De Ondernemingskamer heeft in haar uitspraak van 30 april 2019 duidelijkheid geschapen over het rechtskarakter van het tijdelijk beheer van aandelen. Een aantal vragen is daarmee nog niet beantwoord. In dit artikel worden de volgende vraagpunten behandeld: kan de Beheerder meewerken aan het ontslag van de bestuurder, kan de Beheerder meewerken aan verkoop van de activa, hoe kan de Beheerder dekking krijgen voor mogelijke proceskosten indien hij aansprakelijk wordt gesteld en, ten slotte, dient de regelgeving met betrekking tot de openbare registers te worden aangepast?

De raadsheer-commissaris houdt toezicht op de procesmatige kant van het onderzoek door middel van het geven van aanwijzingen aan de onderzoeker respectievelijk het geven van bevelen aan de rechtspersoon of belanghebbenden. Sinds de introductie in 2013 is de raadsheer-commissaris minstens twintig keer in actie gekomen in vijftien verschillende enquêtes.

De auteur gaat in op de positie van de persoon die het onderzoek naar het beleid en de gang van zaken van een rechtspersoon uitvoert, de onderzoeker. Hij besteedt aandacht aan de belangrijkste taken, bevoegdheden en verplichtingen van de onderzoeker, alsmede aan enkele discussies die in dat kader spelen.

In het Vie d’Or-arrest is bepaald dat accountants bij de uitoefening van wettelijke taken een zorgplicht jegens derden hebben. Tot voor kort was onduidelijk welk toetsingskader geldt bij niet-wettelijke taken. Aan de hand van het recente ‘Jachthavencomplex-arrest’ wordt nader ingegaan op accountantsaansprakelijkheid bij dergelijke werkzaamheden.

Met het oog op bescherming van beleggers tegen besmettingsrisico’s bepaalt de Wet op het financieel toezicht (Wft) in artikel 4:37j dat beleggingsinstellingen een afgescheiden vermogen hebben. Bij beleggingsfondsen wordt deze vermogensafscheiding mede bereikt doordat de juridische eigendom van de activa van het fonds wordt gehouden door een separaat opgerichte bewaarentiteit. Ook regelt artikel 4:37j Wft dat de afgescheiden vermogens van verschillende beleggingsinstellingen, of subfondsen daarvan, bij één rechtspersoon kunnen worden ondergebracht. In de praktijk leidt de regeling tot misverstanden over de tenaamstelling van bijvoorbeeld overeenkomsten. Dit artikel beoogt de praktijk enkele handvatten te bieden ter voorkoming van bedoelde misverstanden.

Mediation is becoming ever more important in French law. For a long time, parties have been able to agree to mediate to avoid expensive and long legal proceedings. Recent reforms have extended the scope of mediation. The courts can ask parties to try and mediate, and in some areas of law, for instance disputes about less than € 5000, mediation has even become a prerequisite for being able to file a case. Whilst mediation is thus playing an important role in everyday disputes, national regulation for mediators is lagging behind. There are no thorough universal standards for mediators and there is no central disciplinary board, even though mediators’ organizations have been creating such professional rules and institutions. It is likely the advent of a mandatory attempt at mediation will lead the French legislator to adopt more universal rules for mediation.

This is a letter written by Brigitte Chin-A-Fat to the late Peter Hoefnagels, who was one of the Dutch pioneers in the field of divorce mediation and a professor of criminology and family law at Erasmus University Rotterdam. In 1997, TMD published an article from his hand in which he wrote how he had become inspired by the potential of divorce mediation and about his (first) experiences with this ‘new’ mode of dispute resolution in family disputes. The original article by Peter Hoefnagels, dating from 1997, is reproduced in 2021 in TMD in view of its relevance today and precedes the letter by Brigitte Chin-A-Fat.
Hoefnagels invented the so-called ‘divorce announcement’ and introduced psychology to the legal world of divorce and family mediation. Anno 2021, there are many (legal) developments which are bound to have an impact on the reform of Dutch divorce procedure.
The Dutch government has set up pilot projects experimenting with inter alia a ‘joint access’ to the family court. Many of these developments are in line with Hoefnagels’ suggestions to avoid harm being inflicted on the ex-spouses and notably their children to the largest extent possible. The author discusses some of the current pilot projects and connects the rationale underlying these experiments to Hoefnagels’ ideas as presented 25 years ago. She also looks into the future, notably which changes are likely to occur in the next 25 years in the field of divorce mediation.

De legitieme portie staat sinds de totstandkoming van het nieuwe erfrecht al ter discussie. Tegen de achtergrond van de aanbeveling tot afschaffing van de ‘klassieke’ legitieme door het Centrum voor Notarieel Recht Radboud Universiteit en Netwerk Notarissen onderzoeken de auteurs welke verschillende typen legitimarissen bestaan, welke verschillen en overeenkomsten er tussen deze legitimarissen zijn, en welke rechtshandelingen voor de onderscheiden legitimarissen noodzakelijk zijn om de respectievelijke rechten veilig te stellen. Daarbij is een belangrijke rol weggelegd voor het recht op informatie ex artikel 4:78 BW teneinde de legitieme te kunnen berekenen. Volgens recente jurisprudentie wordt bij de uitleg van dit wetsartikel steeds vaker teruggegrepen op de wetsgeschiedenis. Hieruit vloeit een ruimer recht op informatie voort ten faveure van de legitimaris-niet-erfgenaam. De legitieme portie kan daardoor nauwkeuriger worden vastgesteld. Dit alles om te komen tot het antwoord op de vraag welk belang de legitimaris heeft bij het voortbestaan van de legitieme portie.

In deze bijdrage besteedt de auteur aandacht aan opvattingen over vermogensongelijkheid en aan de in dat kader in België en in het Vlaams Gewest recent ingevoerde wetgeving. Die wetgeving moet enerzijds fiscale besparingroutes onaantrekkelijk maken en gunt anderzijds de verre verwant een fiscaal voordeeltje.