Met de Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA) introduceert de wetgever een nieuw instrument in de Faillissementswet: het dwangakkoord buiten surseance en faillissement. De auteur verkent in dit artikel de toepassingsmogelijkheden van de WHOA bij groepsherstructureringen, zowel in nationale als in internationale context.

Dit jaar boog de Hoge Raad zich tweemaal over het leerstuk van het primaat van de politiek in de WOR. In deze bijdrage worden met name deze twee uitspraken besproken, in het licht van de ratio van het primaat van de politiek. Wordt de medezeggenschap bij de overheid niet te veel gemarginaliseerd?

Een internationale kartelschadevordering wordt beheerst door het recht van het land waar de markt is beïnvloed. In de praktijk blijkt deze marktregel echter moeilijk toepasbaar, vooral wanneer vorderingen gebundeld worden ingediend. Dit artikel bespreekt de knelpunten van de marktregel en onderzoekt de praktische en juridische haalbaarheid van alternatieve aanknopingspunten.

Dit artikel bespreekt de rechtspositie van de raadsman tijdens het politieverhoor. De advocaat heeft sinds de uitspraak in de zaak Salduz/Turkije het recht voorafgaand aan het politieverhoor aanwezig te zijn bij het verhoor. Het recht tot rechtsbijstand strekt zich ook uit tot aanwezigheid tijdens het verhoor. De invulling van dat rechtsbijstandsrecht tijdens het verhoor is geregeld in het Besluit inrichting en orde politieverhoor. De auteurs bespreken in dit artikel de houdbaarheid van die regeling. Uitspraken van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) lijken te suggereren dat deze invulling te eng is.

Deze bijdrage bespreekt de vraag tot welke einduitspraak de strafrechter, bij een geslaagd beroep op noodweer bij ‘eenvoudige mishandeling’, moet komen volgens het schema van artikel 352 Sv. Moet dat zijn: vrijspraak van het ten laste gelegde feit (art. 352, lid 1 Sv) of ontslag van alle rechtsvervolging (art. 352, lid 2 Sv)?

De Hoge Raad drukt de laatste vier jaar een belangrijk stempel op de reikwijdte van de strafbaarstelling van mensenhandel, die is opgenomen in artikel 273f Sr. Zo heeft hij het wetsartikel in belangrijke mate afgebakend door in een deel van de delictsomschrijvingen het bestanddeel ‘uitbuiting’ in te lezen. Wat zijn de implicaties van de door de Hoge Raad gekozen oplossingsrichting en hoe kunnen de door hem gemaakte keuzes worden gewaardeerd?

Herziening ten voordele van de gewezen verdachte is een bijzonder rechtsmiddel in het gesloten stelsel van rechtsmiddelen. Onder meer op grond van een novum kan, bij hoge uitzondering, een onherroepelijke veroordeling alsnog ongedaan worden gemaakt. De regeling heeft in 2012 diverse wijzigingen ondergaan. Daarbij is het novumcriterium verruimd en is de mogelijkheid ingevoerd dat de procureur-generaal een nader onderzoek verricht naar het mogelijke bestaan van een novum. De Adviescommissie afgesloten strafzaken (ACAS) adviseert hem veelal over de wenselijkheid van dergelijk onderzoek. Het wettelijke novumcriterium en de taakopvatting van de ACAS zijn echter geen rustig bezit gebleken. Er wordt doorlopend voorgesteld om het novumcriterium verder te verruimen en om de ACAS breder naar afgesloten zaken te laten kijken. Het is de vraag of de wetgever aan die oproep gehoor moet geven.

Deze bijdrage bespreekt recente rechtspraak van de Hoge Raad inzake het ne bis in idem-beginsel na het Alcoholslotprogramma-arrest. Hieruit blijkt dat dat een vergelijking met dit arrest niet opgaat en dat het arrest een uitzonderingspositie in blijft nemen. Ook wordt de rechtspraak beschouwd en gewaardeerd in het licht van de ratio van het ne bis in idem-beginsel en vanuit Europees perspectief. Geconcludeerd wordt dat de nadruk, zowel in nationale als in Europese context, (steeds meer) lijkt te liggen op evenredige bestraffing bij cumulatie van procedures, zodat recht wordt gedaan aan de materiële grondslag van het ne bis in idem-beginsel.

Naar aanleiding van een door socioloog Bas van Stokkom georganiseerde conferentie over de grenzen van slachtofferemancipatie schetst de auteur een korte mentaliteitsgeschiedenis van de versterkte positie van het slachtoffer in strafrecht en samenleving sinds de Tweede Wereldoorlog. Het woord slachtoffer heeft niet alleen in verschillende tijden maar ook in verschillende contexten een andere lading gekregen. De auteur behandelt de vraag waar de theoretische en praktische grenzen van de emancipatie van het slachtoffer in het strafrecht liggen.

Joint reflection of practitioners and clients appears beneficiary for the effectiveness of their working alliance in, for instance, psychotherapy. This study aims to find out whether a similar beneficiary effect is experienced by practitioners and clients in probation supervision, a mandated setting. Over thirty dyads of Dutch probation officers and probationers participated into structured joint reflection, using the working alliance monitor, specifically designed for this purpose. The majority of probation officers reported the reflection as useful. Probationers reported a more mixed experience. Probationers with an intellectual disability more often needed help to understand the working alliance monitor.

Theater performance must make hard sides of police work open to discussion

The Dutch police has noticed that in cases of honour-based violence often people are involved that might suffer from some form of trauma. Over the last years the police has dealt with cases from, for example, refugees that have fled from with war infected regions. Next to that, the road to the north of Europe was also involved with serious safety issues. Therefore the police works together with specialists in the treatment of trauma. In this article some frequently encountered misunderstandings about trauma are described, illustrated with cases of honour-based violence. The first misunderstanding is that all trauma is PTSS; the second is that PTSD explains all the mis happenings in an individual’s life; the third misunderstanding is that EMDR is the effective treatment for all sorts of trauma.

Restorative justice has developed into a recognized sanction or intervention in several countries. Literature shows that restorative justice is experienced as a procedural just approach by participants. Furthermore, a strong rejection of the behavior of the violators would reinforce reintegrative shaming in the process. Finally, stopping crime (desistance) could be achieved if the restorative justice approach would include reconstructing the self-image of the participants. This systematic literature review examines to what extent restorative justice contributes to compliant behavior by individuals and corporations. Although direct effects of restorative justice on compliance and recidivism fail to appear, procedural justice and reintegrative shame are positively affected. The results offer practical implementations and challenges for further research.

In this article, we discuss a particular form of interdisciplinary legal research. We focus on a discipline that may be fruitfully combined with doctrinal research, namely philosophy. The aim of this article is to give an account of the methods of philosophy that are most relevant and useful for doctrinal legal scholars. Our focus is therefore mostly on legal philosophy and the philosophical subdisciplines closely related to it, such as political philosophy and ethics. We characterize legal philosophy in three complementary ways: as an activity, as insights, and as theories. We then discuss three methods of legal philosophy: argumentation analysis and construction, author analysis and reflective equilibrium. In the practice of research these three methods are usually combined, as we will show with various examples.

Increasingly often, it is stated that the universal values underpinning Western liberal democracies are a product of a ‘Judeo-Christian’ tradition. This article explores the legitimacy of this claim from the perspective of liberal-democratic theory. It argues that state-endorsed claims about the historical roots of liberal-democratic values are problematic (1) if they are promoted as though they are above democratic scrutiny and (2) if they insinuate that citizens who belong to a particular (majority) culture remain the ‘cultural owners’ of the core values underpinning the state. More pragmatically, the paper suggests that the claim carries the risk of failing to facilitate all citizens becoming or remaining committed to nurturing fundamental rights and a shared society based on norms of democratic equality.

In countries like Belgium and The Netherlands, there seems to be overwhelming public acceptance of transplantation and organ donation. Yet, paradoxically, part of the public refuses post-mortal donation of their own organs or of those of family members. It is customary within the transplantation context to accept the refusal of organ donation by family members “in order to accommodate their feelings”. I argue that this attitude does not take seriously what is really behind the refusal of donation by (at least some) family members. My hypothesis is that even in very secularized societies, this refusal is determined by cultural-symbolic attitudes vis-à-vis the (dead) human body (and some of its parts). The blind spot for this reality, both in the practice of and discussions around organ donation, prevents understanding of what is producing the paradox mentioned.