In deze bijdrage bespreekt de auteur het op 13 december 2019 gepubliceerde Monitoring Rapport van de vierde Monitoring Commissie Corporate Governance Code. Hierin wordt voor het eerst verslag gedaan over de in 2016 herziene Corporate Governance Code en de naleving daarvan over boekjaar 2018. Daarnaast besteedt de Monitoring Commissie aandacht aan enkele specifieke governance onderwerpen en benoemt zij enkele aandachtspunten.

In dit artikel bespreekt de auteur de bepalingen van de herziene aandeelhoudersrichtlijn en het wetsvoorstel bevorderen langetermijnbetrokkenheid van aandeelhouders, die zien op het bevorderen van langetermijnbetrokkenheid van aandeelhouders van beursvennootschappen. De auteur beantwoordt twee vragen: ten eerste de vraag of het bevorderen van de langetermijnbetrokkenheid van aandeelhouders van beursvennootschappen nastrevenswaardig is, en ten tweede of het bevorderen van langetermijnbetrokkenheid van aandeelhouders inderdaad een hoeksteen van het corporate-governancemodel van beursgenoteerde vennootschappen is.

De komst van Beneficial Corporations, of kortweg B Corps, naar Nederland roept vragen op. Wat is een B Corp? Hoe kun je een B Corp worden en blijven? En wat zijn de gevolgen van een certificering als B Corp in het Nederlandse vennootschapsrecht? Deze bijdrage beschrijft de B Corps en de kaders waarbinnen zij opereren.

Dit artikel behandelt de recent in werking getreden Nederlandse Stewardship Code, internationale stewardshipinitiatieven gericht aan institutionele beleggers en de regulering ervan vanuit Nederlands perspectief. Het artikel gaat in op de vraag of het instrumentarium ter bevordering van stewardshipgedrag middels een stewardshipcode en wetgeving passend is voor gedragsbeïnvloeding van institutionele beleggers.

Er bestaat een duidelijke kloof tussen de ondernemingsrechtelijke theorie en de praktijk als het gaat om de AVA van beursvennootschappen. De auteurs gaan in op deze bestaande problematiek, stellen een grondige modernisering van de AVA voor met moderne technologie en werpen een korte nieuwe blik op het Nederlandse corporate governance-bestel.

Na ruim tien jaar op de interne markt te zijn toegelaten, heeft de Commissie drie omstreden gewasbestrijdingsmiddelen (neonicotinoïden) verboden waarvan een causaal verband met bijensterfte in Europa werd vermoed. Vanwege wetenschappelijke onzekerheid hierover was het verbod gebaseerd op het voorzorgsbeginsel. Het beroep tegen deze toepassing van het beginsel is door het Gerecht in dit arrest ongegrond verklaard. Het is daarmee het eerste arrest waarin met zoveel woorden en zoveel overtuiging het voorzorgsbeginsel wordt getoetst en toegepast. Ondanks deze voorlopige zege voor de bescherming van milieu en menselijke gezondheid is het afwachten of de transitie naar een duurzaam gebruik van bestrijdingsmiddelen zal plaatsvinden. Dit hangt vooral samen met fundamentele vragen over de verhouding tussen de wetenschap en de politieke besluitvorming.
Gerecht 17 mei 2018, gevoegde zaken T-429/13 en T-451/13, Bayer CropScience AG en Syngenta Crop Protection AG/Europese Commissie, ECLI:EU:T:2018:280.

This article examines the legal issues pertaining to the use of civilian armed guards on board Danish-flagged ships for protection against piracy. The Danish model of regulation is interesting for several reasons. Firstly, the Danish Government was among the first European flag States to allow and formalise their use in a commercial setting. Secondly, the distribution of assignments between public authorities and private actors stands out as very pragmatic, as ship owners and contracting private security companies are empowered with competences which are traditionally considered as public administrative powers. Thirdly, the lex specialis framework governing the authorisation and use of force in self-defence is non-exhaustive, thus referring to lex generalis regulation, which does not take the special circumstances surrounding the use of armed guards into consideration. As a derived effect the private actors involved rely heavily on soft law and industry self-regulation instrument to complement the international and national legal framework.

In deze bijdrage bespreekt de auteur het zogenoemde Slotdocument van de Monitoring Commissie Corporate Governance Code onder voorzitterschap van Jaap van Manen. In dit vierde en laatste monitoringrapport blikt de Commissie terug op haar werkzaamheden van de afgelopen jaren, maar kijkt zij ook vooruit en geeft zij de nieuwe Commissie stof tot nadenken.

Despite enjoying distinct and privileged constitutional statuses, the Indigenous minorities of Malaysia, namely, the natives of Sabah, natives of Sarawak and the Peninsular Malaysia Orang Asli continue to endure dispossession from their customary lands, territories and resources. In response, these groups have resorted to seeking justice in the domestic courts to some degree of success. Over the last two decades, the Malaysian judiciary has applied the constitutional provisions and developed the common law to recognise and protect Indigenous land and resource rights beyond the literal confines of the written law. This article focuses on the effectiveness of the Malaysian courts in delivering the preferred remedy of Indigenous communities for land and resource issues, specifically, the restitution or return of traditional areas to these communities. Despite the Courts’ recognition and to a limited extent, return of Indigenous lands and resources beyond that conferred upon by the executive and legislative arms of government, it is contended that the utilisation of the judicial process is a potentially slow, costly, incongruous and unpredictable process that may also not necessarily be free from the influence of the domestic political and policy debates surrounding the return of Indigenous lands, territories and resources.

Indigenous claims have challenged a number of orthodoxies within state legal systems, one of them being the kinds of proof that can be admissible. In Canada, the focus has been on the admissibility and weight of oral traditions and histories. However, these novel forms are usually taken as alternative means of proving a set of facts that are not in themselves “cultural”, for example, the occupation by a group of people of an area of land that constitutes Aboriginal title. On this view, maps are a neutral technology for representing culturally different interests within those areas. Through Indigenous land use studies, claimants have been able to deploy the powerful symbolic capital of cartography to challenge dominant assumptions about “empty” land and the kinds of uses to which it can be put. There is a risk, though, that Indigenous understandings of land are captured or misrepresented by this technology, and that what appears neutral is in fact deeply implicated in the colonial project and occidental ideas of property. This paper will explore the possibilities for an alternative cartography suggested by digital technologies, by Indigenous artists, and by maps beyond the visual order.

Naar aanleiding van de uitspraak van de Ondernemingskamer van het Gerechtshof Amsterdam van 29 mei 2017 inzake Elliott International L.P. c.s./AkzoNobel NV bespreekt de auteur in dit artikel de stand van zaken met betrekking tot de reikwijdte van de bevoegdheden en taken van de organen van een beursvennootschap in het kader van het perspectief van een mogelijke overname en soortgelijke situaties. Daarbij wordt ook ingegaan op de recente discussie of Nederlandse beursvennootschappen meer bescherming behoeven.

Met de recent herziene Aandeelhoudersrechtenrichtlijn beoogt de Europese Commissie de rol en de verantwoordelijkheid van (institutionele) aandeelhouders binnen Europese beursgenoteerde vennootschappen te vergroten. In deze bijdrage bespreekt de auteur hoe deze doelstelling zich verhoudt tot de uitgangspunten van het Nederlandse bestel van corporate governance en op welke wijze de Richtlijn effect kan sorteren in Nederland.

Naar aanleiding van het Eumedion-symposium van 17 november 2017 bespreekt de auteur recente ontwikkelingen in het Nederlandse corporate governance-landschap, specifiek de mogelijkheden voor beursvennootschappen om zich te beschermen tegen een ongewenste overname. In dat kader wordt onder meer ingegaan op het agenderingsrecht van aandeelhouders, de aangekondigde invoering van de bedenktijd en de voorgenomen afschaffing van de dividendbelasting.

Anatoli van der Krans gaat in zijn artikel in op de wijzigingen die de Monitoring Commissie Corporate Governance voorstelt rondom het thema ‘relatie met aandeelhouders’. Dit betreffen achtereenvolgens (i) de aanwezigheid van voorgedragen bestuurders en commissarissen; (ii) de responstijd; (iii) certificering; en (iv) taal. Verder signaleert hij een aantal belangrijke punten die momenteel schuren en bij een meer fundamentele discussie kunnen worden meegenomen. Met name de vrijwel totale scheiding tussen dialoog en het maken van een stembeslissing enerzijds en de formele besluitvorming op de AVA anderzijds bij grote beursvennootschappen is zorgwekkend en onderstreept de noodzaak tot verdere gedachtenvorming over de rol van de AVA

Met steun van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) hebben de Erasmus School of Law (Rotterdam) en de Universiteit van Amsterdam sedert 2014 een project uitgevoerd over ‘smart mixes of transboundary environmental harm’.

Dit artikel is voor een groot deel gelijk aan de tekst van de inaugurele rede die de auteur uitsprak op 4 april 2016 bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar Mededingingsrecht.

Governance of family wealth is multifaceted in nature. In order to deepen our understanding of this topical issue, the current article offers a framework to grasp the complexity of family wealth governance. In doing so, the authors make a distinction between family wealth, socioemotional wealth, and family dynamics. The authors bridge the three distinct – yet interrelated – aspects both from a legal and psychological perspective. The framework can expand insight towards conflicts existing within families, across generations. Each component then provides challenges as well as opportunities to manage family conflict in an integrative and sustainable manner, a process which is facilitated by empathy.

Op 11 februari 2016 publiceerde de Monitoring Commissie Corporate Governance een consultatiedocument met voorstellen tot herziening van de Nederlandse Corporate Governance Code. De Commissie heeft met haar consultatievoorstel beoogd om het onderwerp van langetermijnwaardecreatie nadrukkelijk op de agenda te zetten. Dat is gelukt, maar er is nog wel voer voor discussie.

Forest certification schemes and the legality regime are two main methods of transnational forest governance. A recent review of the literature has revealed that the government and forest certification are often intertwined. Based on that review, this contribution argues that governments play divergent roles in forest certification schemes in different aspects of the regulatory process: namely, agenda and standard setting, implementation, monitoring, and enforcement. In most FSC schemes, governments in developed countries play a less active role in most of these aspects than they do in context-based industry-dominated schemes. In the three emerging economies examined – Indonesia, Brazil, and China – the government sometimes plays a more active role in context-based, industry-dominated schemes than it does in developed countries. The rising legality regime might further strengthen the role of the government in forest governance in these emerging economies. Moreover, China may exemplify the fact that forest governance is entering a new phase, because the country not only exports to countries demanding legal verification, but also imports from countries where the risk of illegal logging is high. This illustrates that the role of governments in forest governance is constantly evolving.

This editorial offers an introduction to the current issue.