In deze bijdrage wordt de voorgestelde modernisering van artikel 359a Sv besproken in het kader van de drie voorgestelde criteria voor sanctionering: i) het belang van een goede rechtsbedeling; ii) een eerlijk proces; en iii) een goede procesorde. Dit betreft een eerste verkenning naar de betekenis van de drie voorgestelde criteria. De vraag die centraal staat is of en, zo ja, in hoeverre deze noties een hernieuwde invulling van het geldend recht met zich brengen.

Van oudsher vervalt na verloop van tijd het recht tot strafvordering. De wettelijke regeling van deze zogeheten vervolgingsverjaring vormt echter allang geen rustig bezit meer. Zij is de laatste decennia zo vaan en zo ingrijpend gewijzigd dat de vraag rijst of ze niet evengoed helemaal kan worden afgeschaft. Dat is de vraag die in dit artikel onder ogen wordt gezien.

Is het mogelijkheid de strafprocedure in hoger beroep op innovatieve wijze te verkorten? Hier wordt een voorstel gedaan om op basis van consensualiteit te komen tot afspraken over versnelde afdoening in oude zaken. Het proces moet fair zijn en in lijn met uitgangspunten van het Wetboek van Strafvordering. Afspraken gemaakt tussen openbaar ministerie en verdediging worden voorgelegd aan de rechter. Een ingelaste schriftelijke ronde waarin standpunten worden uitgewisseld, goede planning van openbare (avond)zittingen en strakke handhaving van termijnen moeten daadwerkelijke versnelling mogelijk maken.