Een nieuwe golf van economisch patriottisme doet de vraag rijzen in hoeverre het Unierecht een keurslijf vormt voor publieke belangen die, in het kader van fusies en buitenlandse investeringen, kunnen worden ingeroepen ter onttrekking van nationale regelingen aan de vrije mededinging. In dit artikel zal deze kwestie benaderd worden vanuit het perspectief van het internemarktrecht. Daarbij zal worden ingegaan op de vraag of – en zo ja, wanneer – lidstaten op grond van het Unierecht nationale mechanismen mogen instellen en/of toepassen.

Plattelandswoning. Beleidsregels. Spuitzone.

In Aruba wordt op dit moment gewerkt aan een Landsverordening houdende algemene regels van bestuursrecht, terwijl dat land, evenals de andere Caribische landen van het Koninkrijk, meerdere andere algemeen-bestuursrechtelijke wetten kent. Dit artikel onderzoekt het nut van invoering van een ‘Algemene wet bestuursrecht’ voor die Caribische landen. Conclusie is dat het belangrijker is dat het onderwerp van de bestuurlijke handhaving geregeld wordt, dan dat men gaat werken aan één omvattende landsverordening met meerdere bestuursrechtelijke onderwerpen. Deze conclusie is relevant voor het wetgevingsbeleid in Aruba, Curaçao en Sint Maarten.

Veel M&A-professionals zijn niet goed bekend met ‘transfer pricing’ en de regelgeving die daarop van toepassing is. Dit kan resulteren in onvoldoende aandacht voor eventuele risico’s bij de target. In deze bijdrage bespreken de auteurs wat transfer pricing inhoudt en waarom het van belang is hier tijdens een overnameproces voldoende aandacht aan te besteden.

Sinds 2000 nam de Ondernemingskamer in uitkoopprocedures haar eindarrest als peildatum voor de bepaling van de uitkoopprijs. In het arrest inzake Unit4 (7 juli 2015) komt de OK terug van dit uitgangspunt. Vanaf heden wordt een peildatum in het verleden gebruikt. Na een openbaar bod is de dag van betaalbaarstelling de peildatum.

Mededingingstoezicht op ziekenhuisfusies moet waarborgen dat ziekenhuizen de kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid van zorg bevorderen. Dit artikel onderzoekt of ACM die taak waarmaakt. Dat gebeurt vanuit het perspectief van de burger, de consument en de ondernemer.

De vergaande overheidsbemoeienis in het kader van de overnamestrijd rondom Alstom en AstraZeneca roept de vraag op of er in een Europese context juridisch gezien nog ruimte is voor een industriebeleid dat is gericht op het creëren, ondersteunen of beschermen van European en national champions. In dit artikel wordt deze vraag benaderd vanuit de Europese concentratiecontroleregels. Voor zover het gewenste beleid niet reeds op grond van de materiële toets in de CoVo kan worden verwezenlijkt, wordt ingegaan op de vraag welke mechanismen de CoVo bevat om te bepalen of, en zo ja, wanneer de mededinging in dat verband zou moeten wijken.

In deze bijdrage wordt een pleidooi gehouden om na te denken over mogelijke principiële wijzigingen van het planschaderecht.

In deze bijdrage worden drie trends geschetst op het terrein van Europese regulering die nogal ongrijpbaar zijn, omdat ze zich aftekenen in de schaduw van de formele normenhiërarchie die het Verdrag van Lissabon heeft geïntroduceerd. Dit zijn ‘zachte’ bestuurlijke regelgeving door de Commissie, ten tweede bestuurlijke regelgeving door netwerken en verschillende Europese agentschappen en ten derde de ‘infiltratie’ van private regulering in het Unierecht. Deze trends hebben als gevolg dat Europese normstelling een steeds diffuser karakter krijgt, zowel in termen van feitelijke herkomst en ‘auteurschap’ als in termen van juridische aard en status. Lidstaten en nationale autoriteiten worden hiermee geconfronteerd, maar staan niet helemaal aan de zijlijn van deze ontwikkelingen, althans niet wanneer bevoegdheden op grond van wetgevingshandelingen waarbij de Raad is betrokken (wat doorgaans het geval is), aan de Commissie en agentschappen worden toegekend. De trends roepen wel vragen op ten aanzien van de betrokkenheid van nationale autoriteiten bij de opstelling ervan, alsook van stakeholders.

Van 10 januari tot 20 februari jl. lagen voor zienswijzen ter inzage: het ontwerp voor het Programma Aanpak Stikstof (het PAS, te onderscheiden van de programmatische aanpak stikstof, de PAS), het bijbehorend plan-MER, inclusief passende beoordeling (met enkele achtergrondrapporten) en de gebiedsanalyses van alle Natura 2000-gebieden waar sprake is van (bedreiging van) habitats die gevoelig zijn voor stikstof (‘de gebiedsanalyses’). Tegelijkertijd zijn openbaar gemaakt: de ontwerpen voor het Besluit grenswaarden programmatische aanpak stikstof en de Regeling programmatische aanpak stikstof (ieder met een eigen toelichting), de Overeenkomst generieke maatregelen in verband met het programma aanpak stikstof en een groot aantal achtergronddocumenten. In deze bijdrage bespreek ik het systeem van de PAS en de bouwstenen ervan, de ter inzage gelegde documenten, op hun juridische merites. De kernvraag luidt of Nederland met de PAS, zoals geconcretiseerd in het PAS en gebiedsanalyses, in overeenstemming handelt met (art. 6 van) de Habitatrichtlijn.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de mogelijkheid om publicatie van koersgevoelige informatie uit te stellen aan de hand van de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam op 11 november 2014.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de opkomst van de pre-pack in Nederland en de verplichtingen van een bestuurder met betrekking tot het onderzoeken van de pre-packmogelijkheden.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de beleggingsmaatschappij met veranderlijk kapitaal, waarbij zij voorbeelden uit de praktijk behandelt en enkele kanttekeningen plaatst in het licht van de huidige wet- en regelgeving.

Het rapport van de Commissie Borstlap bevat een groot aantal aanbevelingen voor zowel de Nederlandse Zorgautoriteit als de minister van Volksgezondheid, Welzijn & Sport. Een van de aanbevelingen luidt dat moet worden overwogen de regulerings- en toezichttaken van de NZa niet langer in één organisatie onder te brengen. Op die aanbeveling wordt in deze bijdrage nader ingegaan, waarbij uiteraard ook aan de orde komt wat de commissie onder regulering en toezicht verstaat.

In dit artikel gaan wij in op het beoordelingskader van ACM bij fusies tussen ziekenhuizen. Wij bespreken de marktafbakening, de disciplineringsmogelijkheden van zorgverzekeraars en de rol van patiënten. Wij reflecteren hierop aan de hand van onze persoonlijke ervaringen. Het doel hiervan is om een beter beeld te geven van het toezicht van ACM en de afwegingen die daarin een rol spelen. Wij concluderen dat het toezicht op ziekenhuisfusies baat kan hebben bij: (1) meer inzicht in de effecten van fusies, (2) een betere onderbouwing van de inbreng van vooral zorgverzekeraars en (3) betere beschikbaarheid van kwaliteitsinformatie over ziekenhuizen.

As an EU agency operating at the external borders of the EU, Frontex is actively involved in combating illegal migration. Since a rising number of migrants drown in the Mediterranean Sea or are pushed back to unsafe third countries, Frontex is being accused by human rights organizations for violating the fundamental rights of the EU. The Agency however maintains that it can’t be held accountable for human rights violations, as it is only assisting Member States, and not taking over their responsibility. This article analyses if this position is correct in the light of the growing tasks and mandate Frontex is granted by the EU.

In light of the high numbers of persons entering the EU via the southern borders and the current uneven distribution of asylum seekers (five Member States of the EU currently received in 2014 more than 70% of the total amount of refugees), there is a clear and urgent need for the EU ministers to ensure a fairer distribution of asylum seekers within the EU. The Dublin Regulation’s system of allocating the responsibility for an asylum request does not offer a solution for this challenge, also because Member States cannot have a blind faith in the standards of a number of states for processing asylum requests. There are significant differences in the application of the law and the procedures.

Crematoria in the Netherlands develop from utility buildings to places where attention is paid to death rituals, commemoration and mourning. This trend is clearly visible in policy and subsequent activities of the Tilburg Crematorium (the Netherlands). This article describes this policy and positions it in the broader context of cultural and religious developments in the Netherlands.

In deze bijdrage bespreekt de auteur het huidige gedachtegoed rondom beschermingsconstructies. Anno 2015 lijkt een lichte kentering zichtbaar in de tendens ‘tegen’ bescherming.

Wat is het effect van het gebruik van het strafrecht in de zorg op de kwaliteit van zorg? Bij een vergelijking van de jurisprudentie in tucht- en strafzaken lijkt de strafrechter bij hetzelfde feitencomplex grondiger onderzoek te doen. Vanuit die optiek is het feit dat er, mede ten gevolge van een onvoldoende instroom van zaken bij het OM, weinig levensdelicten in de zorg strafrechtelijk worden getoetst een gemiste kans. Die instroom zou wellicht beter kunnen worden gewaarborgd door een meldingsprocedure bij IGZ met een ‘doormelding’ aan het OM van potentiële levensdelicten in de zorg, vergelijkbaar met de meldingsprocedure euthanasie.