVID-19-crisis voor het fiscale toezicht door de Belastingdienst. De crisis en de lockdownmaatregelen hebben korte- en langetermijngevolgen voor burgers en bedrijven en consequenties voor het werk van de Belastingdienst als uitvoerder en toezichthouder. De psychologische en economische impact van de crisis en de gewijzigde werkwijze van de Belastingdienst kunnen van invloed zijn op de mogelijkheden en motivatie om belastingverplichtingen na te komen. Dit zal verschillen in de opeenvolgende fasen van de crisis. Onze belangrijkste conclusie is dat de Belastingdienst in de verschillende fasen sterk rekening zal moeten houden met de veranderingen in de context van burgers en bedrijven en meer dan voor de crisis zal moeten handelen vanuit zijn maatschappelijke rol.

In dit proefschrift staat ‘Entrepreneurial mass litigation’ centraal. Dit is door Tillema gedefinieerd als ‘de (gedeeltelijke) financiering van de kosten van collectieve geschilbeslechting door een private partij, die hiervoor in ruil een deel van de opbrengst van de procedure ontvangt of een verhoogd vergoedingspercentage, beide alleen verschuldigd in geval van succes.’

De Nederlandse verstrekker van leverancierskrediet heeft weliswaar een voorrangspositie ten aanzien van de door hem geleverde zaak, maar in principe niet op het surrogaat. Uit het onderzoek van mr. Geurts blijkt dat Duitse, Amerikaanse en Belgische leveranciers sterkere posities hebben. Kunnen de Nederlandse wetgever en rechter de Nederlandse positie heroverwegen?

Een studie naar de doorwerking van publiekrechtelijke toezichtregelgeving in het nationale privaatrecht. Vanuit het perspectief van bescherming van particuliere beleggers vergelijkt Wallinga de implementatie van MiFID en MiFID II onder Nederlands, Duits en Engels recht en onderzoekt hij de mogelijkheid van civielrechtelijke afdwingbaarheid van toezichtregels.

In Nederland is het verlenen van gratie een bevoegdheid van de Kroon en heeft de rechter die de straf heeft opgelegd daarbij een zwaarwegende stem. Als het gaat om een lange gevangenisstraffen is het minder vanzelfsprekend geworden dat de minister die stem volgt. Hij wijkt dan af van het gerechtelijk advies. De afgelopen jaren zijn dergelijke afwijkende beslissingen aan de burgerlijke rechter voorgelegd. Deze heeft nu reeds enkele malen de minister bevolen zijn beslissing te herroepen. De vraag is echter welke ruimte de burgerlijke rechter heeft om de beslissing van de minister te toetsen en in verband daarmee: in hoeverre de minister eigenlijk van het gerechtelijk advies mag afwijken. Deze vragen worden in dit artikel vanuit bestuursrechtelijk perspectief benaderd.

The role that Paul Scholten assigns to conscience in his legal methodology still leads to heated discussions in literature after almost 100 years. Recognizing that in case law the conscience of the judge can be of decisive importance is apparently problematic. It would facilitate political court rulings, make judicial judgment uncontrollable and could be arbitrary for the parties to the legal dispute. Not only Scholten’s view on the role of conscience in judicial decision making is “a stumbling block”. At least as great is the fuss about his representation of conscience. Only Christian lawyers could identify with this. This article attempts to shed new light on the above points of criticism by drawing attention to the following aspects of Scholten’s legal methodology: the role of the facts in establishing the law, the nature of the legal judgment and finally the grounds on which conscience may be determined.

In deze bijdrage worden twee van de drie wetsvoorstellen voor een ‘eerlijke economie’ aan een kritische evaluatie onderworpen. Uit de historische en actuele schets die volgt, blijkt dat de wens om tot versterking van de positie van werknemers te komen bijzonder toepasselijk is in het huidige tijdsgewricht, waarin de factor arbeid op verschillende niveaus aan betekenis heeft ingeboet.

Wrongful convictions and miscarriages of justice, their reasons and effects, only rarely become the subject of academic debate in Poland. This article aims at filling this gap and providing a discussion on the current challenges of mechanisms available in Polish law focused on the verification of final judgments based on innocence claims. While there are two procedures designed to move such judgment: cassation and the reopening of criminal proceedings, only the latter aims at the verification of new facts and evidence, and this work remains focused exactly on that issue. The article begins with a case study of the famous Komenda case, which resulted in a successful innocence claim, serving as a good, though rare, example of reopening a case and acquitting the convict immediately and allows for discussing the reasons that commonly stand behind wrongful convictions in Poland. Furthermore, the article examines the innocence claim grounds as regulated in the Polish criminal procedure and their interpretation under the current case law. It also presents the procedure concerning the revision of the case. The work additionally provides the analysis of the use of innocence claim in practice, feeding on the statistical data and explaining tendencies in application for revision of a case. It also presents the efforts of the Polish Ombudsman and NGOs to raise public awareness in that field. The final conclusions address the main challenges that the Polish system faces concerning innocence claims and indicates the direction in which the system should go.