In deze bijdrage wordt via een rechtsvergelijkende analyse betoogd dat de teleurgestelde crediteur in het geval van opzettelijke wanprestatie toegang zou moeten hebben tot strengere sancties dan het contractenrecht normaal gesproken biedt. De teleurgestelde crediteur zou bijvoorbeeld eerder nakoming moeten kunnen vorderen, in ruimere mate tegemoet moeten worden gekomen in bewijs en begroting van de schade ter grootte van het positief contractsbelang, een hogere schadevergoeding moeten kunnen claimen, eerder toegang moeten hebben tot winstafdracht en eerder moeten kunnen ontbinden.

In deze bijdrage beschrijft de auteur dat in de jurisprudentie geen consensus bestaat ten aanzien van de vraag of spoedeisendheid vereist is voor het entameren van een opheffingskortgeding. Zij betoogt dat spoedeisendheid geen vereiste dient te zijn.

Utrecht, the fourth largest city of The Netherlands, is addressing resolving social conflict by promoting schools to adhere to the Peaceful School Program and civilians and professionals to join the Peaceful Neighborhood Program. The Peaceful School Program is designed to address problematic behavior of youth in primary, secondary and high school education and evolved into a democratic and participatory citizenship program. The Peaceful Neighborhood Program is involving important organizations that are active within the neighborhood, members of the community and stake-holders to adapt peaceful attitudes in daily life, including a mind-set that addresses conflicts by resolving them (together).
These two programs are in the process of ‘conquering’ the whole of the city of Utrecht and every single neighborhood. The so-called Utrecht Model for Mediation is supporting these Peaceful Programs, through empowering citizens and professional to enhance their ‘peaceful skills’ and skills for conflict resolution. Citizens and professionals are being trained to develop this mindset. The Utrecht Model for Mediation is organizing a community of mediators that can be of help. A pool of volunteer mediators is being formed to help organizations, professionals, parents, students and members of the community in case of problems, tensions, problematic behavior of youth groups, etcetera. Professional mediators intervene in case of escalated conflicts and penal cases.

De Hoge Raad wees op 12 april jl. een arrest over de schadevergoeding die een ontvanger moet betalen als hij toerekenbaar niet in staat is de ingevolge een naderhand vernietigde rechtshandeling ontvangen prestatie aan de betaler terug te geven. In deze bijdrage wordt het arrest onder de loep genomen.

This article focuses on the activities and working methods of the Rotterdam social aid agency Bureau Frontlijn. It is based on the personal views and experiences of the author, Bureau Frontlijn director Barend Rombout, a former policeman who switched to social work in the disadvantaged districts more than ten years ago. The teaching of skills, coaching and training are key concepts in the work of Bureau Frontlijn. Many people suffering from a crisis because of unemployment, divorce, homelessness or early pregnancy are not adequately helped by state institutions, but instead get entangled in all kinds of bureaucratic procedures. What is needed in social aid is a more comprehensive and tailor-made approach. Even though individual responsibility is important, society has a moral obligation to protect the less privileged, because many of them have been in a disadvantaged situation since their birth or even earlier.

Bespreking van het proefschrift van mr. drs. J.W.A. Biemans

Afdeling 6.5.3 BW (Algemene voorwaarden) heeft in beginsel betrekking op ieder gebruik van algemene voorwaarden. Een belangrijke uitzondering is artikel 6:235 lid 1 BW, waarin aan bedrijven van een bepaalde omvang een beroep op de specifieke vernietigingsgronden bedoeld in de artikelen 6:233 en 234 BW (open norm en informatie- of kennisgevingsplicht) wordt onthouden. Afdeling 6.5.3 BW, in het bijzonder artikel 6:236 BW (zwarte lijst) en artikel 6:237 BW (grijze lijst), is daarnaast letterlijk beperkt tot overeenkomsten met consumenten, maar de betekenis van deze lijsten werkt door in overeenkomsten tussen ondernemers onderling. Beide thema’s worden mede aan de hand van een analyse van rechtspraak behandeld, waarbij de auteurs aanbevelingen voor verdere uitleg formuleren.

In dit artikel staan vijf recente arresten van de Hoge Raad centraal, waarin verschillende aspecten van de verhouding tussen de hoofdprocedure en de schadestaatprocedure aan de orde komen. Vier van deze vijf uitspraken laten zien dat de rechter een relatief grote vrijheid heeft in de keuze welke geschilpunten in welke fase van het geding worden beslist. De wens om partijen hun materiële rechten zo veel mogelijk te laten verwezenlijken zonder hen door extra procesrechtelijke hoepels te laten springen, voert in deze uitspraken duidelijk de boventoon. Een procespartij die stelt dat een bepaald geschilpunt in de hoofdprocedure beslist had moeten worden, of juist in de schadestaatprocedure, vindt over het algemeen weinig gehoor bij de Hoge Raad.