Deze bijdrage bespreekt en geeft relevante achtergronden over de beschikking van de voorzieningenrechter op het verzoek van Elliott om een machtiging om een algemene vergadering van AkzoNobel bijeen te roepen. Centraal staan de vragen hoe zo’n verzoek moet worden getoetst en hoeveel beslissingsruimte de voorzieningenrechter daarbij heeft.

Het gebruik van grote hoeveelheden gegevens (Big Data) levert een steeds grotere bijdrage aan het succes van de opsporing. De toepassing van Big Data brengt echter ook (privacy)risico’s met zich mee. Door de gebrekkige samenhang tussen het Wetboek van Strafvordering en de Wet politiegegevens is het gebruik van Big Data momenteel niet goed gereguleerd. In dit artikel worden de belangrijkste risico’s voor de rechtsbescherming bij het gebruik van Big Data voor opsporingsdoeleinden besproken en wordt bekeken in hoeverre het huidige en toekomstige strafvorderlijke kader deze risico’s kan adresseren.

This contribution examines the legal legitimacy of ‘Article IV Consultations’ performed by the IMF as part of its responsibility for surveillance under Article IV of its Articles of Agreement. The analysis focuses on tax recommendations given by the Fund to its member countries in the context of Consultations. This paper determines that these tax recommendations derive from a broad interpretation of the powers and obligations that have been agreed to in the Fund’s Articles of Agreement. Such an interpretation leads to a legitimacy deficit, as member countries of the Fund have not given their state consent to receive recommendations as to which should be the tax policies it should adopt.

The global financial crisis of 2008 and the following public uproar over offshore tax evasion and corporate aggressive tax planning scandals gave rise to unprecedented international cooperation on tax information exchange and coordination on corporate tax reforms. At the behest of the G20, the OECD developed a comprehensive package of ‘consensus-based’ policy reform measures aimed to curb base erosion and profit shifting (BEPS) by multinationals and to restore fairness and coherence to the international tax system. The legitimacy of the OECD/G20 BEPS Project, however, has been widely challenged. This paper explores the validity of the legitimacy concerns raised by the various stakeholders regarding the OECD/G20 BEPS Project.

The Global Forum on transparency and exchange of information for tax purposes has undertaken peer reviews on the implementation of the global standard of exchange of information on request, both from the perspective of formalities available and from the perspective of actual implementation. In the review reports Global Forum advises jurisdictions on required amendments of regulations and practices. With these advices, the Global Forum exercises regulatory authority. The article assesses the legitimacy of the exercise of such authority by the Global Forum and concludes that the exercise of such authority is not legitimate for the reason that the rule of law is abused by preventing jurisdictions to adhere to due process rules.

The emergence of global tax governance was triggered by common tax problems, which are now still being faced by international society of nation-states. In the creation of this framework, international institutions have been playing a major role. One of these institutions is the World Bank (Bank). However, those who write about the virtues and vices of the main creators of the framework usually disregard the Bank. This article, therefore, argues that this disregard is not justified because the Bank has also been playing a prominent role. Since two informal decisions taken in the past have contributed to this position of the Bank, the article gives in addition to it answers to the following two related questions: whether these informal decisions of the Bank were legal and if so, what implications, if any, they have for the Bank’s legitimacy.

Het Nederlandse rechtssysteem biedt partijen in het economisch verkeer handvatten om benodigde informatie boven tafel te krijgen, ook als deze zich bij een derde bevindt. Bij overnamecontracten kan worden gedacht aan artikel 843a Rv, dat een partij een grondslag biedt om in en buiten rechte kennis te nemen van een (schriftelijk bewijsmiddel) dat haar in beginsel wel bekend is, maar niet in haar bezit is. In vennootschapsrechtelijke verhoudingen is van belang het recht van de algemene vergadering op inlichtingen op grond van artikel 2:107/217 lid 2 BW.
De wettelijke instrumenten bieden echter in veel gevallen onvoldoende houvast en rechtszekerheid. Om die reden is het bij een overnamecontract of aandeelhoudersovereenkomst in het belang van partijen om te voorzien in een heldere contractuele regeling die recht doet aan de feitelijke omstandigheden en de belangen van de betrokken partijen. Bij het opstellen van een dergelijke regeling dienen de betrokken juristen een balans te vinden tussen het belang van partijen op informatie, die zij op grond van de wet wellicht niet zouden kunnen verkrijgen, en het belang van de partij die de informatie zou moeten afstaan.

Het wetsvoorstel werd ingevoerd als gevolg van de motie Dijksma, die de positie van belangenorganisaties in collectieve schadevergoedingsacties moest verbeteren. Terwijl het systeem van de exclusieve belangenbehartiger in combinatie met het voorgestelde opt-outregime vroeg in de procedure verweerders een grote dienst bewijst, doet het wetsvoorstel weinig voor de adequate financiering van collectieve acties, waardoor een tekort aan rechtsbescherming dreigt. De auteur pleit voor een wettelijke introductie van de ‘common fund’, gekoppeld aan de bevoegdheid voor de rechter om de ‘success fee’ voor de procesfinanciers te bepalen. Dit dient wel te worden geflankeerd door een passende opleiding en training van de rechters die over collectieve acties oordelen. Ook dient de registratieplicht te worden uitgebreid met rapportageplicht aan het einde van een collectieve actie of schikking.

De wetgevers van zowel Nederland als Engeland willen de benoeming van rechtspersonen als niet-uitvoerende bestuurders verbieden. In Nederland is deze keuze echter niet onderbouwd; dit terwijl zij lijkt te botsen met de behoeften van de praktijk. Welke lessen kunnen uit de Engelse stand van zaken worden getrokken?

Deze bijdrage bespreekt het special committee vanuit zowel juridisch als praktisch perspectief, mede op basis van empirisch onderzoek. Hierbij wordt aandacht besteed aan de ontwikkeling van het special committee in de VS. Doel is richtsnoeren te geven voor het gebruik van special committees bij openbare biedingen op Nederlandse beursvennootschappen.

De afgelopen jaren is de aandacht voor de rol en de positie van de raad van commissarissen (RvC) van een doelvennootschap bij een overname toegenomen. Het komt in de praktijk regelmatig voor dat de RvC (mede) uit zijn midden een speciale overnamecommissie of stuurgroep vormt die specifiek belast is met een juiste afwikkeling van het overnameproces. In dit artikel gaan de auteurs in op de rol en vormgeving van deze speciale overnamecommissie.

This paper discusses the meaning and the importance of emotions, in particular the sincere guilt feelings of the offender. It is argued that the emotion of guilt reveals important information about the offender’s values and normative position. In the remainder of the paper, special consideration is awarded to the argument concerning ritual apologies, which might contain value even when insincere. This argument is rejected, on two grounds: 1. if the apology ritual does not aim for sincere guilt feelings, then the use of the symbol of apology is not fitting; and 2. if the apology ritual does aim for sincere guilt, then an insincere apology devalues the sincere expression.

Naar aanleiding van het optreden van Paul Cliteur in het Wilders II-proces rijst de vraag hoe de inzet van een rechtsgang zich verhoudt tot de eigen aard van de filosofie. Aan de ene kant vertolkt filosofie precies dat register van waarheid dat in het recht aan de orde is. Aan de andere kant is die vertolking zo oneindig open dat ze strijdt met het gesloten karakter van het recht als een proces dat conflicten moet beëindigen door gezagvolle beslissingen. Socrates’ optreden in zijn eigen proces toont aan: de slechtste dienst die de filosofie het recht kan bewijzen, is het verlengstuk te worden van het positieve recht en zich bij voorbaat beschikbaar te stellen als een vindplaats van argumenten wanneer de juridische argumenten op zijn. De slotparagraaf argumenteert dat Cliteur deze socratische les terzijde legt. Als gevolg daarvan geeft hij een geforceerde lezing van het Felter-arrest en mist hij de kern van het begrip ‘onverdraagzaamheid’.

The main goal of an interrogation is to elicit truthful information about the involvement of a suspect or witness in a criminal act. Some interrogation methods and techniques are useful for extracting information from otherwise unwilling suspects, but they can also elicit false confessions or statements from innocent (and vulnerable) suspects and witnesses. Multiple studies show that a large proportion of false confessions are made by suspects with an intellectual disability. Intellectual disabilities are often difficult to recognize, because of an individual’s streetwise behavior. This vulnerable group is extremely sensitive to suggestibility, compliance and acquiescence. Some interrogation methods and techniques used by the police can have a severe influence on these features and therefore on the reliability of statements. Given the overrepresentation of people with an intellectual disability in the Dutch criminal justice system, it is of great importance to prevent unwanted risks in the interrogation.

Drawing on material from her extensive study of Russian organized crime, the author sketches a portrait of Semjon Mogilevitsj. This Russian ‘godfather’ enjoys the reputation of being the smartest and highest educated mafia boss worldwide. Indeed Mogilevitsj obtained a master’s degree in Economics with good results, but this alone doesn’t explain his phenomenal successes in criminal as well as in legal business. Describing the steady expansion of his criminal activities from Russia into Israel, the United States, Eastern Europa, Italy and Canada, the author suggests that the social and economic circumstances in Russia just before and during the collapse of the Soviet Union might have served as an ideal playing ground for Mogilevitsj to develop the specific social intelligence and skills needed to successfully run a criminal organization.