In het Google Android-besluit heeft de Europese Commissie aan Google een recordboete opgelegd wegens misbruik van een economische machtspositie in de zin van artikel 102 VWEU. In het besluit staat Android, het besturingssysteem van Google voor smartphones en tablets, centraal. Google biedt dit aan via een open source-model. Het besluit stelt een machtspositie van Google vast op verschillende digitale markten: (1) de markt voor licenseerbare besturingssystemen voor slimme mobiele apparaten, (2) de markt voor Android appstores en (3) de markt voor algemene zoekdiensten op het internet (Google Search). Volgens de Commissie heeft Google met verschillende gedragingen, waaronder exclusiviteitsbetalingen en koppelverkoop, haar positie op laatstgenoemde markt, waarop zij inkomsten genereert via online advertenties, willen beschermen. De Commissie kwalificeert deze gedragingen als misbruik in de zin van artikel 102 VWEU. De auteurs analyseren het besluit en de inzet van het mededingingsrechtelijke instrument misbruik van een economische machtspositie in deze complexe digitale omgeving. Daarbij gaan zij in het bijzonder ook in op het bijzondere verdienmodel van Google ten aanzien van Android, waarbij innovatieve technologie kosteloos ter beschikking wordt gesteld in ruil voor restricties die erop zijn gericht de Googlediensten die advertentie-inkomsten genereren een zo groot mogelijk bereik te garanderen.
Besluit van de Europese Commissie van 18 juli 2018 met betrekking tot een procedure onder artikel 102 VWEU en artikel 54 van de EER-overeenkomst (zaak AT.40099 – Google Android)

This contribution reports about a research in a medium-sized municipality on the possibilities of giving municipalities an instrument to determine at the earliest possible stage which neighborhoods are at (increased) risk of exposure to organized crime and its consequences. We are searching for indicators to measure that exposure to give direction to preventive measures. Our focus is on the erosion of structures and foundations of society as a result of activities of organized crime, eventually resulting in the infringement of the rule of law. It is therefore not about the phenomenon of organized crime itself, but about its effects on society. This requires clarification and measurability of the concept. In this first exploration, we focus on the following five manifestations of the effect of organized crime: The emergence of a subculture: not recognizing government authority; the emergence of takeover of power in the neighborhood; the emergence of vulnerable groups of citizens; the creation of the image: crime pays off; and the emergence of unfair competition.

In this article Tom Daems and Bas van Stokkom reflect upon what it means to argue that an author or text is ‘significant’ and the role and function the study of classical or significant texts can have in our current times.

As a special employer, the church has an interest in shaping its own personnel policy in order to achieve the mission and objective. In part, the legislator has met this need. After all, various laws in the field of appointment, terms of employment and dismissal take account of the specific interests of the church as described before. The external border consists of fundamental human rights that are included in the ECHR and the European Directive on equal treatment. It is not always clear where the external border is exactly. The Dutch legislation regarding the battle of ‘church law’ and fundamental rights is not consistent. Moreover, there we notice a tension between national law and the European directive.

De regeling van de voorlopige hechtenis verandert mogelijk ingrijpend, blijkens het conceptwetsvoorstel tot vaststelling van Boek 2 van het nieuwe Wetboek van Strafvordering. De rechter krijgt ingevolge dit voorstel de mogelijkheid om in plaats van de voorlopige hechtenis de voorlopige vrijheidsbeperking te bevelen en de schorsing van de voorlopige hechtenis komt te vervallen. De ultimum remedium-gedachte rechtvaardigt dat gekozen wordt voor een systeem waarin de voorlopige vrijheidsbeperking voorop staat. Dat stelsel geniet ook op Europees niveau de voorkeur. De keuze voor dit systeem is evenwel niet geheel zonder risico’s en het vooropstellen van de voorlopige vrijheidsbeperking zal de praktijk ook voor nieuwe uitdagingen stellen. In deze bijdrage worden deze risico’s besproken en wordt een aantal aanbevelingen gedaan tot aanpassing van het voorliggende conceptwetsvoorstel.

De hulpofficier van justitie is een zeer belangrijke figuur in de Nederlandse strafrechtspleging. Ondanks de soms vergaande bevoegdheden van de hulpofficier is er weinig duidelijkheid over de competenties waarover de 4000 Nederlandse hulpofficieren moeten beschikken. Al in 2013 is door minister, politie en OM aangekondigd dat er gewerkt gaat worden aan een officier ‘nieuwe stijl’, met een versterkte rol en gekoppeld aan een nieuwe, betere opleiding. Welke visie aan deze versterking ten grondslag ligt, is echter niet bekend. Desalniettemin wordt ook in de moderniseringsoperatie voor het Wetboek van Strafvordering gezinspeeld op de nieuwe, versterkte positie van de hulpofficier. In dit artikel wordt ingegaan op de rol van de hulpofficier en (het gebrek aan) de discussie daarover. Vervolgens worden de plannen voor de versterkte rol van de hulpofficier (voor zover bekend) besproken en worden de in het kader van de modernisering van het Wetboek van Strafvordering voorgestelde veranderingen tegen het licht gehouden. Door een gebrek aan (informatie over een) duidelijke visie en een rommelig toegelicht conceptwetsvoorstel is het vooralsnog lastig om enthousiast te worden.

The term ‘Judeo Christian civilization’ dates from the second half of the twentieth century, but has of recent gained in popularity with politicians and policy makers. It seems to be no coincidence that this has a direct correlation with the debates on the position of Islam in Europe. This article is a critical assessment of the meanings of the various elements of this term: what is so Christian about European civilization, what is Judaism’s part therein, and what role does the Islam play? It is notable that one often considers this Judeo Christian ‘culture’ or ‘civilization’ as an uninterupted historical proces, while the second half of the twentieth century shows a clear rupture when it concerns values or the experience of religion. Also remarkable is that one often fails to make the differentiation between religion as a theological cult and as a culture carrier, or between the principles and the practice of a religion. As a consequence, the term ‘Judeo Christian civilization’ or ‘culture’ is being used in a very sloppy or selective manner, often with the purpose to exclude Islam.

Recently the Dutch parliament passed a law that provides the subsidy for religious and humanist education in state schools. The law on primary education gives to the parents the right to ask for it. Religious education in state schools exists in the Netherlands since the beginning of the 19th century, optional and taught by representatives of the church. So it is appropriate for the state school which wish to be a school for everyone. And public funding is appropriate in the Dutch education system.

Islamic scripture provides no definition of the caliphate and the term ‘Islamic state’ was coined for the first time in 1941. Pakistan and Iran call themselves an ‘Islamic republic,’ and ISIS has named itself an ‘Islamic State’ headed by a caliph. For many Muslims the term represents an ideal of a society that is just, peaceful and prosperous. That looks more like a utopian dream. So what is this Islamic state exactly? In this article we will answer that question by means of three approaches: the tenets of Islam, the historical and modern reality, and the wishes of the modern Muslims.

Nederlandse toezichthouders worstelen met schadelijk maar legaal ondernemingsgedrag. Dit artikel laat spanningsvelden zien die toezichthouders in dit kader ondervinden, en plaatst dit in een kader van vier mogelijke taakopvattingen. Een dialoog over deze spanningsvelden en taakopvattingen kan de discrepantie verkleinen tussen wat toezichthouders doen en wat de samenleving van hen verwacht.

The author illustrates the complexity of cases mediators are confronted with by using two exemplary cases. Sometimes legal issues deriving from family law, divorce law and criminal law all are disputed at the same time, frustrating and even blocking all parties including their legal counsels who are also part of the conflict-system. When a conflict-system becomes contaminated, often support systems are mobilised. If a mediator wants to play a role in sorting out the process – which is not his fundamental task – it is best to seek co-operation with the legal counsels.

In De zaak van Sinterklaas: Zwarte Piet staat terecht bespreken Aspha Bijnaar en Cees Maris de maatschappelijke en juridische controverses rond Zwarte Piet vanuit het rechtsfilosofische ideaal van de liberale rechtsstaat. Ze betogen dat Zwarte Piet is besmet met het racisme van het koloniale verleden. Wegens het belang van de uitingsvrijheid moet de overheid discriminerende uitingen niet verbieden, maar met argumenten tegenspreken. Een neutrale rechtsstaat mag zelf niet discrimineren: Sinterklaasevenementen waarbij overheidsinstellingen direct zijn betrokken, moeten vrij zijn van racistische smetten.

Triggered by the recent Paris attacks the authors make an attempt to answer the question how liberal democracies can react to religious extremists that respond with violence to utterances they consider to be blasphemous. After a brief historical survey of the reactions to blasphemy in penal law and philosophy, the authors compare blasphemy laws and their relation to the freedom of speech in various European countries. Then they analyse the relevant case law of the European Court of Human Rights and the U.S. Supreme Court. In their conclusion the authors defend the position that liberal democracies should be cautious in order to prevent the principles of liberal democracy from being subverted by self-censorship induced by fear of extremism.

This articles offers an overview of four centuries of ‘forbidden relations’ in The Netherlands. From the late sixteenth century onwards, the dominant Calvinist church tried to ‘purify’ the Dutch nation by persecuting all forms of fornication, adultery, incest, and sodomy. The French period (1795-1813) separated church and state, and removed several forms of forbidden relations from the penal code. But social control on relations remained intense. An ‘ideal’ marriage was based on equality of the spouses in terms of social background, religion and age. Parents as well as the local community made sure young people made the ‘right’ choice. Competition between religious groups intensified in the late nineteenth century and mixed marriages became even more problematic. In the 1960s and 1970s all this began to change, and many rules and norms regarding partner choice were relaxed. An example of the changes over time are unmarried cohabitations which transformed from a crime (sanctioned by banishment) to deviant behaviour (sanctions through withholding poor relief) to a more or less normative ‘trial marriage’.

Recently the European Court of Human Rights issued its Grand Chamber judgment in the case of Fernández Martínez versus Spain. This case shows the importance of a sound and justified approach of the collective dimension of religious freedom. It is argued that a perspective from individual autonomy falls short. Instead, an account is proposed which reflects on the nature of religious collectivities, and on the proper place of the state within society. In some aspects of the said judgment, elements of such an approach can be found, while other aspects show more affinity with a contrary approach. The judgment therefore suffers from incoherence, as it is argued.